Bordje: Zangfietspad

Ik wuif hem uit in alle vroegte, voor en dag en dauw, zogezegd, de vriend die zich bevindt in een duistere fase in zijn leven. “Op het midden van onze levensweg bevond ik me in een donker woud”, om Dante nog eens aan te halen. We hebben over de kaart gebogen gezeten, ik heb een route uitgestippeld, hij is op zijn fiets gesprongen en ik zie hem vertrekken in oostelijke richting. Niet veel later komt er een app’je binnen. Met een foto. Van een bordje langs de weg: Zangfietspad. Hier mag je officieel (mee)zingen op de fiets! Geen vreemde pauzes meer in je liedje omdat er iemand langs fietst!