Belcea Quartet en Raphaël Merlin

‘La Serenissima’, zo luidt de titel boven het slotdeel van Brittens Derde strijkkwartet. In dit deel, dat hij in Venetië schreef, citeert Britten uit zijn opera Death in Venice. Hij kon, zeer verzwakt, de repetities van het Amadeus Kwartet nauwelijks bijwonen en overleed twee weken voor de première. Het meditatieve werk eindigt met een onopgelost akkoord, door Britten ‘a question’ genoemd – een opmerkelijke afsluiting van een grandioos oeuvre.

Ook Schubert bereikt in het monumentale Strijkkwintet, een van zijn laatste werken, dieptes die zich pas op de grens van leven en dood openbaren. Dit meesterwerk wordt zeer veel gespeeld, maar er is een topensemble als het Belcea Quartet nodig om het kwintet volledig recht te doen. In Brittens Eerste cellosuite demonstreert Antoine Lederlin de kwaliteit die de individuele Belcea’s kenmerkt.