De Torenkamer: Vera Ketelaars - Dag 3

Ik heb een eerste grove (hiaten)laag neergelegd voor wat het hart van de voorstelling moet worden: het laatste gesprek tussen De Functionaris en De Cliënt. Ik heb iets wat op een boog lijkt, een vorm van ontwikkeling en verder is het nog zeer gefragmenteerd. Het is ook nog veel te kort door de bocht, maar dat is het bij mij altijd in het begin.

Veel van wat ik gisteren gedaan heb en waarvan ik me afvroeg of 'het wat was', bleek in ieder geval iets in zich te hebben, al was het een gedachte. Maar wat weet ik vandaag meer dan gisteren? Ik heb helemaal geen afstand tot het materiaal. Dingen die voor mij logisch zijn, kunnen morgen, als Anne komt, volstrekt onnavolgbaar blijken. 

Verder ben ik uit de kamer veel gevlucht. Naar buiten, naar boven, naar beneden. Ik ben fysiek wat onrustig, ik geloof omdat anders de slaap me overmant, je weet wel, midweeks slaapgevaar.