Sjarel Ex (1957) is sinds 2004 directeur van het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam.

Gek van surrealisme
Museum Boijmans Van Beuningen presenteert van 11 februari tot en met 28 mei 2017 met trots ‘Gek van surrealisme’, een ongeëvenaard overzicht met topstukken afkomstig uit vier befaamde Europese privéverzamelingen. In het voorjaar van 2017 staat Museum Boijmans Van Beuningen volledig in het teken van het surrealisme. Het museum laat de passie en belevingswereld zien van kunstenaars als Salvador Dalí, Max Ernst, René Magritte en Joan Miró, alsmede hun verdraaiingen van de dagelijkse werkelijkheid.

Sjarel Ex
Ex studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht, waar hij zich specialiseerde in vroege Nederlandse avant-garde en de kunstenaars rond De Stijl. Van 1984 tot 1987 werkte hij als onderzoeker bij de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij organiseerde ook als freelancer tentoonstellingen. In 1988 werd hij benoemd tot directeur van het Centraal Museum Utrecht. Daar zou hij tot 2004 blijven en verantwoordelijk zijn voor meer dan 300 tentoonstellingen.
Foto: Marco Bakker

De Oekraïense pianiste Anna Fedorova komt samen met contrabassist Nicholas Schwartz live spelen in onze uitzending. Anna Fedorova maakte in 2013 indruk met haar vertolking van Rachmaninov's overweldigende Tweede Pianoconcert, het stuk waar alleen de grote pianisten zich aan wagen. De AVROTROS webcast van haar uitvoering in Het Concertgebouw is inmiddels meer dan elf miljoen keer bekeken.

Camerata RCO is een ensemble dat is samengesteld uit leden van het Koninklijk Concertgebouworkest. In een kleine en intieme setting spelen ze kamermuziek. 

Vanavond spelen Camerata RCO-leden Hein Wiedijk (klarinet) en Oriane Pocard Kieny (altviool). Vanavond vormen ze in trio met pianist Nicolas van Poucke erbij.
Foto: Hans van der Woerd

Irene Constandse is te gast, ze is conservator van de tentoonstelling ‘Maria – Haar opmerkelijke levensverhaal’, van 10 februari t/m 20 augustus te zien in Museum Catharijneconvent in Utrecht. Iedereen weet hoe Maria eruitziet en zal haar beeltenis kunnen herkennen. Ook is bekend dat ze de moeder van Jezus is. Maar over haar leven weten we niet veel. Waarom is ze al eeuwenlang zo populair? Hoe doet ze dat? En wat zegt dat over ons?

Bekijk hier de video:

Balletdanser Edo Wijnen is te gast. Hij studeerde aan de Royal Ballet School in Antwerpen. Edo heeft een aantal grote prijzen gewonnen, waaronder de Youth America Grand Prix, eerste prijs in Dance Europe en de Prix de Lausanne. Hij is in 2010 bij Het Nationale Ballet gekomen als Aspirant en in 2015 gepromoveerd tot Tweede solist.

Made in Amsterdam 2
In Made in Amsterdam 2 presenteert Het Nationale Ballet speciaal voor het gezelschap gemaakte choreografieën. Daarnaast bevat dit programma een zeer bijzondere wereldpremière, Citizen Nowhere, van David Dawson, geïnspireerd op het beroemde sprookje Le Petit Prince. Deze wereldpremière wordt gedanst door Edo Wijnen.

Trio Sine Limine: het trio zonder grenzen. Camillo Cabassi is cellist en student aan de afdeling ‘Klassieke Muziek’ van het HKU Utrechts Conservatorium. Tijdens de landelijke voorronde van het Grachtenfestival Conservatorium Concours in 2015 kreeg Cabassi een wildcard voor de finale. Hij speelt vanavond samen als trio, samen met altviolist Andrea Bertanzon en violiste Carien de Bakker.

Morgen moet het allemaal af zijn. Of ja, allemaal.. Ik ben allang blij dat ik iets geschreven heb waar ik niet van moet kokhalzen. Het is met schrijven net als met alle andere dingen waar je tegenop ziet: je moet het gewoon even doen. Behalve dat je met het bijhouden van je boekhouding meestal wel een soort garantie hebt dat je goed werk hebt verricht als je ermee klaar bent. En die gedichten, ach die gedichten.Ik heb vandaag veel Tonnus Oosterhoff gelezen. Wat een goede dichter is dat. Het is goed om uzelf daar even aan te herinneren:

ALS JE NIET BUIGT WORD JE GEBOGEN 

Als je niet buigt word je gebogen,o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer.

Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf.

Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot.

Want gekloot is het en het wordt niet beter.'´t Is voorlopig nog toekomstmuziek,' luilakt de radiopresentator, 'vrede en broederschap.'In huis staat een koude mist.

Ga ik in een kastje? Heb je me al in een kastje? Geef mij je handje, kind, ik word een blinde.Toen Jezus een kindje was had hij een tuintje waarin hij rozen kweekte. Ze waren tegen sneeuw bestand: toen de sneeuw kwam bloeiden ze mooier. Je kunt het beste niemand geloven, hecht geen waarde aan praatjes. Wie heeft het meetsnoer over de aarde gelegd?Wie heeft ware grootte ingesteld? Die heeft alle rechte lijnen voor je gebogen.

Zodat je je, als je je tot verzet opricht, juist buigt.

Ik las ergens in een tekstje over zijn leven: 'In 2011 begon hij een website met bewegende gedichten. Ze bewegen nog steeds.' Wat me vooral moeite heeft gekost in dit poëtische reïntegratietraject van de afgelopen dagen, is zorgen dat de gedichten beginnen te bewegen. CA Conrad waarschuwt op zijn website over (soma)tics dat hij de rituelen voor iedereen beschikbaar stelt, maar of we er alsjeblieft geen documentaire poëzie van willen maken. M.a.w. een gedicht schrijven dat bestaat uit de beschrijving van het uitgevoerde ritueel. Dat lijkt me duidelijk: de rituelen op zich zijn niet de poëzie, maar alleen een vehikel om in contact te komen met poëzie. Maar als je uitvoerig zit te mediteren op een ei ga je op een gegeven moment over eieren schrijven. De kunst is dus om dat op een andere manier te doen, vanuit, bij gebrek aan betere terminologie, een ei-bewustzijn. Zo is het ei teruggekomen in mijn regels als de letter O, als eenden, als vijver. Die vijver is toen in een ander gedicht een zee geworden, een watergeest, een code. Poëzie gaat niet over het decoderen van de werkelijkheid, maar eerder over het ontwikkelen van een bepaalde gevoeligheid voor de codes die reeds overal roerloos liggen.

Hans Boland is te gast. Vorige week verscheen een nieuwe vertaling van Tolstoi’s Anna Karenina door Hans Boland. Tegelijkertijd verscheen ‘Hij kan me de bout hachelen met zijn vorstendommetje. Over Anna Karenina en de kunst van het vertalen’ van de hand van Boland.

Boland werd in 2015 gelauwerd met de Martinus Nijhoffprijs maar bedankte voor Poetins Poesjkinmedaille.

De cum laude afgestudeerde broers Martijn en Stefan Blaak gelden als specialisten in het spelen op twee piano's en het quatre-mains spel. Zij kunnen u laten horen waarom deze vorm van musiceren eeuwen geleden al zo populair was.
Muzikaal genot, speelplezier en een visueel spektakel kunt u allemaal beleven bij deze twee excellerende musici.
Het repertoire, dat loopt van barok tot hedendaags, biedt niet alleen schitterende originele werken , maar ook transcripties van orkeststukken, waardoor u een compositie op een heel nieuwe manier leert kennen.

Paul Mosterd, adjunct-directeur van de Hermitage Amsterdam is te gast.

Honderd jaar na het uitbreken van de Russische Revolutie opent de Hermitage Amsterdam op 4 februari 2017 de tentoonstelling ‘1917. Romanovs & Revolutie. Het einde van een monarchie.’

Ruim 250 exclusieve objecten komen naar Amsterdam vanuit St.-Petersburg en Moskou, waaronder schilderijen, toegepaste kunst, persoonlijke kostuums van de tsaren, historische documenten en foto’s. Ze brengen het indrukwekkende verhaal in beeld van het tsarenpaar Nicolaas II en Alexandra en de explosieve politieke en sociale omstandigheden tijdens Nicolaas’ regering.

V: Hoe zou jouw lievelingsdag eruitzien?

A: Woensdag.

Tido Cammarata in gesprek met Gijs Beukers,VK 7/2/2017

Vandaag heb ik ernorm veel notities genomen. Dat begon 's ochtends om half zes, toen ik voor de eerste keer wakker werd. Ik heb mijn hele leven slecht geslapen: dat is een van de redenen waarom ik zo'n hekel aan de ochtend heb. Vanochtend vroeg, terwijl ik tevergeefs uitkeek naar de eerste fietsers, concentreerde ik me op de momenten waarop ik het meest onder de ochtend heb geleden. Ik weet nog hoe ik als kind naar school fietste en alles om me heen me verschrikkelijk beklemde: de nog donkere lucht die een laag plafond leek, de geur van uitlaatgassen en het vooruitzicht van een dag waarin alles ingedeeld was, niets vrij. Ik droomde er dan van om van mijn fiets te vallen en zo op de een of andere manier een groot niets in te glippen. Ik herinner hoe het voelt om wakker te worden in een periode van depressie. Ik herinner hoe het is om wakker te worden na een droom over een geliefde die je net bent verloren. Ik herinner een wakker worden dat niet zozeer wakker worden is als ophouden met liggen. Ik maakte aantekeningen. Na zoveel treurnis vond ik dat ik wel iets fijns verdiend had, dus ik deed weer even mijn ogen toe. Slaap is ook deel van de ochtend. De lucht was nog steeds zwart.

Na het tweede ontwaken heb ik me uitvoerig geconcentreerd op mijn tenen. Dat leverde me al gelijk een erg goede zin op. Tevreden ben ik gaan ontbijten in een café in de buurt, waar het op een gegeven moment erg druk werd met gepensioneerden, vermogende zzp'ers en niet-werkende ouders. Ik nam wat op de kaart werd aangeprezen als een Hollands ontbijt: een broodje kaas, een croissant, een plak kruidkoek, een gekookt eitje en een kopje zwarte koffie.Bij alles wat ik at probeerde ik me in te beelden hoe het productieproces eruit had gezien, welke planten, dieren en mensen eraan bij hadden gedragen. Het ei was confronterend en een beetje ontroerend. De lege dop vervulde me met weemoed, en het idee ontstond om een gedicht over de letter O te schrijven. Ik keek naar de kauwende kaken van de man tegenover me. Ik maakte aantekeningen. Op de terugweg naar de toren begon het te regenen. Ik ontdekte dat de winterakoniet bloeit in het park en nam er notitie van. Thuisgekomen vond ik een gedicht in mijn aantekeningen, en verzon er nog een en ander bij.

Morgen ga ik de ochtendrituelen van een aantal mensen bekijken. Mijn motto voor dag 3 is afkomstig van Rodaan Al Galidi: 

De douche
is de vergadering van de Nederlander
met het warme water.