Vanmorgen ben ik in de Torenkamer geïnstalleerd. Na het uitpakken van het meegebrachte gereedschap, en het hout dat ik van groot naar klein tegen de muur stapelde, ben ik m’n verzameling torens aan de muur gaan hangen. Een greep uit de kunst- en architectuurgeschiedenis en een aantal eigen foto’s. De verstilde landschappen met een eenzame toren van Giorgio di Chirico hangen naast de typologische fotografische studies van watertorens van Bernd en Hilla Becher. De door dynamiet tot ontploffing gebrachte woontorens van de buitenwijk Pruitt-Igoe in het Amerikaanse St. Louis, hangen naast de hoge constructie van een voormalig hogeschool gebouw in Utrecht, dat verbouwd wordt tot woontoren.

De afbeeldingen houden toezicht terwijl ik deze week werk aan nieuwe maquettes van torens en verticale structuren. Ik heb ze uitgekozen omdat ik het beeld, de constructie of bepaalde gegevens interessant vind. Ze vormen het uitgangspunt voor nieuw werk.

Het begin van de eerste maquette ontstond vandaag door een opeenstapeling van de ‘MaisonDom-ino’, een anonieme skeletconstructie bedacht door de Franse stedenbouwkundige en architect Le Corbusier. Dom-ino is gebaseerd op het Latijnse domus (huis), en ‘ino’ (als afkorting van innovation). De dom-ino is een lege huls. Er is nog niets huiselijks of menselijks aan. De bewoners zouden zelf de plattegrond kunnen vormgeven, de muren in het huis kunnen schuiven,de ramen en de facade er tegen aan kunnen plakken.

Ik boorde gaten in de verschillende ‘verdiepingen’ van de maquette, zodat er pijlers van rondhoutjes er voor zorgen dat de hele structuur overeind blijft staan. De verdiepingen kunnen op elkaar gestapeld en aan elkaar geregen worden. Morgen werk ik verder aan de maquette en kijk ik wat deze op zou kunnen leveren.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Eva Gerlach - De dorpelen en de gesloten vensters

Eva Gerlach (Amsterdam, 9 april 1948) is een Nederlands dichteres en vertaalster. Eva Gerlach is het pseudoniem van Margaret Dijkstra. In 2000 kreeg ze de hoogste Nederlandse letterkundige onderscheiding, de P.C. Hooft-prijs.

Vandaag heb ik de eend van Ingrid opgehaald. Zij had hem ook via marktplaats gekocht, hij was al tweedehands anders vond ze het geen fijn idee. Maar nu vallen haar katten hem aan dus moet hij weg. Als ik aankom staat hij op de wc, voor zijn eigen veiligheid. Ze zegt dat hij geen naam heeft, terloops noemt ze hem Henk. Welkom Henk. 

Terug in de toren lig ik nog de laatste hand aan de creaties. Voordat we het park in gaan voor de shoot gaan de modellen in de visagie. Voor deze look meng je je lipgloss met oogschaduw, hiervoor geldt: less is a bore. 

In het park hebben de modellen veel bekijks. Mensen blijven staan, soms op afstand, er worden foto’s gemaakt en word soms wordt er gevraagd of ze nep zijn. Een Frans stel twijfelt en vraagt: “Is this art?” Er komt een man aan met zijn hondje 'Google'. Het hondje draagt een pakje waar zijn naam op is geborduurd. De man vindt het zielig voor de eend, gelukkig is die al dood. 

Mijn schoenen worden vies. Ik klim in bomen en word geprikt door brandnetels. Er ligt een spoor van glitters over de verdieping. Geniet er van.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Hanneke van Eijken - gedicht uit Papieren veulens

Hanneke van Eijken (1981) is dichter en jurist. Ze publiceerde in literaire tijdschriften. Hanneke stond op menig literair podium en droeg haar gedichten voor in het Concertgebouw, op de Nacht van de Poëzie en op festivals als Lowlands en De Parade. In januari 2018 verscheen haar tweede dichtbundel 'Kozijnen van krijt'. Deze bundel werd omschreven als 'één lange ode aan de kracht van de verbeelding.' Haar debuutbundel 'Papieren veulens' uit 2013 werd bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs. 
Foto: Nynke Kouwenhoven

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in VondelCS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Radna Fabias - Stormwering

Radna Fabias is geboren en getogen op de Nederlandse Antillen. Zij studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en won in 2016 de poëzieprijs van de stad Oostende. 'Habitus' is haar debuut.

Foto: Wouter le Duc

Ik zat in het gras te borduren. Het was heel warm in de torenkamer. Er kwam een meerkoet aan, die wilde eten van mij. Ik maakte hem duidelijk dat hij dat niet van mij zou krijgen, en ging verder met borduren. Zo heb ik zijn respect afgedwongen. Het zijn brutale dieren met rode ogen. 

De eenden bleven op afstand. Vandaag heb ik voor hen een pvc regencape gemaakt, afgezet met parels en een paars avondtoilet met pailletten en een strik, geïnspireerd op Gucci. Totdat ik mijn naald in het gras verloor. Loop niet met je blote voeten door het gras. Er ligt ergens een naald. PAS OP!

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Mathijs Gomperts - In IJsland

Mathijs Gomperts (1988) is dichter en worstelaar. Hij werd geboren in Amsterdam alwaar hij zijn jeugd doorbracht. Na enkele emigraties naar onder andere Parijs, Berlijn en New York studeerde hij aan de Universiteit van Amsterdam af in de filosofie. In februari 2016 verscheen zijn debuutbundel 'Zes' bij uitgeverij Van Oorschot.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jante Wortel uit Het beest

Jante Wortel (1996) schrijft proza en poëzie. Ze is vierdejaarsstudent Creative Writing, en won in 2016 de voorronde van Write Now! Groningen. Ze droeg voor bij o.a. het Wintertuinfestival, Dichters in de Prinsentuin en Literaire Hemel. Als je haar zou vragen waar ze het meest over schrijft, luidt het antwoord: ‘ongemak, al komen er ook vaak baby’s of beesten in voor.’ Op dit moment is haar favoriete plek om te schrijven aan een houten tafel, met uitzicht op de slaapkamer van de overburen.