Vanwege het algemeen 'duistere' karakter van de eerste vier delen wordt de symfonie ook wel "Lied der Nacht" genoemd. De symfonie werd beter ontvangen dan voorgaande symfonieën. Het werk kreeg tevens meer aandacht, aangezien de componist al erg bekend was als dirigent, sterker: men kende Mahler vrijwel uitsluitend als dirigent. De bezetting was nogal ongebruikelijk voor die tijd, en voor de spelers was het ook al niet erg gemakkelijk gecomponeerd, hoewel Mahler exact wist wat hij deed als instrumentator - het ging hem uitsluitend om de klankkleur.