NTR Opera Live: Siegfried van Wagner

Orkest van de Beierse Omroep o.l.v. Simon Rattle, m.m.v. Anja Kampe (Brünnhilde), Danae Kontora (Stimme des Waldvogels), Gerhild Romberger (Erda), Simon O’Neill (Siegfried), Peter Hoare (Mime), Michael Volle (Wotan), Georg Nigl (Alberich), Franz-Josef Selig (Fafner).

Wagner – Siegfried

Opname 3-2-2023 Isarphilharmonie, München

Eerste akte
In een woud vlakbij de rustplaats van de draak Fafner heeft Sieglinde een zoon gebaard. Ze is daar overleden. Ze werd opgevangen door de dwerg Mime, die zijn broer Alberich en hun verwanten, de Nibelungen, ontvlucht is. Mime heeft zijn handen vol aan de jonge held, die Siegfried heet: hij is gewelddadig, hij is oersterk en maakt alles kapot. Hij jaagt een beer het hol in en heeft vragen: hoe komt het dat hij niet op Mime lijkt? Mime kan toch zijn vader niet zijn? Hij zou wel voor altijd weg willen gaan van Mime, maar toch voelt hij zich verbonden aan de plek waar ze wonen.
Mime heeft andere problemen: hij krijgt het zwaard Nothung niet aaneen gesmeed. Als Siegfried weg is, komt een man binnen die zich Wanderer noemt: het is Wotan in vermomming, die probeert het leven van Siegfried sturing te geven zonder dat Siegfried van hem afhankelijk wordt. Hij gaat daarom een raadselwedstrijd met Mime aan, maar wat hij dan eigenlijk doet, is Mime informatie geven die hij nodig heeft: alleen wie de vrees niet kent, kan het zwaard Nothung aaneen smeden. Mime verliest de raadselwedstrijd: zijn hoofd behoort de Wanderer toe, maar die vertrekt.
Als de Wanderer weg is, komt Siegfried terug: die hoort hoe hij geboren is en dat zijn moeder een vrouw was – een sekse die hij bij de mensen nooit gezien heeft – en dat hij het vrezen moet leren. Dat kan, zegt Mime, door naar de draak Fafner te gaan, die Siegfried moet proberen te verslaan. Siegfried smeedt het zwaard Nothung aan elkaar, terwijl Mime een heel ander plannetje heeft: Siegfried zal Fafner doden, Mime gaat Siegfried doden met een slaapdrank en dan zal hij, Mime, met de ring en de helm en het goud, de heerser der Nibelungen zijn.
Tweede Akte
Voor het hol van de draak Fafner zwerft Alberich rond: hij wil nog altijd zijn ring, zijn helm en het goud terug. De Wanderer treft hem daar: de twee antagonisten – de heerser over de lichte en de heerser over de duistere wezens – dagen elkaar uit. De Wanderer vertelt dat Mime met een stoere held in aantocht is: hij wekt zelfs de draak Fafner om hem dat te vertellen, maar die is niet onder de indruk. De Wanderer trekt zich terug. Alberich verbergt zich ook als Mime en Siegfried arriveren.
Mime probeert Siegfried andermaal bang te maken door te vertellen over de draak. Siegfried stuurt hem weg en gaat in de zon zitten mijmeren over de natuur, over wie zijn ouders waren en vooral over wie zijn moeder was: een vrouw, hoe zou die eruit zien. De vogeltjes fluiten en Siegfried probeert met ze te communiceren door op een rietje te blazen. Dat lukt niet, dus hij pakt zijn hoorn er maar bij. Daarmee wekt hij Fafner, die hij uitdaagt tot een gevecht. Siegfried wint. Fafner vertelt hem wie hij is: de reus, die ruzie maakte met zijn broer Fasolt. Siegfried krijgt het bloed van Fafner op zijn hand: het brandt, hij likt het eraf en kan plotseling de vogels verstaan. Een vogeltje vertelt hem van de ring, de helm en de rest van de schat. Siegfried gaat het hol in.
Buiten kibbelen Mime en Alberich: wie van de twee zal uiteindelijk de meester van de Nibelungen worden? Als Siegfried terugkeert, probeert Mime hem te verleiden tot het drinken van de slaapdrank, maar door het drakenbloed kan Siegfried horen wat Mime werkelijk wil: hem doden. Hij doodt Mime met zijn zwaard en legt de dwerg op de schat in het hol.
Het woudvogeltje vertelt hem tenslotte dat er in de buurt op een rots een vrouw wacht om gewekt te worden: Brünnhilde. Met de ring en de helm gaat Siegfried op pad.
Derde Akte
Bij de rots van Brünnhilde wekt de Wanderer Erda, om haar om raad te vragen. Die heeft ze niet meer voor hem. Wel is ze geschokt te horen dat Wotan hun dochter gestraft heeft. Wotan stuurt haar terug in eeuwige slaap. Hij probeert Siegfried de weg naar Brünnhilde te versperren, maar die, met jeugdige overmoed en nog altijd geen kennis van het vrezen, toont geen respect en slaat de speer van de god in twee stukken met zijn zwaard, omdat hij in de oudere man de vijand van zijn vader herkent.
Siegfried begeeft zich dan door de vuurzee richting Brünnhilde. Die probeert hij te wekken, maar als hij haar borstkuras open snijdt, ziet hij dat hij te maken heeft met een wezen dat hij nog nooit heeft gezien. Hij roept om zijn moeder. Is dit nu de vrees? Hij overwint die door Brünnhilde wakker te kussen. Ze ontwaakt en groet de zon.
Als ze ziet wie haar gewekt heeft – de held die ze als ongeboren kind het leven redde – is ze gelukkig, maar het duurt even voordat ze haar maagdelijke goddelijkheid helemaal van zich afgelegd heeft en accepteert dat ze een mensenvrouw is geworden. Samen met Siegfried wenst ze de onsterfelijken de ondergang toe.