Overzicht van 29 december 2019

Muzieksamensteller, violist en dirigent van een strijkorkest Carel den Hertog kiest iedere zondag de mooiste strijkersmuziek uit. Viool, altviool, cello, contrabas: alles wat snaren heeft, komt voorbij.

Iedere week op zondag is er bij De Ochtend van 4 aandacht voor een bijzondere tentoonstelling. Deze week: 'De eigenwijze kinderen van Annie M.G. Schmidt', in het Kinderboekenmuseum in Den Haag.

Wie gun jij dit jaar een speciale kerstgroet? Vertel ons je verhaal, wij zoeken er muziek bij en maken er een muzikale kerstkaart van. Met vandaag de Klinkende Kerstkaart van Jolanda Thomassen voor haar vriendin Maria uit Borne.

Iedere zondag om 8.45 uur leest A.L. Snijders, uitvinder van het Zeer Korte Verhaal (ZKV) en winnaar van de Constantijn Huygensprijs, zijn nieuwe ZKV voor. We sluiten aan met passende muziek.

Chopin

In zijn Preludes raakt Chopin aan alle denkbare stemmingen en emoties. Extatisch, wanhopig, sereen en rusteloos, ruig en teder. Het is niet lastig de Preludes te verbinden aan hun tijd en plek van ontstaan. Chopin verbleef op Mallorca, een eiland van vele soorten landschappen. Hij had tuberculose en moest min of meer in quarantaine. Zijn piano ter plekke was een rammelbak – maar schrijven lukte desondanks. De 24 Preludes verkennen heel de piano, en monden uit in de beroemde ‘Regendruppelprelude’ vol donderrollen. Vandaag worden ze gespeeld door Eric Lu.

Eric Lu

‘Artisticiteit van dit niveau is zeldzaam onder pianisten van elke leeftijd – het te vinden bij een twintigjarige is verbluffend’. De Daily Telegraph over Eric Lu, in 2018 winnaar van de Leeds International Piano Competition. De Amerikaan Lu combineert gratie, wijsheid en poëzie in één persoon, oordeelde The Guardian. Lu heeft een speciale band met Chopin, en speelde zelfs piano in diens geboortekamer. Voorafgaand aan de Preludes voert hij Schumanns zogenaamde Spookvariaties uit. De basis daarvan zou Schumann zijn ingezongen door engelenstemmen. De dag na zijn roemruchte zelfmoordpoging rondde hij deze koortsachtige variaties af.

Voor de luisteraar een warm bad, voor de solist een krachttoer: Brahms’ Eerste pianoconcert is een stuk van uitersten. ‘Sommige passages zijn bijna onspeelbaar,’ geeft Emanuel Ax toe. ‘Maar dat is juist de charme.’
Ax is dan ook onovertroffen in deze muziek die pendelt tussen onstuimigheid en verstilling – kwaliteiten die Brahms’ jeugdwerk verbinden met Bartóks late meesterwerk: Concert voor orkest.