Er was eens een tijd waarin

ik dichter bij de toekomst kwam

zo dicht als binnen handbereik.

Het was de mooiste tijd

de toekomst wenkte

wilt u mij maar volgen.

Pianist Camiel Boomsma gebruikt deze tijd van werkloosheid om zich nuttig te maken: hij is brieven gaan schrijven aan dierbare componisten, en voegt daar aantekeningen aan toe over belangrijke composities. Het zou uiteindelijk een boek kunnen worden. Ik fungeer zo af en toe als postillon d'amour. Vanavond de tweede brief aan zijn grote held, Richard Wagner. Het is een tweeluik, want over deze componist heeft Camiel gewoon teveel te zeggen. Er zijn momenten in de muziek die hij ronduit overweldigend vindt. En in Parsifal en Tristan und Isolde heeft hij de binnenwereld van de personages op geniale wijze in muziek gestalte gegeven. De ongrijpbaarheid van de liefde bijvoorbeeld. Als jongetje van drie jaar luisterde Camiel al naar Wagner's muziek!

Ook op de teek dient hier geprezen

Dit klein insect, alom gevreesd

Natuurbescherming mag er wezen

Maar de teek het allermeest