Nou schatje. Liefje. Ik moest hierbij toch wel een beetje aan Jezus denken, hoor

’Uit mijn boekje ‘Zwarte gal’

Herman strekt zich eens per dag zo ver uit over de vloer dat hij op een soort banaan-vorming tapijtje lijkt. Alleen dan mogen wij ‘den Koning’ ook even over zijn buik aaien. Doen wij dit op een ander moment van de dag, klapt hij dicht als een berenval en gaat dan de handen te lijf. Den Koning is me er ééntje.

Tijdens de uitzending van Opium gisteren speelde pianist Folke Nauta Russische linkerhandmuziek. Naar aanleiding hiervan maakte ik een portret van Herman (mijn kat) met mijn linkerhand. Ook maakte ik twee tekeningen van Pim. Het zijn een soort Jezus-achtige figuren geworden.

En de stoelen. Ik tekende ook stoelen.

Ik liep net in het park en ik zag daar vijf Aalscholvers. Ze zaten daar een beetje bij elkaar in een boom, vlak boven het water. Het deed me denken een scene uit de tekenfilm ‘The Junglebook’, waar de aasgieren in een boom zitten en de één tegen de ander zegt: ‘wat gaan we doen?’. Wat gaan we doen?

'We' nemen het werk met 'het meisje met de peuk', of 'het meisje met de streep', of 'de streep met het meisje' onder handen.Dat durven 'we' niet, maar gaan 'we' gewoon doen.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Nicolien Mizee uit De Kennismaking - Faxen aan Ger

Nicolien Mizee (1965) schreef Voor God en de Sociale Dienst en Toen kwam moeder met een mes (genomineerd voor de Libris Literatuurprijs) In 2009 verscheen 'Schrijfles' een bundel met haar columns uit NRC Handelsblad over haar ervaringen als lerares proza schrijven. Vorig jaar verscheen De Kennismaking, Faxen aan Ger. Sinds Mizee in 1994 les in scenarioschrijven kreeg van Ger Beukenkamp, stuurt zij hem faxen. Deze brieven, die ze bijna dagelijks aan haar leermeester schrijft, en die Ger Beukenkamp nooit beantwoordde, lezen als een dagboek; over haar haar worsteling met de sociale dienst, geld, vrienden, familie, het schrijven en met relaties.
Foto: Tessa Posthuma de Boer

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Ties Teurlings - Uitstekend

Ties Teurlings (1993) studeerde aan de kunstacademie in Breda. In zijn tweede jaar maakte hij voor zijn minor fotografie een fotoserie over zijn opa en zijn oma. In 2014 deed hij mee aan het Leids Cabaret Festival en in 2015 liep hij de pelgrimsroute van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostella. Hij groeide op in het Brabantse Oosterhout. Begin 2017 verscheen zijn bundel Krentenkoppen, humoristische en ontroerende verhalen over zijn bezoeken aan zijn opa en oma.

Foto: Lona Aalders

Lief en licht moet ze zijn. En dat dat hoofd zo verschijnt uit het gele vlak -dat vind ik goed. Dat blijft zo. Maar de peuk moet nog wel echt een peuk worden. En dat is een probleem, want de peuk valt in het gele vlak. 
En het gele vlak -dat vind ik goed. 
Dat blijft zo. 

Misschien is de peuk wel helemaal niet zo belangrijk. Misschien is juist belangrijk hoe de lippen om de peuk heen zitten en is het dus juist belangrijk dat de peuk niet echt een peuk is.

De lippen zijn twee streepjes. Ze lijken op die van mama. En ze zijn nog niet goed. Ze moeten óf meer lippen worden óf meer twee streepjes -een beetje van allebei vind ik niet goed. Het roze vind ik tof. En het vlak achter de figuur, dat groene gebloktige -dat is geen woord, maar als het een woord was, dan vond ik het een mooi woord-  dat groene gebloktige, dat vind ik ook goed. Vooral in contrast met het roze.

Peuk-achtig moet de peuk zijn. 

Ik ken mensen die roken in hun toilet. Dat kan je dan zien aan de gele stukjes op de rand van de wasbak. Een beetje zo geel als het vlak waar dat hoofd uit verschijnt. Ik stel me dan zo voor dat ze dan ook koffie meenemen. Want koffie en een peuk, dat poept gewoon fijn.

’Uit mijn boekje ‘Zwarte gal’

Ik werk meestal van associatie op associatie; dingen overlappen elkaar. Soms zie je dat letterlijk in mijn werk terug. Vanavond ga ik naar de livemuziek luisteren, hier bij VondelCS. En daarbij vraag ik mezelf:

Welke kleuren heeft deze muziek?
en
Als deze muziek een boom was, hoe zag die er dan uit? ?

En dat ga ik dan morgen in een nieuw werk stoppen. 

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Yolanda Entius uit de roman Abdoel en Akil

Yolanda Entius (1961) studeerde geschiedenis en ging naar de toneelschool. Ze werkte jarenlang als actrice en regisseuse. In 2005 debuteerde ze met de roman Rakelings, die werd bekroond met de Selexyz Debuutprijs. Daarna volgden Alleen voor helden, De gelukkigen en Het kabinet van de familie Staal. Deze laatste roman stond op de longlist van de AKO Literatuurprijs en werd genomineerd voor de Opzij Literatuurprijs. Recent verscheen van haar hand de roman Abdoel en Akil.

Foto: Tessa Posthuma de Boer

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Vrouwkje Tuinman uit Afscheidstournee

Vrouwkje Tuinman (1974) publiceerde drie romans en vijf dichtbundels, waarvan Sanatorium de meest recente is. In 2016 verscheen haar vierde roman Afscheidstournee. Ze schreef teksten voor familievoorstellingen van het Nederlands Blazers Ensemble, Amsterdam Sinfonietta, violiste Janine Jansen en pianist Jeroen van Veen.
Foto: Keke Keukelaar

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jeroen Thijssen - fragment uit de roman Hazer

Jeroen Thijssen (20 mei 1959) is een Nederlandse schrijver. Hij studeerde journalistiek en geschiedenis en werkte onder andere voor Trouw (krant), Kassa, Dit is de Dag en Foodies. Jeroen Thijssen is schrijfdocent bij de Schrijversvakschool en bestuurslid bij de Vereniging voor Letterkundigen.