Gedicht: Mijn schoenen, van Charles Simic

Schoenen,  geheim gezicht van mijzelf.

Twee gapende, tandeloze monden,

twee gedeeltelijk vergane dierenhuiden

met de geur van muizennesten.



Mijn doodgeboren broer en zus

zetten hun bestaan in jullie voort,

voeren mijn leven

naar hun onvatbare onschuld.