Ik wachtte in mijn laatste jurk op het schoolplein.

Een moeder vroeg hoe ik het maakte.

En er was oploskoffie.

Ze zetten hun tanden in Bartok, het Ragazze Quartet, in een project dat wel een aantal jaren zal beslaan. De eerste cd van een reeks Bartok opnames is onlangs uitgebracht en meteen veelgeprezen. Puike interpretaties van die intens geladen, weerbarstige en toch ook zeer lyrische muziek van Bartok. Vanavond delen uit het Vierde Kwartet, met commentaar van Jeanita Vriens, de 2e Violiste

Het strijkje speelt 's avonds in de warande,

 - piano, twee violen, fluit en cel -

In de warande van het dorps-hotel

moderne dansen, oude sarabanden.

Ze zetten hun tanden in Bartok, het Ragazze Quartet, in een project dat wel een aantal jaren zal beslaan. De eerste cd van een reeks Bartok opnames is onlangs uitgebracht en meteen veelgeprezen. Puike interpretaties van die intens geladen, weerbarstige en toch ook zeer lyrische muziek van Bartok. Vanavond het 1e deel van het Eerste Strijkkwartet. 

In samenwerking met de Strijkkwartet Biennale Amsterdam maak ik een serie podcasts over het strijkkwartet, in al zijn facetten. Dat gaat over programmeren, over de psychologie en groepsdynamiek van zo'n klein maar intens samenwerkend gezelschap, maar ook over de ontwikkeling van het genre. In dat kader had ik een boeiend gesprek met de 2e violist van het Cuarteto Quiroga, Cibran Sierre. Voor hem ligt er een democratisch model ten grondslag aan het strijkkwartet zoals Haydn dat in de wereld gezet heeft, ten tijde van de Verlichting.

Veren van vogels die

over het land heen vlogen in de herfst

Op vrijdag laat ik in Passaggio altijd een liedje horen. Van welke aard dan ook. Deze week overleed Doris Day. Bekend als actrice van suikerzoete films, maar van oorsprong een zangeres, vooral in de jazz was zij thuis. Frits Abrahams schreef mooi over haar in zijn column in NRC Handelsblad en raadde met name dit liedje aan. Ze kon zo prachtig over de liefde zingen, omdat ze er zelf ongelukkig in was

Er is een nieuwe groep: het Madar Ensemble. Dat bestaat uit twee Nederlanders, een Palestijn, een Jordaniër en een Tunesiër. En ze creëren een nieuwe taal, waarin de individuele kwaliteiten optimaal tot hun recht komen binnen deze constellatie.

Het kloppende hart wordt gevormd door bassist Tony Overwater die al vijftien jaar samenwerkt met Arabische muzikanten, en de taal verstaat, om zo te zeggen. Hij viert tegelijk het 25-jarig jubileum van zijn label Jazz in Motion. 

In deze laatste aflevering stelt Overwater de viola d'amore speler voor: de geweldige Jasser Haj Youssef, uit Tunesië. Hij legt een brug tussen de Arabische klassieke muziek en de westerse barok