Gavrylyuk
Alexander Gavrylyuk debuteerde in mei 2010 glansrijk bij het Concertgebouworkest met Prokofjevs Tweede pianoconcert. Sindsdien is hij diverse malen door het orkest teruggevraagd voor de veeleisende pianoconcerten van Rachmaninoff en Prokofjev. Nu neemt de meesterpianist de solopartij van Schumanns Pianoconcert voor zijn rekening.

Schumann
Het kostte Schumann jaren om zijn Pianoconcert te voltooien. Maar met zijn stormachtige hoekdelen, en het lyrische middendeel als warm kloppend hart, groeide het al snel uit tot een van de populairste pianoconcerten.

Jaap van Zweden is een van de grote Brucknerdirigenten van onze tijd. ‘Zinderend van spanning … feilloos gevoel voor drama en proportie’ schreef NRC in 2013 al over zijn Bruckner 4 met Het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Van Zweden keert nu terug bij dit orkest met Bruckners overweldigende Vijfde, één jaar voordat hij als chef van de New York Philharmonic in de voetsporen treedt van Toscanini, Mitropoulos en Bernstein – de grootste van alle tijden.

Daniele Gatti
Chef-dirigent Daniele Gatti zet met de Negende symfonie de lange Bruckner-traditie van het Concertgebouworkest voort. De symfonieën van Bruckner behoren tot het kernrepertoire sinds de jaren vijftig, toen Gatti’s legendarische voorganger Eduard van Beinum het orkest leidde. Het concert opent met delen uit Wagners Parsifal, de opera waarmee Gatti in vier achtereenvolgende jaren succes had op het Wagner-festival in Bayreuth.

Bruckners Negende symfonie
De Negende is de laatste van Bruckners monumentale symfonieën. Het slotdeel liet hij incompleet achter, maar de drie voltooide delen zijn een overrompelend eerbetoon aan God, zijn belangrijkste inspiratiebron. Behalve diepe religiositeit drukt deze muziek ook angst en vertwijfeling uit: Bruckner wist dat de dood nabij was. De intense expressiviteit van dit werk maakt het tot één van de indrukwekkendste orkestwerken ooit – een krachttoer voor de musici en een unieke ervaring voor de luisteraar.

Kristian Bezuidenhout
Sinds zijn debuut in 2010 is Kristian Bezuidenhout een graag geziene gastsolist bij het Concertgebouworkest. Deze keer debuteert de in Zuid-Afrika geboren pianist en klavecinist als dirigent bij het orkest. In klavierconcerten van Carl Philipp Emanuel Bach en Wolfgang Amadeus Mozart soleert Kristian Bezuidenhout op de vleugel. Mozarts Symfonie in A leidt hij het orkest van achter de fortepiano.

C.P.E. Bach en Mozart
‘Bach is de vader, wij zijn de kinderen’ zei Mozart over C.P.E. Bach, in wiens Klavierconcert in d uit 1745 de invloeden van zijn vader (Johann Sebastian Bach) en Telemann nog te bespeuren zijn. Bijna dertig jaar later schreef Mozart – toen achttien jaar oud - zijn Symfonie nr. 29. Naast de vloeiende elegantie die Mozart kenmerkt is de symfonie ook heel expressief. Bezuidenhout wil dat graag benadrukken: ‘In mijn ervaring durven orkesten soms te weinig met Mozarts muziek. Ik wil een uitvoering van vlees en bloed, met een levendige en uitgesproken expressie’. In het Pianoconcert nr. 24, dat Mozart twaalf jaar later schreef, kondigt die expressiviteit de Romantiek al aan. Het stormachtige werk – critici beschreven het bij de première als ‘tragisch’, ‘gewelddadig’ en ‘energiek’ – zou een van zijn populairste pianoconcerten worden en was van grote invloed op Beethoven en Brahms.

Rachmaninoff
De Russische dirigent Valery Gergiev schotelt u werken uit eigen land voor. De componist-pianist Serge Rachmaninoff bracht ooit zijn Derde pianoconcert zelf in première en voerde het ook in vier Nederlandse steden uit met het Concertgebouworkest. Hij merkte destijds op: ‘De musici vonden het mooi, maar het publiek en de critici niet’. Uiteindelijk wist pianist Vladimir Horowitz het publiek voor het werk te enthousiasmeren, en tegenwoordig is Rachmaninoffs Derde pianoconcert een onbetwistbaar onderdeel van het standaardrepertoire. Door zijn moeilijkheidsgraad geldt het onder pianisten als een ontzagwekkend meesterwerk. De jonge Oezbekistaanse pianist Behzod Abduraimov maakt er onder leiding van Valery Gergiev zijn debuut mee bij het Concertgebouworkest.

Skrjabin
Na de pauze klinkt een al even meeslepend werk uit de Russische laatromantiek, de Derde symfonie van Aleksandr Skrjabin. Volgens Skrjabins programmatoelichting bij de première van zijn Derde symfonie moet zijn ‘Goddelijke gedicht’ de groei van de menselijke geest naar complete vrijheid en eenheid met het universum uitbeelden.