De gure najaarswind snijdt in mijn handen en gezicht als ik mijn bescheiden optrekje in de Kolenkitbuurt verlaat en door West richting het Vondelpark fiets. De lucht is strak en smetteloos, zonnestralen komen hier en daar tussen de huizen door en ook ik voel me bijzonder helder en optimistisch - zelfs al is het veel te koud, ben ik mijn handschoenen vergeten en heeft mijn telefoon zonder enige waarschuwing de wil om te leven opgegeven.

Enigszins verwaaid, verwilderd en verkleumd stap ik het voormalige filmmuseum binnen. De ochtend is wat turbulent van start gegaan, maar zodra ik de deur achter me heb dichtgetrokken en zeker weet dat ik me in de juiste ruimte bevind (het ongeloof is groot), verdwijnen alle twijfels en hartkloppingen als sneeuw voor de felle januarizon. Na een korte rondleiding door het indrukwekkende pand warm ik mezelf op met een kop koffie, stal ik de kilo's boeken die ik in mijn rugzak mee heb genomen uit op tafel en neem ik voor het eerst plaats op mijn stoel in de Torenkamer. Na wat (lees: iets te veel) van het uitzicht te hebben genoten sla ik enkele boeken open en begin ik driftig te tekenen en schrijven.Het duurt niet lang voor het eerst zo zorgvuldig geordende tafeltje in een enorme chaos is veranderd. Ik besluit dat het goed is om even mijn hoofd leeg te maken en waag me aan een lange middagwandeling over de uitgestrekte toendra die het Vondelpark op deze winterdag is.

Bij terugkomst begin ik weer verwoed te lezen, schrijven en schetsen. Erg geordend is het proces nog steeds niet, en ik besluit het maar gewoon te accepteren: vandaag is een dag van chaos, maar het is pas mijn eerste dag, dus dat mag. Vanavond zal ik zo lang mogelijk doorgaan met schets- en notitieboekjes vullen met losse flodders, en dan zien we morgen wat voor schade ik nou precies heb aangericht en - ook niet geheel onbelangrijk - of er iets tussen zit waar ik iets mee kan. Eigenlijk twijfel ik daar niet aan; ik heb alleen op deze eerste dag al meer werk kunnen verzetten dan de afgelopen weken.

Tot morgen!

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoor je:

Bernard Wesseling - Kapperblues

Bernard Wesseling (1978) debuteerde als prozaschrijver met de roman De favoriet, die zeer lovend ontvangen werd. Zijn eerste dichtbundel Focus (2006) werd bekroond met de C. Buddingh’-prijs voor het beste poëziedebuut. In 2010 verscheen zijn roman Portret van een onaangepaste, in 2012 zijn tweede dichtbundel Naar de daken. Wesseling is actief als podiumdichter, trad veel op in Festina Lente, stond op de Nacht van de Poëzie en in talloze festivals. Zijn derde dichtbundel: ‘& de dag ligt open als een ei in zijn gebroken schaal’ is nu te koop.

Foto: Koos Breukel