Gisteren zette ik een eerste laag op in aquarelverf, terwijl ik op de radio luisterde naar het interview dat zich twee verdiepingen onder mij voltrok. Mijn penseel kleurde het papier, terwijl er werd verteld over Chaqall die experimenteerde met verschillende technieken en zichzelf daarbij toestond te falen. Dat is een mooi motto voor vandaag, en in het algemeen uiteraard binnen het maakproces, want zonder riskeren dat iets mislukt ook geen kans op nieuwe ontdekkingen.

Gestaag werkte ik verder aan twee van de vier opzetten. In de beelden van Google Maps die ik hiervoor koos, werden schaduwen op het water vertaald naar platte vlakken, met daarin een extreem donker, ingekaderd lijnenspel. Ik heb geprobeerd dit contrast neer te zetten door met zwart kleurpotlood naast de subtielere grijzen van het grafiet te werken. Allereerst vond ik het kleurpotlood erg stijf overkomen. Het materiaal is veel ruwer dan grafiet, wat het moeilijker maakt snelle, vloeiende lijnen te tekenen. Door er grafiet naast te gebruiken, lukte het me redelijk de speelsheid terug te krijgen in het werk. Door de stugheid van het materiaal ging het proces trager dan de andere dagen. Ik zal me daar voor vandaag bij neer moeten leggen. Morgen is er weer een dag.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Yolanda Entius uit de roman Abdoel en Akil

Yolanda Entius (1961) studeerde geschiedenis en ging naar de toneelschool. Ze werkte jarenlang als actrice en regisseuse. In 2005 debuteerde ze met de roman Rakelings, die werd bekroond met de Selexyz Debuutprijs. Daarna volgden Alleen voor helden, De gelukkigen en Het kabinet van de familie Staal. Deze laatste roman stond op de longlist van de AKO Literatuurprijs en werd genomineerd voor de Opzij Literatuurprijs. Recent verscheen van haar hand de roman Abdoel en Akil.

Foto: Tessa Posthuma de Boer