In 1954 werd Frank van Vree geboren in het Brabantse Cuijk en Sint Agatha; hij studeerde Geschiedenis en Wijsbegeerte in Groningen en promoveerde in Leiden op een onderzoek naar opinievorming in de jaren ’30. Aan de UvA was hij Hoofddocent cultuurgeschiedenis en later Hoogleraar Mediastudies, weer later ook als decaan van de faculteit Geesteswetenschappen.

De Tweede Wereldoorlog heeft altijd een prominente plek gehouden in het werk van Van Vree. Zo publiceerde hij in 1995 het boek In de Schaduw van Auschwitz, over de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog in Nederland. In 2016 werd Van Vree directeur van het Nederlands Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies, dat direct na de oorlog werd opgericht als RIOD en van 1945 tot 1979 door Loe de Jong werd geleid.

Als directeur geeft Van Vree leiding aan een instituut dat niet alleen de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust bestudeert, maar steeds meer onderzoek, debat en activiteiten organiseert rond oorlog, conflict en genocide in de 20ste en 21ste eeuw.

In 1954 werd Frank van Vree geboren in het Brabantse Cuijk en Sint Agatha; hij studeerde Geschiedenis en Wijsbegeerte in Groningen en promoveerde in Leiden op een onderzoek naar opinievorming in de jaren ’30. Aan de UvA was hij Hoofddocent cultuurgeschiedenis en later Hoogleraar Mediastudies, weer later ook als decaan van de faculteit Geesteswetenschappen.

De Tweede Wereldoorlog heeft altijd een prominente plek gehouden in het werk van Van Vree. Zo publiceerde hij in 1995 het boek In de Schaduw van Auschwitz, over de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog in Nederland. In 2016 werd Van Vree directeur van het Nederlands Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies, dat direct na de oorlog werd opgericht als RIOD en van 1945 tot 1979 door Loe de Jong werd geleid.

Als directeur geeft Van Vree leiding aan een instituut dat niet alleen de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust bestudeert, maar steeds meer onderzoek, debat en activiteiten organiseert rond oorlog, conflict en genocide in de 20ste en 21ste eeuw.

Suzanne Raes is filmmaker en maakt documentaires over uiteenlopende onderwerpen. De komende week (vanaf donderdag 2 mei) komt haar film Ganz, How I lost my beetle in de bioscoop. Suzanne is geboren in Utrecht, groeide op in Nijmegen en woont nu al zo’n 30 jaar in Amsterdam. Ze maakte films over de Greenpeace-actievoerders op de Rainbow Warrior, over haar Bulgaarse schoonmaakster, over de band De Dijk en zanger Boudewijn de Groot. Maar ook ging ze mee met de zwemploeg naar de dramatisch afgelopen Olympische spelen van Rio. Voor haar film over de Rotterdamse Sociale Dienst won zij in 2015 een Gouden kalf.

Filosoof René ten Bos was tot eind vorige maand Denker des Vaderlands. Hij wordt in 1959 geboren in een arbeidersgezin in Hengelo. Na de middelbare school studeert Ten Bos filosofie in Nijmegen. Maar veel werk is er niet voor wijsgeren eind jaren tachtig. Hij volgt daarom een managementcursus en begint als organisatiedeskundige. In die baan blijkt de filosofie toch goed van pas te komen. Hij promoveert zelfs op ‘mode en utopia in het managementdenken’.In 2002 benoemt de Radboud Universiteit in Nijmegen hem tot hoogleraar filosofie aan de faculteit Managementwetenschappen. Hij schrijft ook artikelen en boeken over zijn vakgebied. Zijn boek Water haalt zelfs de longlist van de ECI Literatuurprijs. En voor Bureaucratie is een inktvis wint hij de Socratesbeker. Zijn tegendraadse opvattingen bezorgen Ten Bos de benoeming tot Denker des Vaderlands. In die hoedanigheid filosofeert hij over tal van onderwerpen: van google tot God, en van sierlijke voetballers tot uitstervende diersoorten.

Komende vrijdag gaat Ten Bos in het Nijmeegse theater Lux in gesprek met de nieuwe Denker des Vaderlands, Daan Roovers.

Kinderboekenschrijver Simon van der Geest wordt in 1978 geboren in Gouda, groeit op op het platteland. Zijn liefde voor het toneel brengt hem na de middelbare school en een jaar in Noorwegen op de toneelschool van Arnhem, waar hij speelde, regisseerde en schreef.Van der Geest blijft ook na zijn afstuderen schrijven en theater maken – en dan vooral voor kinderen. Met zijn tweede boek, Dissus, een bewerking van de Odyssee, wint de Gouden Griffel – net als zijn volgende boek Spinder.

Dezelfde enthousiaste ontvangst krijgt het werk van Simon van der Geest in de theaters. Dissus bewerkte hij tot muziektheater voor kinderen, net als Het Zwanenmeer, én de Mattheus Passion. Die voorstelling, de ZappMattheus, is een begrip geworden in de weken voor Pasen, en dit jaar brengt het Holland Opera een volgende bewerking van Van der Geest: de Zchepping, naar Die Schöpfung van Joseph Haydn – vanmiddag in première!

Arts en schrijver Ivan Wolffers (1948) wordt geboren in Amersfoort. Zijn vader is handelsreiziger. ‘Dat heeft ongetwijfeld bijgedragen aan mijn eigen reislust’, zegt hij. Zijn drang om schrijver te worden, openbaart zich al vroeg. Zijn schriftjes van de lagere school vult hij met de avonturen van kapitein Bill. Na de middelbare school kiest Wolffers voor een studie geneeskunde - niet uit roeping, maar dat blijkt een goede manier om voorlopig onder de militaire dienstplicht uit te komen. Tijdens zijn studie merkt Wolffers dat hij moeite heeft met de klassieke artsenrol, met het aura van belangrijkheid dat die beroepsgroep zich aanmeet. Hij begint daarover kritische artikelen te schrijven in medische bladen. In 1976 krijgt Wolffers een medische column in de Volkskrant, waardoor hij uitgroeit tot een bekende Nederlander. Met zijn vrouw, schrijfster Marion Bloem, en hun zoon Kaja reist hij over de hele wereld. Dat leidt ertoe dat hij zich gaat verdiepen in de medische tradities van andere culturen. In 1987 promoveerde hij in de medische antropologie. Al zijn kennis en inzichten daarover leveren hem een positie op als hoogleraar ‘Gezondheidszorg en Cultuur’, aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Wolffers maakt onder meer het boek ‘Medicijnen’, waarin hij voor iedereen helder de werking en ontwikkeling van geneesmiddelen uitlegt. In de jaren negentig keert Wolffers terug naar zijn oude droom: het schrijven van romans. Hij publiceert er tien. Zijn laatste uit 2017, Broer van God, gaat over de idealen en desillusies in de medische en farmaceutische wereld. In 2002 wordt bij hem prostaatkanker gevonden. Hij schrijft daar openhartig over, onder meer in zijn net verschenen boek Overleven, over het wonder van het leven en hoe het worstelt met de meest uitlopende uitdagingen.