Opium
AVROTROS

Het gesprek - Natasja Bennink (16 juni 2022)

  1. Podcastschevron right
  2. Opiumchevron right
  3. Het gesprek - Natasja Bennink (16 juni 2022)

do 16 juni 2022

Annemieke Bosman praat met beeldhouwer Natasja Bennink.

Voor de stad Harderwijk maakte Natasja Bennink beelden voor een vaste beeldenroute door de 13e eeuwse Hanzestad. Elk beeld markeert een historisch moment of persoon uit de geschiedenis van Harderwijk. Dit jaar verscheen ook het boek Beelden met een overzicht van Natasja's werk tot nu toe. 

De mens staat centraal in de monumentale bronzen beelden van Natasja Bennink. Zorgvuldig bestudeert ze de anatomie en de verhoudingen van haar model en brengt deze over in klei. Zodra de basis klopt, neemt de expressie het over; typerend voor haar stijl zijn de vrije, rauwe toets en de opzettelijke reductie van vormen. Zo ontstaan beelden die de figuratie doelbewust overstijgen. Het menselijk lichaam functioneert als drager van een achterliggend concept, waarbij verbondenheid vaak de rode draad is. De mens verbonden met zijn tijd, de vrouw verbonden met haar lijf, geliefden in een kus verbonden met elkaar of bewoners verbonden met hun gemeenschap. Het zijn gelaagde beelden waarin het universele voelbaar wordt en het individuele zichtbaar blijft. 

Natasja is zich bewust van de voortrekkersrol die ze als kunstenaar heeft. Daarom kiest ze soms voor thema’s die een beetje schuren. Ze dwingt de beschouwer om met andere ogen te kijken. Een terugkerend gegeven in haar werk is de ‘female gaze’, de vrouw gezien door de ogen van een vrouw. Zo zijn haar Venusbeelden stoer, zelfbewust, trots, eerlijk, sensueel of kwetsbaar, maar nooit ‘alleen maar’ mooi. Dat kan door de één als herkenbaar en bemoedigend ervaren worden, door de ander als confronterend of provocerend. 

Natasja Bennink werkt zowel autonoom als in opdracht. Het zwaartepunt in haar oeuvre ligt bij beelden voor de openbare ruimte. De wisselwerking die een beeld aangaat met de locatie, de omgeving en de bewoners is daarbij cruciaal. Omdat ze verhalen en referenties in haar beelden verwerkt die uit de gemeenschap zelf komen, worden het daadwerkelijk monumenten, ijkpunten die betekenis en verdieping geven aan de plek.