Bij deze Hollandsche Nieuwe!, It's still autumn, van het Rembrandt Frerichs Trio en Kayhan Kalhor (kamanche) gaat het om een schoolvoorbeeld van versmelting. Deze cd is het resultaat van een ontmoeting die plaatsvond in november 2015, maar zich in feite uitstrekt over jaren, tussen de westerse jazz en de perzische muziektraditie. Kayhan Kalhor is een meester op de knieviool, de kamanche, en het trio van Rembrandt Frerichs past zich moeiteloos aan in stijl en klankkleur. Twee lange stukken, Dageraad en Schemering, in de herfst. Het resultaat is wonderschoon. De bouwstenen voor het collectieve gesprek zijn eenvoudig: een baslijntje van Overwater en een oud Armeens liedje

‘Mijn verleden- een domme reis van een vlinder naar zee

Mijn toekomst- een tuin waar de kokkin een haan keelt.

Wat heb ik dan, met mijn oproer, mijn pijn?’

Dat was worstdag

op onze hoeve buiten Dungog.

Daar is mijn vader Reinhard Boettcher,

mijn moeder Agnes. Daar is broer Frank

die stierf aan de hersenbrand, meningitis.

Bij deze Hollandsche Nieuwe!, It's still autumn, van het Rembrandt Frerichs Trio en Kayhan Kalhor (kamanche) gaat het om een schoolvoorbeeld van versmelting. Deze cd is het resultaat van een ontmoeting die plaatsvond in november 2015, maar zich in feite uitstrekt over jaren, tussen de westerse jazz en de perzische muziektraditie. Kayhan Kalhor is een meester op de knieviool, de kamanche, en het trio van Rembrandt Frerichs past zich moeiteloos aan in stijl en klankkleur. Twee lange stukken, Dageraad en Schemering, in de herfst. Het resultaat is wonderschoon. Even vitaal als melancholiek. En volgens Frerichs worden ze gedreven door eenzelfde klankideaal

Herinneringen kennen drie getijden.

Het eerste - als de dag van gisteren.

Bij deze Hollandsche Nieuwe!, It's still autumn, van het Rembrandt Frerichs Trio en Kayhan Kalhor (kamanche) gaat het om een schoolvoorbeeld van versmelting. Deze cd is het resultaat van een ontmoeting die plaatsvond in november 2015, maar zich in feite uitstrekt over jaren, tussen de westerse jazz en de perzische muziektraditie. Kayhan Kalhor is een meester op de knieviool, de kamanche, en het trio van Rembrandt Frerichs past zich moeiteloos aan in stijl en klankkleur. Twee lange stukken, Dageraad en Schemering, in de herfst. Het resultaat is wonderschoon. Even vitaal als melancholiek. En volgens Frerichs werken ze met een paar heel eenvoudige bouwstenen.

Ik ben het nest dat komt en gaat,

          ik ben het ei dat nu niet is,

ik ben het strand, het voedsel in zand,

de schaduw met schelpen en de schaduw met stokken.

Vanavond de 50e aflevering van een serie columns door Cecile Huijnen. Zij is soliste, concertmeester van het Gelders Orkest en heeft een duo met Marieke Hopman. Ze schrijft korte verhaaltjes die een onverwacht perspectief bieden op de muziekpraktijk, namelijk van binnenuit. Snapshot Klassiek: columns met een knipoog, over vooroordelen, image, achtergronden, en de rock & roll van de klassieke muziek. Deze keer gaat het over een plots genoegen: jezelf horen en daar verguld mee zijn

Eigenlijk heeft Paul van Vliet met zijn boek 'Brieven aan God en andere mensen' ook een soort Afhankelijkheidsverklaring geschreven (net als Rebekka de Wit). Ter voorbereiding op een interview met de Haagse cabaretier luisterde ik nog eens naar deze klassieker, in een versie met het Metropole Orkest

‘Tangos for Yvar'. Wie was hij? Zijn volledige naam was Ronald MacKay, later omgedoopt in Yvar-Emilian Mikhashoff (1941-1993), een in Troy, New York geboren en getogen Amerikaanse pianist die zich had gespecialiseerd in eigentijdse muziek en uit dien hoofde wereldwijd samenwerkte met een groot aantal componisten (de vergelijking met onze Ralph van Raat dringt zich op). Een aantal opnamen van Mikhashoff is bewaard gebleven. Hij was niet alleen een zeer getalenteerde pianist, maar van 1962 tot 1965 ook een uitstekende ballroomdanser! Hij nodigde componisten uit de hele wereld uit om een tango voor hem te schrijven. Hannah Shybayeva vond deze schat in een bibliotheek in de VS, en heeft nu een selectie opgenomen. Zeer gevarieerd. Als sluitstuk een pianoversie van Libertango van Piazzolla