De planning voor vandaag:

- Lekker knallen;

- Goed eten;

- Goed drinken;

- In het moment zijn;

- Even lekker buiten zijn;

- Blogs schrijven;

- Concept schrijven;

- Werken met een timer;

- Verbeterpunten item uitproberen en toepassen;

- Spelen met het logo;

Vandaag ben ik begonnen met de blogs schrijven van de vorige dagen en schreef nog wat dingen op voor mezelf om te reflecteren. Het was fijn om mee te beginnen, omdat ik hierdoor alles goed op een rijtje had. Werken met een timer werkt lekker als ik extra efficiënt te werk wil gaan. De timer stel ik in op een uur en probeer dan een taak binnen dat uur af te maken. 

Het bed ligt trouwens lekker! Ik deed eerst een ochtenddansje met muziek op de kamer (dit doe ik thuis ook bijna elke ochtend op het nummer My Baby Just Cares For Me van Ella Fitzgerald) en liep vervolgens naar beneden om te douchen. Er was al iemand op kantoor dus liep ik dit keer niet in m’n pyjama naar beneden. Na het klaarmaken wandelde ik vrolijk naar de supermarkt om een broodje en een avocado te halen. Dit at ik rustig op in de kamer terwijl ik alvast nadacht over de tekst voor de blogs en m’n planning. Normaal gesproken zou ik nu staan in het Dakpark in Rotterdam waar ik drie keer in de week bootcamps geef, maar dit keer neemt m’n lieve vriend het met liefde voor me over. Dit was een van de vele redenen waarom ik zo vrolijk naar de supermarkt wandelde. 

Na het schrijven en werken besloot ik om ook de andere dingen te doen die op de planning stonden namelijk even lekker buiten zijn en goed eten. Ik wandelde rustig door het Vondelpark naar de Vegan Junkfood Bar en at m’n burger heerlijk in het zonnetje. Terug op de kamer ging ik weer swingend op muziek door met werken en experimenteren. Dansen en luisteren naar muziek doe ik eigenlijk altijd wanneer ik creër. Muziek helpt om m’n positiviteit naar een nog hoger niveau te brengen en het helpt me om me thuis te voelen in het moment, waar ik ook ben. 

Na weer lekker gewerkt te hebben, besloot ik om eten te halen bij De Peperwortel hier om de hoek waar het personeel van Opium altijd eten koopt. Ik nam de tuinbonenmix met linzen, doperwten, aubergine, venkel en nog veel andere lekkere groenten plus gebakken aardapelen en nam dit mee het park in. Genietend van het weer, het eten en het leven zat ik daar op een kleedje. Toen ik terugkwam werd er gegeten aan tafel en sloot ik aan om te kletsen, ff onder de mensen zijn in plaats van in m’n eigen wereldje. 

Ik dacht misschien een keer leuk als ik wat meer over de momenten naast het werken, vertel. Nu heb ik het wel op de dag zelf geschreven, vlak nadat ik ben geïnterviewd voor de show van vanavond die je hieronder kan beluisteren. Het was een kort, leuk en fijn interview, waar ik met veel energie uitging dus heb ik gelijk even geschreven. Nu ga ik even een plan schrijven voor morgen, tandjes poetsen, stretchen en heerlijk slapen.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Haro Kraak uit Lekhoofd

Haro Kraak (1986) is verslaggever en tv-recensent van de Volkskrant. Hij publiceerde korte verhalen in Revisor en De Optimist. In september verscheen zijn debuutroman Lekhoofd, over een jongen die geluiden kan proeven en letters en cijfers in kleuren.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Louis van Dievel uit Landlopersblues

Louis van Dievel is journalist voor de VRT. Zijn roman De Pruimelaarstraat prijkte op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Zijn roman Hof van Assisen werd bekroond met de Knack Hercule Poirotprijs 2012. Eerder dit jaar verscheen zijn nieuwe roman Landlopersblues.

Foto: Stephan Peleman

Zaterdag kreeg ik een berichtje of het me tof leek om een weekje te werken in De Torenkamer van een vriendin Nike Ayinla, die een collectief en platform voor jonge modeontwerpers heeft opgericht genaamd Orisun. Hier zei ik natuurlijk ja tegen! Maandag om een uur of 12:00 kwam ik hier aan en werd ik warm ontvangen. Eigenlijk had ik nog niet echt besloten wat ik hier wilde doen dus gebruikte ik de middag om daar over na te denken en een plan te maken.

Het duurde even voor ik het helemaal helder had, omdat er veel ideeen in mij opkwamen die nèt iets te ambitieus waren om in een week te realiseren. Dus koos ik ervoor om maar op 1 kledingitem te focussen. Ook ga ik me tijdens de wandelingen door het Vondelpark laten inspireren door de kleurcomposities van kledingitems die ik tegenkom om die weer te gebruiken als onderzoek voor volgende ontwerpen. Dit is wel echt een perfecte gelegenheid om te werken aan m’n kledingmerk, omdat ik wel was begonnen om het meer vorm te geven de afgelopen tijd, maar nog niet concreet.

Tot laat in de nacht geschetst en geëxperimenteerd voor het ontwerp van het item, wat in de richting komt van een tasje, maar ook een soort mini bodywarmer. Aan het eindresultaat en presentatie op vrijdag probeer ik niet teveel over na te denken, maar juist in het moment te zijn en te vertrouwen op het proces.

schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Robin Barry uit Papegaaienbehang

Robin Barry (1991) studeert Creative Writing aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten. In 2016 kreeg ze met haar verhaal Margjes verticale tuin een eervolle vermelding in de finale van Write Now! en nam ze deel aan het Das Mag zomerkamp voor jong literair talent.

Op de laatste dag van mijn verblijf in de Torenkamer werkte ik hard door aan de kleine sculptuurtjes, waar ik gisteren tot vannacht laat aan door heb gewerkt. Toen de verf vanmiddag droog was en de torensculptuurtjes in elkaar stonden, zette ik deze op een tafel voor het raam. Nadat ik verschillende settings had uitgeprobeerd, bleven de torentjes tot m’n verbazing tegen elkaar aanstaan wanneer ze ‘omvielen’. Als een rij omvallende dominostenen, maar dan bevroren in hun val. Ik zette de torentjes op allerlei verschillende manieren tegen elkaar aan en fotografeerde ze in het middaglicht.

Aan het einde van de dag fotografeerde ik de muur van De Torenkamer, waarop zich deze week vele afbeeldingen, prints, maquettes en toren sculpturen zich hebben verzameld. Waar ik maandag begon in een lege torenkamer, is deze nu helemaal gevuld met de lege verticale constructies van torens. Ik kijk terug op een week vol schetsen en fotograferen, boren, zagen,schuren en schilderen. In de isolatie van de torenkamer heb ik vele ideeën opgedaan en schetsen gemaakt die ik weer mee kan nemen naar m’n atelier om verder uit te werken.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Franca Treur - Weten

Franca Treur debuteerde in 2009 met de roman Dorsvloer vol confetti, waarvan meer dan 150.000 exemplaren werden verkocht. Het was het meest bejubelde literaire debuut in jaren. Het boek won verschillende prijzen en het werd verfilmd. In 2014 verscheen haar tweede roman, De woongroep, en in 2015 het Zeeuwse Boekenweekgeschenk Ik zou maar nergens op rekenen. Daarnaast schrijft ze verhalen, essays en columns voor uiteenlopende media.
Foto: Annaleen Louwes

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jeroen Olyslaegers - Monoloog van Pentheus

Jeroen Olyslaegers (1967) schrijft columns, theaterteksten en proza. Met zijn vorige romans WIJ (2009, genomineerd voor de Gerard Walschap Literatuurprijs) en WINST (2012) maakte hij een rentree in de Nederlandse letteren. In 2014 ontving hij de Arkprijs van het Vrije Woord voor zijn werk en maatschappelijk engagement, en de Edmond Hustinxprijs voor zijn theateroeuvre. Olyslaegers woont en werkt in Antwerpen. 

Foto: Koen Broos