Hallo torenkamer(tje) 

Om elf uur kwam ik aan bij de torenkamer, wat een fijne plek. Toen ik eenmaal de materialen op hun plek had gezet kon ik aan de slag. Gewoon doen is de manier hoe ik tot dingen kom. Materiaal knippen, plakken, vervormen en samenvoegen brengt mij op nieuwe ideeën. Ik werk vandaag met gemakkelijk te bewerken materialen zoals; Karton, papier, draad, plastic en stof. Dit zorgt voor een vereenvoudiging van het experiment waardoor ik op een speelse manier de samenkomst van materiaal, vorm, kleur en compositie kan onderzoeken. Deze werkwijze gaf mij vandaag de gelegenheid de esthetische waarde van mijn werk te bevragen, zonder te streven naar een voorbedachte uitkomst. 

Handgemaakte knipsels en getekende patronen creëerde speelse kleurcombinaties. Vandaag heb ik collages gemaakt met verschillende vormen die om en om langzaam bewegen. De muur hangt al aardig vol met tikkende kunstwerkjes.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Tommy Wieringa - Verrekijker

Tommy Wieringa schreef onder meer de romans Alles over Tristan (Halewijnprijs, 2002) en Joe Speedboot (F. Bordewijk-prijs, 2006). Zijn reisverhalen werden gebundeld in Ik was nooit in Isfahaan (2006) en in 2009 verscheen de roman Caesarion, gevolgd door Ga niet naar zee (2010). Met Dit zijn de namen (2012) won hij de Libris Literatuur Prijs en in 2013 was Wieringa de Boekenweekauteur. Zijn werk wordt wereldwijd vertaald.
Foto: Johan Jacobs

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Peter Swanborn uit Het wolkenreparatieatelier

Peter Swanborn (1963) is schrijver, docent en literair medewerker van de Volkskrant. Van zijn hand verschenen tot nu toe vier dichtbundels. Deze werden genomineerd voor onder meer de C.Buddingh'-prijs en de J.C. Bloemprijs. In 2018 verschijnt zijn nieuwste bundel, Het wolkenreparatieatelier. Zijn poëzie is in meerdere talen vertaald.
Foto: Tineke de Lange

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Herien Wensink uit Kleihuid

Herien Wensink (1977) is theaterredacteur bij De Volkskrant. Hiervoor was zij tien jaar cultuurredacteur bij NRC Handelsblad. Als cultuurjournalist heeft ze haar werk kunnen maken van twee grote liefdes: schrijven en kunst. In De Volkskrant schrijft ze gezichtsbepalende artikelen: recensies, reportages en interviews, en heeft ze een maandelijkse column. Wensink studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en Algemene Cultuurwetenschappen in Amsterdam. Tijdens haar studie specialiseerde zij zich in literatuur uit de Eerste Wereldoorlog. In haar prozadebuut Kleihuid, pas verschenen bij De Arbeiderspers, vertaalt ze haar fascinatie voor die tijd in een intense historische roman over identiteit, traumaverwerking, vriendschap, en - natuurlijk - kunst. 
© Sanja Marus?ic?

Er gebeuren hier rare dingen op vogelgebied. Maandagmiddag zat ik in de Torenkamer te lezen. Even geen literatuur maar écht wat ontspannends. Een religieuze verhandeling over het hiernamaals volgens verschillende religies. De zielen van gesneuvelde strijders, zo leerde ik, vliegen in de Islamitische hemel als ‘groene vogels in het Paradijs.’ Ik keek op, en op dat moment verscheen er een grasgroene papegaai voor mijn raam.

Vanochtend keek ik uit over een gracht. Verderop krioelde een troep morsige duiven rond wat gestrooid brood. Verwoed pikten ze naar de kruimels. Ieder voor zich. De kopjes gebogen richting de straattegels. Ze zagen er eenzaam uit. Vervolgens schreef ik een stukje over één van hen die in mijn verbeelding plots dood omviel. Pootjes gestrekt naar voren. Niemand die het opmerkte. Een paar uur later trof ik echt een gestorven vogel, een duif, onder een viaduct. Hij was nog helemaal gaaf. Een tweede zat ernaast, alsof hij over de dode waakte. Een ontroerend tafereel. Hij week geen moment van zijn zijde. En al die tijd keek hij onafgebroken naar mij. Zag ik verwijt in zijn blik? En, probeert de vogelwereld mij iets te vertellen? Of is de Torenkamer me gek aan het maken?

Vooralsnog is het onbeslist. Maar het gevoel dat ik de dingen om me heen zelf deels regisseer is zeker niet alleen maar eng. Nee, het bevalt me wel. Want wat is schrijven eigenlijk anders dan een onaflaatbare poging de wereld naar je hand te zetten? Om de beelden die je oproept tot werkelijkheid te maken?

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Maurits de Bruijn uit De achterkant van de zon 

Maurits de Bruijn (1984) is copywriter en romanschrijver. Stukken van zijn hand verschenen in o.a. de Volkskrant en Das Magazin. Zijn debuutroman Broer werd zeer lovend ontvangen door pers en publiek. In januari 2016 verscheen zijn tweede roman De achterkant van de zon. www.mauritsdebruijn.com

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Gerda Blees - gedicht uit bundel Dwaallichten

Gerda Blees (1985) publiceerde eerder in Tirade en Hollands Maandblad en won, net als voorheen schrijvers als Maartje Wortel en Arnon Grunberg, in 2016 de Nieuw Proza Prijs Venlo voor haar verhaal Zomerkroos. In 2017 bracht ze bij Uitgeverij Podium haar bundel korte verhalen Aan doodgaan dachten we niet uit. In 2018 verschijnt haar poëziedebuut Dwaallichten.

Foto: Keke Keukelaar