Bekijk de video:

In mei 2013 won Boris Giltburg zeer overtuigend de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano in Brussel. Hij was al een grote belofte, zeer getalenteerd en een veelzijdig pianist, maar deze overwinning bevestigde zijn absolute meesterschap. Hij heeft een weergaloze techniek maar vooral een diepe expressiviteit.

Hij werd in 1984 geboren in Moskou maar verhuisde al snel naar Tel Aviv in Israël, waar hij opgroeide. Voor het cd-label Naxos heeft Boris Giltburg al diverse opnamen gemaakt die overal in de wereld werden geprezen wegens zijn sterke individuele pianospel.

Vanaf het komende seizoen is Boris Giltburg artist in residence van het Residentie Orkest. Het eerste concert met de Russische meesterpianist is zondag 27 augustus in het Amsterdamse Concertgebouw, waar Giltburg en het Residentie Orkest o.l.v. Nicholas Collon Humperdincks Vorspiel, Rachmaninovs Tweede pianoconcert en Tsjaikovski’s Vierde symfonie spelen.

Foto: Sasha Gusov

Het nieuwe én laatste seizoen van Penoza is in aantocht: op 27 augustus 2017 is de eerste aflevering van het vijfde seizoen te zien bij NPO 3. In het vijfde seizoen gaat het Carmen (Monic Hendrickx) voor de wind. Haar kinderen zijn gelukkig en de drugshandel loopt goed. Carmen denkt aan stoppen, maar wil eerst nog een laatste grote slag slaan voordat ze de drugswereld definitief vaarwel zegt. Maar gaat dat niet zo makkelijk als gedacht, aangezien de nieuwe lichting drugscriminelen harder en onvoorspelbaarder is dan ooit.
Beeld: Pief Weyman

Als je googlet op Shakespeare, heb je in 0,42 seconden ongeveer 162.000.000 resultaten. Maar wat weten we nu echt van Shakespeare? In Shakespeare Forever! Leven en mythe, werk en erfenis schrijft Ton Hoenselaars op aanstekelijke wijze over een van de grootste auteurs ter wereld.

Ton Hoenselaars is hoogleraar Engelse taal- en letterkunde in Utrecht, en weet alles van en over William Shakespeare en zijn werk. Bovendien kan hij er ongelooflijk boeiend en vermakelijk over schrijven. Al die kennis heeft hij nu samengebracht in Shakespeare Forever!

Hij neemt ons mee naar het theater en de concertzaal, naar de bioscoop en het museum, naar de collegezaal en naar archieven overal ter wereld. Hij schetst een sprankelend beeld van een auteur van 37 beroemde toneelstukken die 400 jaar later nog altijd een bron zijn voor talloze schrijvers, dichters, vertalers, componisten, regisseurs, historici en politici. Hij verdiept zich in de vraag of Shakespeare in de wereld van de nieuwe media nog wel een toekomst heeft. Wankelt zijn reputatie? Of blijft Shakespeare forever?

Pianist Artem Belogurov en celliste Octavie Dostaler-Lalonde spelen live in de uitzending.

Donderdag: een dag in een drietrapsraket.

Vannacht na de leuke uitzending met Andrea van Pol, nog aan de keuken tafel met Acteur Martijn van der Veen gesproken over Camus en diens stuk De Bezetenen, een stuk dat de bewerking is van Dostojevski's roman Demonen. Aanslagen en de recente week aan terreur sijpelen de nacht binnen. Iets meer in de kreukels opgestaan, maar begin de dag die ik een drietrapsraket onderverdeel.

Trap 1. Richting bepaald.

Mijn onderzoek naar Utøya is vanochtend afgerond. De research van de vorige drie dagen, toegespitst op de manier waarop Frode Grytten zijn verhaal heeft geconstrueerd en de reden waarom Utøya verwerkt is, zijn me duidelijk geworden. Het personage van Forde heeft een vervreemd effect op de wereld, maar neemt nooit de extreme kanten aan in de groteske manier je zou kunnen schrijven over de Utøya tragedie.

Met het maken van de anagram Fast Felon John (anagram van de naam Fjotolf Hansen) verdwijnt dit personage definitief van het toneel. Een karakter moord en een geslaagde exercitie. Ik heb mijn hoofdpersoon gevonden door in het duister te treden en te kijken waar het zich schuil hield. Niet in de geschiedenis van Utøya. Niet te grote statements meer maken en rustig werken aan het verhaal. Ik droomde vannacht over het ontdekken van een nieuwe muur die we openmaakten achter in de schouwburg, er lagen ongebruikte rekwisieten, rollen stof en landkaarten een gigantische nieuwe ruimte.

Trap 2. Moreel kompas.

Een goed gesprek in de ochtend met psychiater Arjan Schröder over de effecten van “cinema” op de menselijke psyche. Het medium film als spiegel in een spiegel. Ik zoek het morele kompas om te kalibreren. Wat moet een filmmaker zichzelf realiseren over zijn acties, zijn drijfveren en zijn eigen driften. Niet iets wat je continue doet maar niet naar binnen kijken is onverstandig.

Ik kom instinctief op het kader dat een filmmaker zichzelf moet geven om te kunnen werken aan welke materie dan ook. De beslissingen die hij neemt over welk project, welke richting, welke manier, met wie, waarom en hoe? Het kijken van een goede thriller en blockbuster kan een vorm van Catharsis teweeg brengen, ontspanning brengen en gewoon lekker zijn om te doen. We spreken over de films van Gaspar Noé, Gus van Sant, Tony Kaye en Sam Mendes. Hoe fragmenten uit de film Mr. Jones (1993) met Richard Gere en The Hours (2003) met Nicole Kidman exemplarisch zijn in hoe je psychologisch problematiek kan verbeelden.

Trap 3. Aan de slag.

Op aanraden van Paul Haggis ( Canadees filmregisseur, scenarioschrijver van o.a. Million Dollar Baby (2004), en Crash (2005)) die mij op Instagram een aantal keer kudos heeft gegeven op een post over mijn projecten, gebruik ik het programma Screenwriter om de eerste ruwe versie van het script te schrijven. Gister de eerste drie pagina's en vandaag moet ik er meer schrijven. Darren Aronofsky heeft als regel 10 pagina's per dag, minimum. Ik ga kijken of me dit lukt.

No Presure...

Wormen en engelen is een eigentijdse zoektocht naar de betekenis van geloof, geschreven in het kraakheldere proza van Maarten van der Graaff, een van de meest getalenteerde auteurs van nu.

Wormen en engelen
Bram Korteweg is van het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee naar Utrecht verhuisd, waar hij bevriend raakt met Lena en Felix. Ze nemen hem mee naar clubs en praten vurig over kunst, seksualiteit en gender. Zijn gereformeerde jeugd op Flakkee lijkt ver weg, maar dan laat zijn vader zich dopen in het Haringvliet en wordt zijn studievriend Paul dominee op het eiland. Wat vinden zij in het geloof? En waarom houdt Wilfried hem zo bezig, een oudere man die in een katholieke woongemeenschap leeft? Bram besluit op onderzoek uit te gaan. Niet om af te rekenen met het geloof, maar juist om er dichterbij te komen.

Het Scroll Ensemble bestaat uit James Hewitt (viool), Robert de Bree (blokfluiten en hobo’s) en Iason Marmaras (toetsinstrumenten en zang).

In het verleden was ensemble improvisatie in klassieke muziek net zo belangrijk als dat nu in de Jazz en Popmuziek is. Bach en Mozart waren bijvoorbeeld beroemde improvisatoren. Het Scroll Ensemble zet die nu verloren gegane kunst weer op het podium. Waarom? Omdat bij het improviseren een directe, levendige communicatie ontstaat met het publiek. Iedereen zit op het puntje van zijn stoel.

Het Scroll Ensemble was finalist bij het York Early Music International Young Artists Competition (2015) en daarvoor verkozen tot veelbelovend jong ensemble door International Young Artist’s Presentation in Antwerpen (2014). Diverse malen waren ze te horen op radio 4, o.a. in een hoorspel met schrijver Guus Kuijer en te gast bij Opium op 4. Daarnaast hebben ze opgetreden voor koningin Beatrix, zijn zij te horen én te zien in de bioscoopfilm “Michiel de Ruyter” (2015) en zijn ze het vaste ensemble voor de danslessen van Rachel Farr tijdens het Festival Oude muziek Utrecht. Ook speelden ze samen met gevierde musici zoals Patrick Ayrton en Christina Pluhar (L’Arpeggiata) en stonden ze bij het Leipzig Improvisations Festival geprogrammeerd naast improvisatie grootheden als Paolo Pandolfo en William Dongois.

De leden van het ensemble geven workshops aan onder meer de Conservatoria van Den Haag, Mexico City, Katowice, Warszawa en Bydgoszcz. Maar iedereen kan meedoen met de openbare ‘jam sessies’ waar zij hun liefde voor improvisatie delen met iedereen die wil.

Het Turkse Trio Hermias (2017) is een creatie van de drie jonge artiesten: Mehmet Yasemin (viool), Nil Kocamangil (cello) en Eren Aydogan (piano), die reeds een internationale carrière opbouwden in hun individuele veld. Het trio kwam samen door hun gedeelde passie voor kamermuziek. Ze wonnen vele nationale en internationale prijzen, namen deel aan masterclasses waar zij de kans kregen samen te werken met belangrijke artiesten als Igor Oistrakh, Viktor Pikaizen (viool), Frans Helmerson, Gary Hoffman (cello), Stephen Kovachevich, Gary Hoffman (piano).

Een van de jongste debutanten sinds tijden bij Van Oorschot: Pieter Kranenborg, geboren in 1994. Hij viel op met zijn verhalen die werden gepubliceerd in Tirade en Hollands Maandblad. In 2015 werd hem de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs toegekend. Nu verschijnt er van hem de verhalenbundel Astronaut, waarin Kranenborg laat zien hoe veelzijdig hij kan schrijven en hoe authentiek zijn toon (nu al) is.

In vrijwel al zijn verhalen worden mensen beschreven die zich verplaatsen. Hij schrijft over lifters, een wandelaar, een astronaut, een privéchauffeur en een trambestuurder. Telkens worden ze geconfronteerd met iets waar ze nog niet bekend mee waren voordat ze vertrokken. In ieder verhaal weet hij de juiste lichte toon te raken en de lezer te verbinden met zijn personages.Een van de verhalen begint zo: ‘Mijn vader is een astronaut, ik heb een buurmeisje gehad dat ’s nachts Debussy speelde, en mijn broer woont in Zweden. Een van de drie dingen is niet waar. Waar zal ik mee beginnen?’

Ending when it starts, on Super Tuesday!

Rond 08:00 begonnen aan de overall structuur van de film. No flashbacks and no voice-overs voor deze productie, loopt er in mijn achterhoofd. Met welk tempo gaat het publiek langs het verhaal en waar vertelt de film meer over ons dan over de personages. De storyline is er al alleen nog even in de juiste volgorde voor een cinematografische vertaling.

Met Marco op de reactie gebrainstormd over een filmpje wat we op locatie hier in VondelCS en Vondelpark kunnen opnemen komende dagen.

Ik lees een artikel over een nieuwe Chinese film 'Wolf Warrior 2', die daar bijna alle box-office records breekt. "A New Kind Of Chinese Action Hero" kopt het artikel in de New York Times. De Chinese filmstudio's lopen in op Hollywood. Producties zijn in heroïek en techniek bijna identiek in kwaliteit. De Chinezen adapteren een Amerikaanse hero-storyline, een interessante ontwikkeling.

Om 15:00 bereikt mij het nieuws dat regisseur Peter Greengrass (bekend van 'Captain Philips' met Tom Hanks en de 'Bourne Identity') voor Netflix een film gaat maken over Anders Breivik. It ends when it starts lachen we hier op de redactie.

In Hollywood gaan nu per omgaande alle projecten die te maken hebben met de naam Breivik in de studio burn bag. In 'Margin Call' spreek het karakter gespeeld door Jeremy Irons de mooie woorden: "Be First, Be Smarter or Cheat".

Ik ben geen Cheat zullen we maar zeggen. Ik werk lekker door aan mijn inzending voor NTR Kort deze week in de torenkamer, maar staar nu toch even uit het raam en zie het riante Vondelpark al in de herfstkleuren schieten. Morgen weer snel aan de bak!

Tom Hofland (Apeldoorn, 1990) woont in Antwerpen en schrijft verhalen (uitgegeven door Uitgeverij Querido), toneel, film en columns (bijvoorbeeld voor De Gids). Daarnaast is hij werkzaam als creative copywriter en tekstschrijver. Zijn lovend ontvangen debuut roman Lyssa verscheen 21 maart bij Uitgeverij Querido.

Lyssa
Mestopes, 1877. Op zomerverlof in de grote stad ontmoet de jonge officier Gaspar Szabo de intrigerende Lyssa Boktani. Als vrouw van een rijke intellectueel introduceert zij hem in de hogere kringen van de Mestopische elite. Gaspar droomt ervan haar weg te kapen van haar man Viktor, een schuwe mensenhater. Intussen broeit er in de zonnige straten van Mestopes een ziekte die van mensen beesten maakt. Een reeks ongelukken zorgt ervoor dat Gaspar de mysterieuze Viktor Boktani daadwerkelijk ontmoet en de zomer in het teken komt te staan van de grote drie: liefde, vriendschap en de dood.

Lyssa is een uitzonderlijk boek: een ode aan de befaamde romans van de Grote Russen, aan de negentiende eeuw en aan het kostuumdrama in het algemeen.

Foto: Anne Meyer