Als eerste museum in Nederland presenteert het Stedelijk Museum Schiedam een spectaculair overzicht met het werk van Geert Mul (1965). Deze pionier in de mediakunst bouwde de afgelopen 25 jaar aan een uniek en veelzijdig oeuvre van (interactieve) audiovisuele en fotografische installaties. Speciaal voor de tentoonstelling maakt hij in Schiedam een lichtinstallatie met historische afbeeldingen van de stad. Vanaf het plein van het museum verspreidt het zich ruim honderd meter via de Hoogstraat.

Het Belcea Quartet ontstaat in 1994 aan het Royal College of Music in Londen. Het kwartet dankt zijn naam aan de eerste violiste, de Roemeense Corina Belcea. De musici, die uit verschillende landen afkomstig zijn, worden begeleid en gecoacht door de meesters van het Chilingirian Quartet en het Alban Berg Quartett. Of het daardoor komt of niet: het Belcea Quartet groeit al gauw uit tot een ensemble van wereldklasse. 

Inmiddels drukt het Belcea Quartet een duidelijk stempel op het internationale concertcircuit. Het kwartet wordt geprezen om zijn dwingende interpretaties, zijn frisheid en de energieke expressiviteit. Het ontbreekt ze ook niet aan ambitie: het uitvoeren van alle zeventien strijkkwartetten van Ludwig van Beethoven is een gedurfd meerjarenproject. Onlangs hebben ze door Amerika getoerd, waar ze onder andere speelden in de Carnegie Hall in New York. 

Vanavond spelen ze Shostakovich en Schubert. 

Wart Kamps speelt zijn eerste solovoorstelling ‘De Goede Richard III’.

Een voorstelling over hoe geschiedenis fictie werd en fictie geschiedenis. Over hoe reputaties je blijven achtervolgen.. tot na je dood. In De Goede Richard III treedt Wart Kamps op humoristische, spannende en ontroerende wijze Shakespeare’s universum binnen.

Wart Kamps had zijn eigen cabaretgroep Rooyackers, Kamps & Kamps samen met Tim Kamps en Bor Rooyackers tussen 1998 en 2012. Daarna was Wart te zien bij het Rotheater in de familievoorstelling ‘Moord in de Kerststal’, als Cyrano in ‘De zere neus van Bergerac’ en als James Bond in ‘De Gelaarsde Poes’.

Op televisie speelde Wart Kamps onlangs Kapitein Bram in ‘Missie Aarde’ bij de VPRO.

Aliya Iskhakova, Aurélie Caumes en Irene Comesaña doen 12 november mee aan een pianomarathon waarbij alleen werk van Edvard Grieg wordt gespeeld. Een zeer bekende componist, met een zeer bekend pianoconcert en daarbuiten een groot minder bekend piano-oeuvre. De pianostudenten zullen onder meer de complete lyrische stukken en de sonate ten gehore brengen.

Waren we gisteren nog buitengewoon sociaal aan het vergaderen, vandaag kropen we weer achter het veilige muurtje van onze laptops,zoals het echte schrijvers betaamt.
Met een gloedjenieuw concept aan de muur en vol goede zin beginnen we personages uit de grond te stampen. Ter inspiratie hebben we onze eigen families en strubbelingen daaromtrent nog even doorgenomen. Nota bene: elke overeenkomst met de realiteit berust op louter toeval!

Zo tegen vieren is het tijd om te inventariseren. Zo is daar bijvoorbeeld halfzus Bianca, die geen tomaten meer eet, want dat schijnt slechtte zijn voor je knieën. Of zoiets. Heeft ze gelezen op Facebook. Een familiedrama is natuurlijk niets zonder een oom Peter die iedereen zijn gore lievelingsmop opdringt. Gefaald toneelschrijver Erik kankert zich enthousiast de wintersport door. En natuurlijk krijgt de moeder, als spil van de familie,de schuld. Van alles. Waarvan precies dat weten we nog niet. Dat gaan we morgen verzinnen. 

(Behalve als Trump de verkiezingen wint. Dan gaan we -
Tja, wat gaan we dan?)

Eric de Vroedt maakt met RACE zijn debuut als artistiek leider bij Het Nationale Toneel. Hij studeerde in 1996 af aan de Toneelschool Arnhem. Met ingang van dit seizoen is hij regisseur en artistiek leider van Het Nationale Toneel en vanaf 2018 zal hij de functie van artistiek directeur overnemen.

RACE
RACE van David Mamet, over de vernietigende gevolgen van (positieve) discriminatie, vertelt het verhaal van twee gehaaide topadvocaten, de een zwart, de ander wit. Zij verdedigen een rijke, witte zakenman die ervan verdacht wordt een zwarte vrouw te hebben aangerand. Hoe zwart-wit is deze zaak eigenlijk?

Fotograaf: Barrie Hullegie

Prisma staat garant voor 7 eeuwen strijktriomuziek op het scherpst van de snede. Virtuoos, hartstochtelijk en stijlbewust combineert Prisma de hechtheid van een strijkkwartet met de flair van drie gelouterde musici die elkaar feilloos aanvoelen. 

Sinds de oprichting in 2002 ontmoet Prisma groot enthousiasme bij een breed publiek. Het trio was te horen op talloze Nederlandse podia en festivals zoals het Concertgebouw, Muziekgebouw aan ’t IJ, Rijksmuseum, Grachtenfestival, KlankKleurFestival, De Doelen en op radio en tv.

Prisma houdt van avontuur, concerteert op ongebruikelijke locaties en maakt graag contact met andere kunstdisciplines. Kwaliteit, inspiratie en contact met het publiek staan hierbij voorop. Cellist Michiel Weidner leidt elk van de werken in met een kort verhaal dat zowel de geoefende als de minder ingewijde luisteraar weet aan te spreken.

Regelmatig treedt Prisma op met gasten. Zo werden programma’s uitgevoerd met schrijver A.L.Snijders, pianiste Riko Fukuda, klarinettist Lars Wouters van den Oudenweijer, pianolaspeler Max „Weltemax” Lakeman en in samenwerking met Yvo Verschoor film. Tweejaarlijks treedt het trio op in samenwerking met het Hollands Vocaal Ensemble Amsterdam in een programma met nieuwe muziek.

Het trio heeft in de 10 jaar van zijn bestaan een uitstekende reputatie opgebouwd op het gebied van publieksparticipatie. Het ontwikkelde interactieve projecten zoals À la Carte, Casino Royale, Strijkstok & Penseel, Intieme Brieven en het Graphic Score Project, vanuit de overtuiging dat laagdrempeligheid en hoogwaardig musiceren wel degelijk met elkaar samen kunnen gaan. 

Bette Adriaanse (Amsterdam, 1984) is beeldend kunstenaar en schrijver. Ze studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en behaalde een master in Creative Writing aan de universiteit van Oxford in 2010. Net als haar beroemde voorgangers G.K. van het Reve en Kristien Hemmerechts debuteerde Bette Adriaanse in het Engels. Post voor Rus Ordelman verscheen eerst in Amerika met de titel Rus Like Everyone Else, en werd daar jubelend ontvangen. Haar debuut werd al getipt door de Volkskrant en de VPRO Gids. Ze publiceerde in o.a. De Revisor. Adriaanse woont en werkt afwisselend in Londen en Amsterdam, en schrijft momenteel aan haar tweede roman.

Post voor Rus Ordelman
Elke ochtend pint Rus een tientje: hij koopt soep, brood en limonade bij caissière Cathy en drinkt een hazelnoot latte in de grote bruine stoel bij Starbucks. Dan tuurt hij in het water van de vijver, waar hij kijkt of er iets te zien is, en staat hij stil voor de supermarkt, om tegen de honden te praten die buiten moeten wachten. Soms brengt hij zijn beddengoed naar de Wash-O-Matic. Rus is een gewoontedier. Maar op een dag hoort hij een vreemd geluid: flap. Door de brievenbus zeilt een belastingaanslag naar binnen, de eerste van zijn leven. Met terugwerkende kracht moet Rus betalen voor zijn huis, voor het gebruik van de wegen en andere voorzieningen. Radeloos trekt hij de stad in, van café naar stadsdeelkantoor, van balie naar ziekenhuis, op zoek naar iemand die hem kan helpen.

Han Ebbelaar begon zijn carrière bij Het Nederlands Danstheater in 1959. Alexandra Radius debuteerde bij Het Nationale Ballet van Sonia Gaskell in 1957. Van 1968-1970 dansten ze samen bij het ABT (New York). Na terugkeer in Nederland danste het echtpaar bij Het Nationale Ballet. In 1979 richtten Ebbelaar en Radius het Dansersfonds op.

Stichting Dansersfonds ’79 is in dat jaar opgericht met het doel dansers die om leeftijdsredenen of vanwege hardnekkige blessures hun danscarrière moeten beëindigen, financieel te ondersteunen én jong danstalent in staat te stellen zich met behulp van een studiebeurs of geldprijs te toetsen aan internationale dansmaatstaven. Eén van de middelen om fondsen te werven is het jaarlijkse Balletgala.

Dit jaar wordt het Balletgala (14 november) opgedragen aan Keso Dekker, die als decor- en kostuumontwerper al ruim 35 jaar een belangrijk stempel drukt op het ‘uiterlijk’ van de Nederlandse- en internationale dans. Tijdens de voorstelling maken acht Nederlandse dansgezelschappen hun opwachting, waaronder Het Nationale Ballet, Nederlands Dans Theater, Introdans en Scapino Ballet Rotterdam. Op het programma staan werken van choreografen als Hans van Manen, Marco Goecke, Mauro Bigonzetti en Ed Wubbe. Tot de vele dansers die op het gala optreden, behoren stersolistes Igone de Jongh en Anna Tsygankova.

Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Beatrix woont de 19de editie bij van het Balletgala van Stichting Dansersfonds ‘79.

Joseph Moog is een Duitse, veelgeprezen pianist die op zijn 4^e begon met pianospelen. Hij werd in 1987 geboren in Ludwigshafen als zoon van professionele musici. Joseph betovert zijn publiek met zijn volwassen authenticiteit en virtuositeit en zijn gewaagde, unieke programma’s, waar vaak zijn eigen composities deel vanuit maken. Hij won tweemaal een International Classical Music Awards ICMA: in 2012 ontving hij de Award for Young Artist of the Year en in 2014 de Award for Solo Instrumentalist of the Year. Critici roemen Joseph (al enige tijd Young Steinway Artist) als “de meest interessante musicus van zijn generatie” en spreken over hem als “een van de meest opmerkelijke fenomenen in de huidige muziekwereld”.

Joseph Moog heeft een behoorlijke discografie opgebouwd. Veel opnames hebben hem al prijzen alsmede talrijke euforische kritieken opgeleverd. Zijn achtste cd, getiteld ‘Tchaikovsky | Scharwenka’ werd uitgebracht in 2014 bij Onyx Classics en bevat onder meer de Tsjaikovsky’s Grande Sonate in G, op. 37. Zijn tiende cd is in september uitgekomen en is 'Complete Sonates' van Chopin. 

Vanochtend heb ik met Korné ter Steege gerepeteerd voor ons optreden op de Museumnacht in het Nemo, aanstaande zaterdag. Ik ga ook een nieuw nummer van deze Torenkamerweek spelen! Dus we moesten even oefenen. 's Middags heb ik de tijd genomen om een aantal nieuwe ideeën van deze week wat verder uit te werken. 

Ik heb nieuwe zangpartijen opgenomen, ge-edit en hier en daar wat woordjes vervangen. De week loopt alweer bijna op z'n einde maar vrijdag heb ik nog een leuke schrijfsessie staan, dus er kan nog van alles gebeuren..