Gedicht: Mijn schoenen, van Charles Simic

Schoenen,  geheim gezicht van mijzelf.
Twee gapende, tandeloze monden,
twee gedeeltelijk vergane dierenhuiden
met de geur van muizennesten.

Mijn doodgeboren broer en zus
zetten hun bestaan in jullie voort,
voeren mijn leven
naar hun onvatbare onschuld.