Cellist Gautier Capuçon en het Koninklijk Concertgebouworkest

Capuçon was tijdens deze uitvoering even oud als de man aan wie Sjostakovitsj dit concert destijds (1959) opdroeg: Mstislav Rostropovitsj. Die kon het nog instuderen met de componist zélf en ze werden er naar eigen zeggen heel gelukkig (én dronken!) van. Muziek met spierballen, lyrische en melancholieke melodielijnen en die typisch Sjostakovitsj-achtige ondertoon die druipt van het sarcasme.

Daarna de Negende Symfonie van Franz Schubert. Aan Robert Schumann hebben we te danken dat dit werk nu regelmatig te horen is, want Schubert zélf had de partituur op zolder gelegd. Schuberts broer Ferdinand had er na diens dood goed op gepast. Het was Schumann die ervoor zorgde ervoor dat de muziek in Leipzig terecht kwam, waar Felix Mendelssohn de eerste uitvoering dirigeerde.