Ook op de teek dient hier geprezen

Dit klein insect, alom gevreesd

Natuurbescherming mag er wezen

Maar de teek het allermeest

Liet me argeloos vallen die dag in andermans leven, andermans

autorijles, boodschappenlijstjes, college, in andermans

aarzelingen, beginnende benen op dansles.

Tweewekelijkse column van Cécile Huijnen, concertmeester van het Gelders Orkest, over het dagelijks leven van een musicus, de rock 'n roll van de klassieke muziek. In deze aflevering gaat zij in het vervoermiddel dat haar naar repetities en concerten brengt: het automobiel. Het is een hele geschiedenis.

Als jongen luisterde pianist en musicoloog Ralph van Raat vooral naar jazzmuziek. Bill Evans en zo. Tot hij een keer franse muziek hoorde, van Debussy en Ravel. En toen was hij verkocht. Want hij ontdekte in die muziek iets wat hem ook zo aantrok in de jazz: vrijheid. De maatstrepen verdwenen als het ware. En het was een feest van kleur. Dankzij die extra nootjes die iets toevoegden aan de harmonie. En bovendien kenmerkt de franse muziek zich door een mengeling van sensualiteit en objectiviteit. Dat wil zeggen dat er afstand genomen wordt van een al te directe emotionaliteit. Die emoties zitten erin, maar worden je niet opgedrongen. In de 12 Notations van Boulez zit een enorme concentratie. Alsof hij in elke noot het hele universum wil samenballen. Overigens is Van Raat ook piloot. En misschien is de ervaring van het vliegen wel vergelijkbaar met de sensatie die de moderne pianomuziek soms oproept.