Parus caeruleus? Schrijf dat eens op.

Parus caeruleus. Als ik dat lees,

zou ik niet denken aan een pimpelmees,

zo met zo'n leuk blauw kapje op zijn kop.

Het is haar debuutcd, die ze met veel zorg heeft gemaakt en een persoonlijk stempel draagt. Femke Steketee hoorde in haar jeugd hoe haar vader, als ze zelf al op bed lag, op de zolder boven haar hoofd, zat te componeren. Huug Steketee is solo-trompettist bij het Residentie Orkest, dus ze het niet van een vreemde. Sterker, met een van zijn stukken sluit de cd af: Lullaby. Verder werkte Femke samen met een illustrator, Rhaida el Touny, met wie ze samen een soort verhaal heeft ontwikkeld over jonge sterke vrouwen, in beeld en klank. Nog een opvallende trek van deze cd, 'La fille et le saxophone' dat het aandeel van vrouwelijke componisten ongeveer 50% is. Ze stelde 'm verder samen uit haar favoriete saxofoonmuziek, en een bewerking van de hobosonate van Poulenc. Kortom, een selectie met een rijk palet, waaraan pianist Tobias Borsboom een prachtige bijdrage levert. Celia Swart schreef een In Memoriam voor de moeder van Femke, die in 2011 overleed: 'Les secrets de l'air', dat tegelijk een ode is aan Zeeland, waar ze vandaan komt. Geen provincie waar het weer zo snel om kan slaan ... 

De katten paren in de donkere tuinen,

tussen verwarde heesters en vergeten molm.

Het is haar debuutcd, die ze met veel zorg heeft gemaakt en een persoonlijk stempel draagt. Femke Steketee hoorde in haar jeugd hoe haar vader, als ze zelf al op bed lag, op de zolder boven haar hoofd, zat te componeren. Huug Steketee is solo-trompettist bij het Residentie Orkest, dus ze het niet van een vreemde. Sterker, met een van zijn stukken sluit de cd af: Lullaby. Een andere compositie is weer gewijd aan haar in 2011 overleden moeder, een in memoriam dus, tegelijk een ode aan het landschap van Zeeland waar ze vandaag komt. Verder werkte Femke samen met een illustrator, Rhaida el Touny, met wie ze samen een soort verhaal heeft ontwikkeld over jonge sterke vrouwen, in beeld en klank. Nog een opvallende trek van deze cd, 'La fille et le saxophone' dat het aandeel van vrouwelijke componisten ongeveer 50% is. Ze stelde 'm verder samen uit haar favoriete saxofoonmuziek, en een bewerking van de hobosonate van Poulenc. Kortom, een selectie met een rijk palet, waaraan pianist Tobias Borsboom een prachtige bijdrage levert. Voor Poulenc ging ze te rade bij hoboïste Pauline Oostenrijk, die ze heeft leren kennen toen ze zelf bij het Residentie Orkest ging spelen. Dat orkest kent ze goed, omdat ze door haar ouders al als kind werd meegenomen, en omdat haar vader er solo-trompettist is.

Hoe roerloos staan de wilgen in de lente

als gouden harpen in het morgenlicht,

kuis en onaangetast door de elementen,

nog door geen wind bespeeld, geen storm ontwricht.

Het is haar debuutcd, die ze met veel zorg heeft gemaakt en een persoonlijk stempel draagt. Femke Steketee hoorde in haar jeugd hoe haar vader, als ze zelf al op bed lag, op de zolder boven haar hoofd, zat te componeren. Huug Steketee is solo-trompettist bij het Residentie Orkest, dus ze het niet van een vreemde. Sterker, met een van zijn stukken sluit de cd af: Lullaby. Een andere compositie is weer gewijd aan haar in 2011 overleden moeder, een in memoriam dus, tegelijk een ode aan het landschap van Zeeland waar ze vandaag komt. Verder werkte Femke samen met een illustrator, Rhaida el Touny, met wie ze samen een soort verhaal heeft ontwikkeld over jonge sterke vrouwen, in beeld en klank. Nog een opvallende trek van deze cd, 'La fille et le saxophone' dat het aandeel van vrouwelijke componisten ongeveer 50% is. Ze stelde 'm verder samen uit haar favoriete saxofoonmuziek, en een bewerking van de hobosonate van Poulenc. Kortom, een selectie met een rijk palet, waaraan pianist Tobias Borsboom een prachtige bijdrage levert.

Wij hielden pas op te lopen als het ijs scheurde. Wij hielden pas op te lopen als het dak rand werd. Ingebakerd de baby, om te sussen, tot rust – 

Het is een ontdekking, en een kleine openbaring. Mezzo-sopraan Ekaterina Levental en pianist Frank Peters gaan alle liederen van de Russische componist Medtner opnemen. Waarom is het in hemelsnaam nog niet eerder gebeurd? Ze zijn betoverend en meeslepend. Medtner gebruikte poëzie van Poeshkin en anderen. Rijk aan verbeeldingskracht en het verlangen naar waarheid. Het juiste woord, het juiste gebaar. Levental is vertrouwd met de taal, omdat zij oorspronkelijk uit Tasjkent komt, en van oudsher dus Russisch sprak. Pianist en zangeres kiezen elke avond een lied uit dat tot hun favorieten behoort en dat ze tot in detail toelichten. Medtner is uiterst precies in zijn aanwijzingen, wat de indruk wekt dat je als musicus geen vrijheid hebt. In tweede instantie blijkt hij je met vaste hand door het bouwwerk van zijn muziek te leiden, en volgens Frank Peters heeft hij altijd gelijk!

Tweewekelijkse column van Cécile Huijnen, concertmeester van het Gelders Orkest, over het dagelijks leven van een musicus, de rock 'n roll van de klassieke muziek. In deze editie vertelt ze hoe ze zich verhoudt tot de moderne muziek die ze als orkestmusicus soms ook voorgeschoteld krijgt. Nee, dat is niet altijd eenvoudig.

Het plein met de fonteinen, kleine erupties. Kinderen rennen, trappen de waterstralen uit die worden afgevuurd. Honden schudden hun kop. Iemand zit op een houten bank
en likt langs de rand van een vloeitje, een gitaarvormige hoes aan zijn voeten. 

Het is een ontdekking, en een kleine openbaring. Mezzo-sopraan Ekaterina Levental en pianist Frank Peters gaan alle liederen van de Russische componist Medtner opnemen. Waarom is het in hemelsnaam nog niet eerder gebeurd? Ze zijn betoverend en meeslepend. Medtner gebruikte poëzie van Poeshkin en anderen. Rijk aan verbeeldingskracht en het verlangen naar waarheid. Het juiste woord, het juiste gebaar. Levental is vertrouwd met de taal, omdat zij oorspronkelijk uit Tasjkent komt, en van oudsher dus Russisch sprak. Pianist en zangeres kiezen elke avond een lied uit dat tot hun favorieten behoort en dat ze tot in detail toelichten. De componist geeft gestalte aan gevoelens die diep in de mens verborgen liggen. Zoals de angst voor de nacht, en het verlangen naar de dood als verlossing