Podium

Edo de Waart: een blik op zijn gouden carrière

foto: Juri Hiensch

Klassiek
Edo de Waart: een blik op zijn gouden carrière

Vorige week maakte dirigent Edo de Waart bekend per direct te stoppen. Na een carrière van meer dan 60 jaar gaat hij met pensioen. Hij speelde als dirigent een grote rol in het Nederlandse muziekleven. Maar ook in het buitenland vierde hij grote successen. Hij was chef-dirigent in Nederland, Amerika en Australië. Deze week laten wij in Podium de mooiste opnamen van Edo de Waart horen.

Nederlands Blazers Ensemble en Rotterdams Philharmonisch Orkest

Edo de Waart speelde als hoboïst in het Koninklijk Concertgebouworkest. Hij behoorde met klarinettist George Pieterson en hoboïst Han de Vries tot de eerste lichting musici van het Nederlands Blazers Ensemble. Een paar jaar later stopte hij met spelen in beide ensembles, omdat hij zich meer op zijn carrière als dirigent wilde concentreren. Toen in 1966 oprichter en dirigent van het Nederlands Blazers Ensemble Thom de Klerk overleed nam Edo de Waart het stokje van hem over. In 1975 stopte hij definitief bij het Nederlands Blazers Ensemble, omdat een internationale carrière lonkte. Van 1973-1979 was Edo de Waart ook chef-dirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Met dat orkest kon hij zijn eigen klank ontwikkelen. Onder zijn leiding groeide het Rotterdams Philharmonisch Orkest uit tot een orkest van wereldklasse. Hij was nog maar een twintiger toen hij de leiding kreeg: “Ik was hartstikke groen, maar ik explodeerde van enthousiasme. Al die ervaring in Rotterdam was goud voor mij”. Het rotterdams Philharmonisch Orkest groeide, werd ambitieuzer en gretiger. Onder leiding van Edo de Waart en Jean Fournet ging het orkest voor het eerst op tournee naar Amerika. In de jaren die volgden, maakte De Waart met het Rotterdams Philharmonisch Orkest een aantal plaatopnamen, waaronder een registratie van Der Rosenakavalier van Strauss in 1976. Dat was de eerste Nederlandse studio opname van een integrale opera.

Maandag

Wolfgang Amadeus Mozart
Serenade voor blazers KV.361 (370a) in Bes gr.t., "Gran partita" - deel III, "Adagio"
Nederlands Blazers Ensemble o.l.v. Edo de Waart

Richard Strauss
Der Rosenkavalier, op.59 ; Akte III - Trio, "Marie Theres'!... Hab' mir's gelobt" + Finale, "Ist ein Traum ... Spür' nur dich"
Evelyn Lear [Marschallin] & Frederica von Stade [Octavian] & Ruth Welting [Sophie]
Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Edo de Waart

Gouden Opnamen: Edo de Waart - maandag

San Francisco Symphony Orchestra en Radio Filharmonisch Orkest

In 1975 maakte Edo de Waart zijn debuut bij het San Francisco Symphony Orchestra. Vanaf 1977 was hij er chef-dirigent. In San Francisco leert hij componist John Adams kennen. Hij dirigeert regelmatig zijn werken. Hij heeft ook veel betekend voor componist Steve Reich. In 1985 stopt hij in San Francisco om een jaar later chef-dirigent te wroden van het Minnsota Orchestra. Een paar jaar later wordt hij ook chef-dirigent van het Radio Filharmonisch Orkest in Hilversum. Met dat orkets bouwt hij een warme band op. Bij zijn vertrek in 2005 wordt hij benoemd tot ere-dirigent. Hij komt nog vaak terug bij het Radio Filharmonisch Orkest. Hij zegt daarover: “Bij het Radio Filharmonisch Orkest heb ik de beste tijd van mijn leven gehad. Onze Wagner- en Mahlercycli waren een absoluut hoogtepunt. Het voelt nog steeds als een warm bad.”

Chef in Sydney

Vanaf 1995 is hij chef-dirigent van het Sydney Symphony Orchestra. Hij bekleedt die functie tot 2003. Daarmee is hij de langstzittende chef van dat orkest. Hij tilde het orkest naar grote hoogte. Hij dirigeerde het orkest tijdens de Olympic Arts Festival in 2000 – het jaar waarin de Olympische spelen in Sydney werden georganiseerd. Op het programma: de Achtste symfonie van Gustav Mahler, “Symphony der Tausend”. 1000 koorleden werden vanuit andere Australische steden naar Sydney gehaald om dit mogelijk te maken. In de jaren 1995-2000 voert hij ook een complete ringcyclus uit me het orkest. Hij gaat ook op tournee naar de Verenigde Staten, Europa, Taiwan en Japan. En ook nu zet hij zich in voor de Australische componisten – zoals hij dat ook deed in Amerika. Zo voert hij werken uit van onder meer Carl Vine en Graeme Koehne.

Periode na Sydney

In 2003 “wisselt” hij het orkest in Sydney voor het Hong Kong Philharmonic Orchestra. Hij blijft daar tot 2012 chef-dirigent. Hij bekleedt ook functies als chef-dirigent bij het Minnesota Orchestra (1986-1995), Saint Paul Chamber Orchestra (2010-2014) het Antwerp Symphony Orchestra (2011-2016) en het New Zealand Symphony Orchestra (2016-2019).