Gedicht: Santiago, van David Whyte

De weg, zichtbaar, dan weer onzichtbaar, de heuvel die het zicht ontneemt

dan weer de weg openbaart die je moet nemen,

De weg die van je wegsluipt, alsof die je verlaat

Zodat je moet lopen op dunne lucht, om je dan weer te vangen, overeind te houden

Toen je dacht dat je zou vallen, en de weg vooruit

tenslotte altijd de weg die je aflegde