Opium
AVROTROS

Het gesprek - Patrick Minks en Jaap Veldhoen (7 februari 2023)

  1. Podcastschevron right
  2. Opiumchevron right
  3. Het gesprek - Patrick Minks en Jaap Veldhoen (7 februari 2023)

di 7 februari 2023

Annemieke Bosman in gesprek met filmmakers Patrick Minks en Jaap Veldhoen over hun documentaire The Proof of the Pudding.

De wereldberoemde architect Herman Hertzberger (90) wil aan het eind van zijn carrière bewijzen dat zijn sociale en duurzame visie op architectuur nog altijd levensvatbaar is. In weerwil van het hedendaagse rendementsdenken strijdt hij voor de transformatie tot woningen van zijn meest iconische gebouw: het voormalige ‘Centraal Beheer’-kantoor in Apeldoorn.

In de documentaire The Proof of the Pudding leren we Herman kennen als een gedreven, humoristisch en bescheiden mens. Nog altijd ontwerpt hij mee aan de projecten van zijn bureau AHH, geeft hij lezingen en werkt hij aan boeken om zijn visie op de rol van architectuur voor mens en samenleving uiteen te zetten. Herbergzaamheid en vrijheid zijn voor hem sleutelbegrippen. ‘Als architect maak je ruimte voor mensen waarin ze zich thuis kunnen voelen, waarin ze veilig en vrij kunnen zijn. En het contact tussen mensen kun je stimuleren.’

Het meest iconische gebouw van Herman Hertzbergers sociale visie, het voormalige Centraal Beheer-kantoor in Apeldoorn uit 1972, staat al jaren leeg en verloedert langzaam maar zeker. De documentaire volgt Herman en zijn opvolger bij AHH, Laurens Jan ten Kate, in hun strijd om een geslaagde transformatie tot woningen tot stand te brengen. Een transformatie die Herman altijd voor ogen heeft gehad. ‘Het is van meet af aan het idee geweest dat die ruimte-eenheden geschikt zouden zijn voor een andere invulling. Dat is de gedachte van het structuralisme, dat je iets maakt wat zich leent om op verschillende manieren gebruikt te worden.’ In de documentaire noemt Herman de transformatie van Centraal Beheer ‘the proof of the pudding’. Maar de werkelijkheid blijkt weerbarstiger. Hermans idealisme botst met het hedendaagse rendementsdenken dat ruimte vooral als winstgevende vierkante meters ziet en niet zozeer als een ontmoetingsplek voor mensen. Daar is hij niet naïef in, maar wel vasthoudend. ‘Als architecten kunnen we een bijdrage leveren aan een herbergzame wereld. Een kleine bijdrage weliswaar, maar we moeten het wel doen.’