Kristian Bezuidenhout
Sinds zijn debuut in 2010 is Kristian Bezuidenhout een graag geziene gastsolist bij het Concertgebouworkest. Deze keer debuteert de in Zuid-Afrika geboren pianist en klavecinist als dirigent bij het orkest. In klavierconcerten van Carl Philipp Emanuel Bach en Wolfgang Amadeus Mozart soleert Kristian Bezuidenhout op de vleugel. Mozarts Symfonie in A leidt hij het orkest van achter de fortepiano.

C.P.E. Bach en Mozart
‘Bach is de vader, wij zijn de kinderen’ zei Mozart over C.P.E. Bach, in wiens Klavierconcert in d uit 1745 de invloeden van zijn vader (Johann Sebastian Bach) en Telemann nog te bespeuren zijn. Bijna dertig jaar later schreef Mozart – toen achttien jaar oud - zijn Symfonie nr. 29. Naast de vloeiende elegantie die Mozart kenmerkt is de symfonie ook heel expressief. Bezuidenhout wil dat graag benadrukken: ‘In mijn ervaring durven orkesten soms te weinig met Mozarts muziek. Ik wil een uitvoering van vlees en bloed, met een levendige en uitgesproken expressie’. In het Pianoconcert nr. 24, dat Mozart twaalf jaar later schreef, kondigt die expressiviteit de Romantiek al aan. Het stormachtige werk – critici beschreven het bij de première als ‘tragisch’, ‘gewelddadig’ en ‘energiek’ – zou een van zijn populairste pianoconcerten worden en was van grote invloed op Beethoven en Brahms.

Bruch
Chef-dirigent Daniele Gatti en violiste Janine Jansen vinden elkaar in het Eerste vioolconcert van Max Bruch. Het warmbloedige werk is Jansen op het lijf geschreven. Dat het Bruch vier frustrerende jaren kostte om het te schrijven, hoor je niet aan de zoet vloeiende melodieën en de vlammende solopassages af. Vrijwel meteen na de première schaarde het werk zich onder de populairste vioolconcerten.

Mahler
Daniele Gatti en het Concertgebouworkest vervolgen hun Mahler-reeks met de Eerste symfonie. Bij de première in 1989 was het publiek nog niet toe aan Mahlers gedurfde orkestratie, maar de symfonie werd allengs populairder. In 1903 gaf het Concertgebouworkest de Nederlandse première onder leiding van de componist. Mahler was verrukt: ‘De muziekcultuur in dit land is verbijsterend! Zoals deze mensen kunnen luisteren!’.

Daniele Gatti
Chef-dirigent Daniele Gatti zet met de Negende symfonie de lange Bruckner-traditie van het Concertgebouworkest voort. De symfonieën van Bruckner behoren tot het kernrepertoire sinds de jaren vijftig, toen Gatti’s legendarische voorganger Eduard van Beinum het orkest leidde. Het concert opent met delen uit Wagners Parsifal, de opera waarmee Gatti in vier achtereenvolgende jaren succes had op het Wagner-festival in Bayreuth.

Bruckners Negende symfonie
De Negende is de laatste van Bruckners monumentale symfonieën. Het slotdeel liet hij incompleet achter, maar de drie voltooide delen zijn een overrompelend eerbetoon aan God, zijn belangrijkste inspiratiebron. Behalve diepe religiositeit drukt deze muziek ook angst en vertwijfeling uit: Bruckner wist dat de dood nabij was. De intense expressiviteit van dit werk maakt het tot één van de indrukwekkendste orkestwerken ooit – een krachttoer voor de musici en een unieke ervaring voor de luisteraar.

Het Pianoconcert nr. 1 in bes mineur, opus 23 van de Russische componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski kan men als een hoogtepunt van de Romantiek beschouwen. Tsjaikovski begon aan dit meesterwerk in november 1874 en voltooide het pianoconcert in februari van het jaar daarop.