Anna Thorvaldsdottir

Op jonge leeftijd begon Thorvaldsdottir met cellospelen. Ook compositie had al vroeg haar belangstelling. Dat laatste ging ze studeren aan de Iceland Academy of the Arts en daarna aan de Universiteit van Californië in San Diego.

Geen bewuste keuze

In een interview naar aanleiding van een programma van haar muziek bij de Berliner Philharmoniker vertelde ze dat het nooit een bewuste keuze was om componist te worden. "Toen ik klein was, verzon ik vaak liedjes en muziek zonder er als zodanig over na te denken; het was gewoon een heel natuurlijk onderdeel van mij om dat te doen. Toen ik ongeveer 19 jaar oud was, begon ik de muziek op te schrijven die ik in mijn hoofd hoorde. Op dat moment had ik ook steeds meer hedendaagse muziek leren kennen en nieuwe texturen en geluiden in muziek ervaren en dat vond ik echt intrigerend. Ik heb bijna het gevoel dat ik niet echt heb besloten om componist te worden, maar dat het een heel natuurlijk onderdeel van mijn leven was."

IJslandse natuur

Hoewel de componist tegenwoordig in het Verenigd Koninkrijk woont, is haar werk sterk beïnvloed door de natuur en het landschap van IJsland. De bergen en oceanen noemde ze ooit de soundtrack van haar leven. Niet zo vreemd dus dat in haar mysterieuze muziek iets van het grimmige, vulkanische landschap van IJsland schuilt. Tegen Preludium vertelde ze hoe ze als componist te werk gaat. "Ik schrijf alle partijen altijd eerst met de hand uit, zonder instrumenten te gebruiken. Ik ben gezegend met een groot ‘muzikaal voorstellingsvermogen’ en speel de muziek af in mijn hoofd. Ik ga zeer gedetailleerd te werk en wanneer de handgeschreven partituur af is, zet ik het in de computer en dan is mijn werk klaar.'

Muziek over de planeet

De componist schreef een groot aantal orkestwerken die in première gingen bij belangrijke symfonieorkesten, bijvoorbeeld het stuk Catamorphosis uit 2021. Het werd in première gebracht door de Berliner Philharmoniker onder leiding van Kirill Petrenko. In het werk wilde ze de fragiele relatie die we hebben met onze planeet tot klinken brengen. In het stuk draait om het gevoel van urgentie om de aarde te redden. De muziek klinkt meditatief en tegelijkertijd krachtig. De luisteraar wordt heen en weer geslingerd tussen tegengestelde gedachten over macht en kwetsbaarheid, hoop en wanhoop, behoud en vernietiging. In de programmatoelichting vertelde ze erover: "Toen ik voor het eerst aan dit stuk begon te werken, werd ik erg geïnspireerd door de krachtige energie van de Berliner Philharmoniker en hun virtuositeit, die ik erg boeiend vind. (..) Maar het is ook een heel persoonlijk stuk. Een persoonlijke reflectie en eigenlijk ook een behoorlijk dramatisch stuk, maar ook vol hoop."

Evenwicht bewaren

Ook in het vroegere werk Enigma uit 2019 is er ruimte voor scherpe contrasten. Thorvaldsdottir schreef het werk voor strijkkwartet. Er zit een pulserende drive in het stuk en tegelijkertijd komt de muziek zo nu en dan tot stilstand. Harmonieën ontstaan ​​en lijken dan ineens weer te verdwijnen. De muziek lijkt zich steeds ergens tussenin te bevinden, alsof je met moeite je evenwicht bewaart. Het stuk werd in première gebracht door het Spektral Quartet.