Joost van Driel (1976) debuteert als romanschrijver met 'In het museum'. Van Driel is leraar Nederlands op een school in Middelburg. Hij studeerde Nederlands in Leiden en was daar ook verbonden aan de universiteit.

In het museum
David Schijndels, een jongen van zes jaar, is geobsedeerd door dinosauriërs. Samen met zijn flamboyante vader bezoekt hij het natuurwetenschappelijk museum van Brussel. Fascinerende reisjes die geheim moeten blijven voor zijn labiele moeder. Op een dag laat Davids vader hem achter bij de aantrekkelijke Sarah. En terwijl zijn vader een dubbelleven leidt, zwerft David door het museum, in een wonderlijke wereld waarin hij almaar meer verdwijnt, op een wijze die hij zelf nooit had durven hopen.In het museum is het verhaal van de liefde tussen vader en zoon, van de fantasie van een jongen en het verraad van volwassenen, van het verborgenleven in dode fossielen.

De sopraan Laetitia Gerards (1993) studeerde klassiek zang aan het Conservatorium van Amsterdam. In 2013 won Gerards het Prinses Christina Concours. Een jaar later ontving ze van Het Concertgebouw de Young Talent Award. 

Nadat Laetitia en de pianist Ramon van Engelenhoven (1995) beiden het Prinses Christina Concours wonnen, ontstond er een samenwerking. Op uitnodiging gaven zij een reeks concerten, waaronder een in Italië.

Het Brackman Trio (Tim Brackman – viool, Kalle de Bie – cello, Anne Brackman – piano) is opgericht in 2009. Al snel was het trio succesvol tijdens concoursen: in 2010 won het een tweede prijs en de Ensemble Aanmoedigingsprijs bij het Prinses Christina Concours en in 2011 won het zowel de juryprijs als de publieksprijs bij het Entrée Kamermuziek Concours in de Kleine Zaal van het Concertgebouw te Amsterdam.

Deze prijzen vormden het startsein voor een bloeiende concertpraktijk. Inmiddels treedt het Brackman Trio veelvuldig op in binnen- en buitenland en is het regelmatig live te horen via de radio. Zij traden op tijdens o.m. het Stift Festival, het Orlando Festival en het Internationaal Kamermuziek Festival Utrecht.Het repertoire van het Brackman Trio omvat werken van de vroegste pianotrioliteratuur tot en met eigentijdse composities. Ze volgden daarvoor lessen bij o.m. Liza Ferschtman en Peter Brunt. 

In 2014 volgde het trio op uitnodiging lessen in Wenen bij Avedis Kouyoumdjian, oprichter van het Joseph Haydn Institut für Kammermusik und Spezialensembles. Bij hem verdiepten zij zich in de uitvoeringspraktijk van het laat-klassieke en vroeg-romantische repertoire.

De Italiaans Nederlandse pianist Paolo Giacometti is te gast , hij maakt deel uit van het Hamlet Piano Trio, bestaande uit violiste Candida Thompson, celliste Xenia Jancovic en Giacometti op de piano. Na het succesvolle debuutalbum met piano trio’s van Mendelssohn, koos het trio dit keer voor werken van Beethoven.

Giacometti speelt op een fortepiano uit 1815 de Salvatore Lagrassa piano. De hoofdwerken zijn Opus 70 1 en 2 gevolgd door de variaties over ‘Ich bin der Schneider Kakadu’, variaties op een bekend volksliedje.

Paolo Giacometti is geboren in Milaan, maar groeide op in Nederland en studeerde bij Jan Wijn aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij verwierf bekendheid door zijn opnames met onder meer de cellist Pieter Wispelwey en hij nam de complete pianowerken van Rossini op.

Vorig jaar bracht hij samen met bariton Thomas Oliemans de liederencyclus Dichterliebe van Robert Schumann.
Foto: Jonas Sachs

Vandaag heb ik mijn stoel verplaatst. Ik heb nu geen uitzicht meer op het Vondelpark maar wel veel meer ruimte op de vloer. Ik ben aan het schilderen en fotograferen geweest maar ik heb nog niet het gevoel dat ik tot de juiste beelden kom. Enerzijds ben ik veel productiever dan normaal, maar aan de andere kant voelt het alsof ik een soort 'massaproductie' van beelden aan het maken ben. De beelden zijn het, op een enkeling na, net niet. Opeens bedenk ik me dat dit een perfecte analogie is voor werkdruk in de maatschappij. Ik wilde hier voorheen altijd neutraal over blijven, maar het is moeilijk te negeren dat de meeste mensen dagelijks veel te veel stress ervaren. Of dit per se door ons werk, onze cultuur of een andere factor wordt veroorzaakt laat ik hier buiten, anders wordt dit blogbericht een heel boekwerk. Ik denk dat een grote oorzaak wel degelijk de druk om te presteren is, en dat bereik je meestal door keihard te werken. Er zijn voordelen verbonden aan hard werken. Zonder onze werklust hadden we ons waarschijnlijk een stuk minder comfortabel gevoeld en hadden we minder kansen op gezondheidsgebied. En ik moet niet vergeten dat hard werken tot een mooie persoonlijke ontwikkeling kan leiden. Sommige mensen genieten ook van hard werken. Maar waar ligt de grens tussen ontwikkeling en ongezond gedrag? Ik neig nu het sterkst naar het idee van 'nadelen wegen op tegen de voordelen'. Mijn idee is dat de druk om te presteren in onze maatschappij te hoog is en dat de vrijheid om tot écht grote hoogtes te komen hierdoor geminimaliseerd is. Ik denk dat de maatschappelijke druk om te presteren vaak ook een onvoldaan gevoel met zich mee brengt. Alles moet snel en in maximale hoeveelheid. Maar als de tijd niet rijp is kun je het product beter nog niet plukken. Dat we die tijd niet altijd krijgen of nemen geeft geloof ik veel stress. Na vandaag kan ik dus stellen dat een druk op productiviteit soms averechts werkt. En daarbij maakt het niet uit of deze nou wordt opgelegd door een externe factor of door jezelf. Ik stap weer uit mijn gedachtes en bekijk de 4 potten verf die ik heb meegenomen. Primaire kleuren. Een restrictie daagt wel uit tot creatief denken. Hoe minder kleuren ik heb hoe creatiever ik verschillende kleuren probeer te krijgen door middel van mengen. Zal de maatschappelijke druk als restrictie op vrijheid ons misschien vooruit kunnen brengen? Zou het ons juist tot nieuwe belangrijke of interessante inzichten kunnen brengen? Terwijl mijn verfpotten steeds leger worden raakt mijn hoofd steeds voller met gedachtes. Tijd om over te schakelen naar dag drie.

Jantien de Boer (1965) is journalist en columnist bij de Leeuwarder Courant. In 2015 schreef ze een verhalenserie over landschapspijn in Friesland waarover de discussie hoog opliep. De Vogelbescherming twitterde over haar essay: 'Verplicht leesvoer!'

Landschapspijn
Het moderne boerenland doet pijn; kleuren vervagen en geluiden sterven weg in het moderne land van zuivel, vlees en turbogras. Burgers maken zich grote zorgen over de teloorgang van bloemen, planten, vogels en insecten. Veehouders en akkerbouwers vechten voor hun bestaan. Een megastalboer zegt met ingehouden woede dat er maar weer eens een hongerwinter moet komen. 'Dan leren mensen ons tenminste opnieuw waarderen.' Deze groeiende kloof tussen landbouwers en burgers bemoeilijkt een gesprek over de toekomst van ons platteland. Door de perspectieven van beide kampen te laten zien hoopt Jantien de Boer bruggen te bouwen. We kunnen immers niet langer machteloos toezien hoe onze lentes jaar na jaar stiller en stiller worden.

De samenstelling van Club Classique wisselt per gelegenheid. Vanavond komen ze met een pianokwintet en tenor Andiano Graniani.

Cellist Leonard Besseling van Club Classique, zal samen met zijn broer Gijs een achtdelige Youtube-serie maken over hun lievelingscomponist Puccini. Om genoeg geld hiervoor bij elkaar te krijgen zijn ze een crowdfunding-actie gestart.

ROADTRIP LA BOHÈME
Roadtrip la Bohème is een achtdelige YouTube-serie waarin cellist Leonard Besseling en journaliste Nina Schuttert in een oude camper naar Italië reizen, op zoek naar de verborgen geschiedenis van operacomponist Giacomo Puccini (1858-1924). Hoewel de naam Puccini door de meeste mensen slechts geassocieerd wordt met operahuizen of concert-programma's, leeft hij onder het volk van Torre del Lago di Puccini nog steeds voort. Gijs Besseling is regisseur en cameraman.

Enthousiast, flexibel en ruimdenkend: drie sleutelwoorden voor de Collegia Musica van vroeger die ook gelden voor COLLEGIUM MUSICUM Den Haag en maestro al cembalo Claudio Ribeiro. Een van de meest prominent barokensembles van de 'nieuwe generatie' in Nederland, dit internationaal prijswinnende ensemble staat bekend om zijn vitaliteit en dynamiek, maar ook om zijn professionaliteit en ervaring met de historisch geïnformeerde uitvoering van Oude Muziek.
Foto: Joost van Brug

Monk is de nieuwste film van regisseur Ties Schenk.

Monk
Wanneer het op instorten staande gezin van hypochonder Monk (13) naar Spanje afreist om afscheid te nemen van een stervend familielid, probeert ieder voor zich, deze trip en zijn persoonlijke crisis te overleven. Gaandeweg komen ze erachter dat de realiteit waar het hele gezin mee te dealen heeft, sterker is dan al hun persoonlijke angsten en dat ze op geen andere plek zouden willen zijn dan in dit gezin.

Ploum is directeur van Museum Oud Amelisweerd (MOA). In dit museum is nu de tentoonstelling TIER - ARMANDO, DARWIN, SINKE & VAN TONGEREN te zien.

Het is de eerste museale presentatie van kunstenaarsduo Jaap Sinke en Ferry Van Tongeren, bekend van hun fotografie en Fine Taxidermy objecten. Veel van de werken die worden getoond in Oud Amelisweerd zijn speciaal voor de historische kamers van het landhuis gemaakt. Fotografie, readymades en theatrale sculpturen van opgezette dieren komen samen met geschilderde en bronzen dieren van Armando in Oud Amelisweerd.

TIER toont adembenemende composities van dieren geïnspireerd op oude Hollandse meesters als d'Hondecoeter, Asselijn en Weenix; dromerige flamingo's, statige kraanvogels, tijger, neusberen, zwanen en bontgekleurde ara's brengen een uitzonderlijke wereld tot leven. Het werk van Sinke en van Tongeren is regelmatig op kunstbeurzen en in galerieën in binnen- en buitenland te zien. De kunstwerken zijn opgenomen in belangrijke privécollecties van grote verzamelaars en liefhebbers.

Het Furore Blaaskwintet is een jong, enthousiast en muzikaal ensemble dat elkaar heeft leren kennen in hun studietijd aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en Codarts Rotterdam. Deze vijf blazers, sommigen nog bezig met de opleiding, anderen al afgestudeerd, delen de ambitie en passie voor het spelen van kamermuziek. Furore speelt regelmatig op diverse podia door het hele land.

Maartje Valk – fluit
Helmke Jansen – hobo
Anne Overpelt – klarinet
Joeri Deckers – fagot
Marije Korenromp – hoorn
Foto: Petar Stoykov

Ik schrijf dit vanuit een wachtruimte van het AMC ziekenhuis. Want vandaag ben ik wéér niet in de Torenkamer. Ik ben met Bennie in het ziekenhuis, hij moet in een scan. Hoe lang het hier gaat duren weet ik niet. 

Later op de dag heb ik andere verplichtingen. Morgen ben ik weer in de Torenkamer.

Bennie is zojuist opgehaald. Een verpleegster duwde zijn rolstoel voort. Ik wenste hem succes. Hij zei: "Tot straks jongen." De verpleegster hoorde ik nog net vragen of ik familie van hem was. Bennie’s antwoord kon ik niet verstaan. 

Het viel me zwaarder dan gedacht om hem als patiënt te zien. In de taxi naar het ziekenhuis spraken we nog gewoon zoals we altijd doen. Ineens is zijn gedaante veranderd. In de taxi zei hij: "Ik moet straks veertig minuten stil liggen in dat apparaat. Als je beweegt moet alles nóg een keer." Ik deed een suggestie om de tijd te doden. "Misschien moet je in die tijd nadenken over een echt probleem, het Midden-Oosten conflict bijvoorbeeld? Zou je dat in veertig minuten kunnen oplossen? Misschien. Ik zal er eens over nadenken."

Nu Bennie weg is, bedenk ik me dat het misschien beter voor hem is om proberen te slapen of oefenen om dood te zijn tijdens de scan. Het verschil tussen die twee is me niet helemaal duidelijk, al lijken ze beiden op rust. 

Gisteravond na de radio uitzending sprak ik een meisje van de redactie. Ze vroeg of ik ook in de Torenkamer bleef slapen. Ik zei: "Nee, want ik kan tussen 12 en 6 uur 's ochtends niet uit het pand. Ik ben een beetje claustrofobisch." Ze zei: "Je kunt dan gewoon niet roken, dat is het, jij bent echt zo’n doodroker." Ik voelde me betrapt en was verbaasd over haar mensenkennis. Ik gaf toe en zei: "Ja, ik ben zo’n doodroker."

Bennie is ook een doodroker. Maar hij leeft nog wel.