De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Erik Jan Harmens uit Ik noem dit poëzie

Erik Jan Harmens (1970) is schrijver en dichter. Hij publiceerde vier dichtbundels die onlangs verschenen in zijn verzameld werk 'Ik noem dit poëzie', schreef samen met Ilja Leonard Pfeijffer de dichtbundel 'Duetten' en schreef met Rick de Leeuw 'Echte mannen scheiden niet'. Zijn romans 'Kleine doorschijnende man' en 'De man die in zijn eentje de Olympische Spelen organiseerde' kregen lovende kritieken, 'Hallo muur' werd een bestseller. Momenteel werkt Harmens aan 'Pauwl', een geestige en hartverscheurende roman over een volwassen man met autisme.
Foto: An-Sofie Kesteleyn

De torenkamer lijkt in de eerste instantie gewoon een klein kamertje, niks bijzonders aan. Maar zodra ik er ga zitten merk ik hoe fijn die leegte is en besef ik me hoe afgeleid ik eigenlijk ben in het dagelijks leven. Als afleiding plaats maakt voor inspiratie zoals hier, stromen er vast nog veel meer liedjes uit mijn gitaar (of in dit geval mijn banjo)! Ik heb dan ook vandaag een refrein geschreven. Het gebeurt best vaak bij mij dat ik alleen een refrein verzin, als ik niet in de torenkamer had gezeten zou ik dat refrein vergeten zijn en het verder tussen al mijn andere halve liedjes laten liggen, maar als ik morgen op sta ga ik verder met het couplet.

Ik heb vandaag mijn broer op gitaar uitgenodigd. We zijn een groot gedeelte van de avond bezig geweest met schrijven maar het lukte nog niet helemaal. We gaan het ook niet forceren. Als er iets niet werkt met het schrijven van liedjes dan is het wel forceren. Morgen weer een nieuwe dag. We blijven hier allebei slapen omdat er morgenvroeg een violiste langskomt. Ik weet niet precies hoe ik het ga doen zonder couplet, maar dat zien we morgen wel.