Deze week in de etalage: de nieuwe cd van trompettist André Heuvelman. Voormalig solo-trompettist van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, voormalig lid van het NBE. Hij ging weg om ruimte te creëren voor zichzelf: en opnieuw te kunnen onderzoeken wat de impact is van muziek. En misschien is de impact van melancholie nog wel groter dan die van de energie en de opwinding van muziek. Een onderzoek naar de relatie tussen muziek en verdriet. Met Dowland e.a.

Iedere avond wijkt Passaggio halverwege de route van het geijkte pad af: op zoek naar de pareltjes in de aangrenzende gebieden van de klassieke muziek: jazz, wereldmuziek, amusement, pop, chansons, crossover ... En op dinsdag gaat het over jazz. Op verzoek van een luisteraar de oude meester Art Tatum. 

Willem Duys zei ooit "hij begint met 2 handen en eindigt met 8"

Vanavond de 28e aflevering van een serie columns door Cecile Huijnen. Zij is soliste, concertmeester van het Gelders Orkest en heeft een duo met Marieke Grotenhuis. Ze schrijft korte verhaaltjes die een onverwacht perspectief bieden op de muziekpraktijk, namelijk van binnenuit. Snapshot Klassiek: columns met een knipoog, over vooroordelen, image, achtergronden, en de rock & roll van de klassieke muziek. In deze editie vertelt ze hoe een gemiddelde vrije dag van een musicus er tegenwoordig uitziet. Met de nadruk op vrij!

Deze week in de etalage: "Melodies unheard', van Robin de Raaff. Die zich langzaam, bijna per ongeluk heeft ontpopt tot symfonicus. Door toch kleine stapjes te zetten. Inspiratie komt uit de poëzie van Emily Dickinson, melodiën ongehoord, dat is toch wat een componist zoekt. Iets onmogelijks eigenlijk. Er zit een onmiskenbaar besef van duisternis in deze geladen symfonische stukken, maar ook energie, beweging, kleurrijkdom. Oerkrachten en lyriek. Zijn 4e symfonie is gebaseerd op poëzie van Emily Dickinson, die vaak op een of andere manier in gesprek lijkt te zijn met de dood

Deze week in de etalage: "Melodies unheard', van Robin de Raaff. Die zich langzaam, bijna per ongeluk heeft ontpopt tot symfonicus. Door toch kleine stapjes te zetten. Inspiratie komt uit de poëzie van Emily Dickinson, melodiën ongehoord, dat is toch wat een componist zoekt. Iets onmogelijks eigenlijk. Er zit een onmiskenbaar besef van duisternis in deze geladen symfonische stukken, maar ook energie, beweging, kleurrijkdom. Oerkrachten en lyriek. In zijn tweede symfonie staan het kwartet en het orkest tegenover elkaar. Alsof ze in een schaakspel verwikkeld zijn.