Ik ben bij binnenkomst in De Torenkamer begonnen met het branden van een heerlijk geurend stuk palo santa hout. Dit om de ruimte te reinigen van eerdere energieën. Daarmee voelde ik mij al snel thuis, en mijn kriebels om aan de slag te gaan kon ik direct omzetten in actie. Dit in een zon-overgoten ruimte ("bedankt Moeder Natuur!")

Ik ben gestart met voorbereidingen voor mijn handgeweven (draagbare) object met een handeling die constant herhaald; het knippen van reepjes aluminiumfolie tot ik een bergje vol heb. Vervolgens deze reepjes draaien tot staafjes zodat ze klaar zijn om tussen de wol door te weven. De herhaling van deze handelingen, is net als het weven zelf haast meditatief. Dit kan ik goed gebruiken om te ontspannen aangezien ik het heel spannend vind dat ik vanavond in de Opium radio-uitzending zit.

Toen de zon op het spiegelende folie mij wat te heftig werd ben ik begonnen aan mijn foto. Een zelfportret op canvas, wat zal eindigen als een mixed media werk.

Ik ben begonnen mijn eigen wenkbrauw in de foto weg te krassen. Foto's van drag Queens als Violet Chachki en The Queen of Drag make-up: Kim Chi hebben gefungeerd als richtlijn voor de nieuw aan te brengen vormen in mijn gezicht. In plaats van te schetsen met potlood, verf of inkt, ben ik lijnen gaan trekken middels het naaien van garen door mijn foto heen. De komende dagen zal ik hiermee door blijven gaan. De precieze uitkomst kan ik niet voorspellen, aangezien tijdens het werkproces de ene vorm inspireert tot de volgende. 

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Yolanda Entius uit de roman Abdoel en Akil

Yolanda Entius (1961) studeerde geschiedenis en ging naar de toneelschool. Ze werkte jarenlang als actrice en regisseuse. In 2005 debuteerde ze met de roman Rakelings, die werd bekroond met de Selexyz Debuutprijs. Daarna volgden Alleen voor helden, De gelukkigen en Het kabinet van de familie Staal. Deze laatste roman stond op de longlist van de AKO Literatuurprijs en werd genomineerd voor de Opzij Literatuurprijs. Recent verscheen van haar hand de roman Abdoel en Akil.

Foto: Tessa Posthuma de Boer

Dag 5 Torenkamer – 23 maart 2018

De laatste dag in de Torenkamer. Een beetje een grauwe dag vandaag, dus ook erg fris achter de schrijftafel. Van lang stilzitten en typen krijg je het sowieso niet warm. Gelukkig kreeg ik een extra kacheltje waardoor ik snel weer ontdooide. Ik ben begonnen met het schrijven van deel 8 van de theaterserie Missie Márquez. Elk deel heeft een hele eigen sfeer met weer een nieuw verhaal. Ik moest even zoeken naar de toon. Ik wil dat dit deel licht en grappig wordt en dus besloot ik om dit deel te openen met een scene over ‘Muchos gracias papa’. Tijdens onze reis in Colombia zijn wij bij het geboortehuis van schrijver Gabriel Garcia Márquez geweest in het dorp Aracataca dat in het boek Macondo heet. Voor de deur van het huis, waar het grootste gedeelte van het boek zich afspeelt, kwamen wij een man in een blauwe polo tegen. Hij kwam zomaar aangefietst en begon uit het niks een lied te zingen met het refrein ‘Muchos gracias papa’. Later werd hij bijgevallen door een zingende man zonder benen en door de stokoude buurman van Márquez. Het was een bijzondere aangelegenheid, al helemaal omdat het huis een museum bleek te zijn dat die dag gesloten was. Als dat geen magisch realisme is weet ik het ook niet meer.

Op dit moment ben ik me aan het voorbereiden op een viewing van de Missie Márquez filmbeelden. Vanavond komen er 25 donateurs in Vondel CS filmfragmenten bekijken. Zij hebben ons financieel gesteund voor de montage daarvan. Een heel leuk exclusief moment. Na de viewing hol ik meteen naar de studio omdat ik dan weer op te radio te horen ben. Ik ga een monoloog voorlezen uit het kersverse deel 7.

Na vanavond zal ik de torenkamer weer verlaten met 41 beschreven pagina’s. Het was een hele productieve week met veel aanloop in mijn tijdelijke kantoortje. Hopelijk komt iedereen die mij gevolgd heeft op Oerol naar de voorstelling kijken en anders elders in het land tijdens de tour. ‘Adios Amigos!’

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jordi Lammers - Twee jaar geleden

Jordi Lammers (1996) begon aan het einde van zijn middelbareschooltijd met lezen en sindsdien is hij daar niet mee opgehouden. Op dat moment, die jaar geleden, leerde hij hoe mooi het is om schrijvers te bewonderen. De passie voor taal en verhalen bewoog hem om Nederlands aan de Radboud Universiteit Nijmegen te studeren, waar hij in 2015 tot campusdichter werd verkozen. Jordi won met zijn verhaal ‘Meisjes die terug kunnen praten’ de voorronde van Write Now! Venlo. Lees hier de tekst die Jordi voor de finale schreef.

Foto: Vera Cornel

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Alma Mathijsen - Prikkertje

Alma Mathijsen begon op haar achttiende met schrijven voor de jongerenwebsite spunk.nl. In New York studeerde ze Creative Writing aan het Pratt Institute. In 2011 studeerde ze af aan de Gerrit Rietveld Academie, afdeling Beeld & Taal. Ze is schrijver van zes toneelstukken, een verhalenbundel en drie romans. In 2011 verscheen haar debuutroman 'Alles is Carmen' waarvan de filmrechten werden verkocht en in 2014 volgde 'De grote goede dingen', een roman waarin ze verlaat afscheid neemt van haar legendarische vader. September 2017 verscheen 'Vergeet de meisjes' een roman waarin twee vrouwen besluiten zich aan de wereld te onttrekken. Alma Mathijsen trad op bij o.a. Crossing Border, Oerol, DWDD, Manuscripta en Lowlands. Ze publiceerde in NRC Handelsblad, nrc.next, Het Parool, DAS MAGAZIN, Vrij Nederland e.a.
© Sanja Marus?ic?

Dag 3 Torenkamer – 21 maart 2018 

Vanochtend heb ik twee monologen geschreven. De eerste gaat over het personage Remedios de Schone, een verstandelijk beperkt meisje dat zo mooi is dat de mannen door haar van het dak vallen. De tweede gaat over mijn acteur Simon Heijmans. Hij is tijdens onze reis in Colombia heel ziek geweest en er is een heel duidelijk moment waarop zijn ziek zijn begon. Op een avond gingen we zwemmen in zee. Het was een prachtig strand. De zon ging net onder en de palmbomen wiegden zachtjes. Wij hadden alleen dat ene Spaanstalige bord niet gezien waarop stond dat het riool daar in zee uit kwam. We renden gillend het water in en Simon heeft vervolgens zijn hele gezicht gewassen met strontwater. In het boek Honderd jaar eenzaamheid zit ook een personage dat constant pech heeft, veel zweet en ziekelijk is. Die link heb ik in mijn script ook gemaakt.

Begin van de middag had ik een vergadering over de randprogrammering. Naast de het spelen van de voorstellingen van Missie Márquez organiseren we er ook nog van alles omheen. Voor de komende delen gaan we zelfs een expositie inrichten met foto’s, rekwistien en teksten van Missie Márquez deel 1 t/m 6. Zo blijft het publiek dat instroomt bij deel 7 niet achter. Daarbij hebben we altijd een bar, verkopen we popcorn, snoep, ansichtkaarten en boekenleggers. Op Oerol is het zelfs de bedoeling dat eilandbewoners van Terschelling gaan deelnemen aan onze voorstellingen. We willen de volksdansvereniging uitnodiging en het zeemanskoor.

Aan het einde van de middag kwam acteur Freek den Hartogh langs in de torenkamer. Hij is nieuw en gaat dus voor het eerst meespelen met Missie Márquez. We hebben samen lang gepraat over het boek. Wat hij ervan vond. Wat hem op viel. Wat hij mooi vond enz. Ik heb om ook al verteld wat de inhoud van de nieuwe delen gaat worden. Dat hij een medewerker van de uitgeverij gaat spelen en 17 bastaardzonen. Nu ga ik nog even rustig verder schrijven. Vanavond om 23.00 weer op de radio!

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jeroen van Kan - Hoop hulpmotor hart

Jeroen van Kan (1968) is dichter, schrijver en programmamaker bij de VPRO, waar hij onder meer het programma Boeken presenteert. Hij was redacteur van de literaire tijdschriften De Tweede Ronde en Tirade. In 2015 stelde hij met Wim Brands het boek Nederland. Een objectief zelfportret in 51 voorwerpen samen. Hij werkt aan een roman.
Foto: Lionne Hietberg

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Nina Polak uit Toen Amsterdam mijzelf nog was

Nina Polak (1986) debuteerde in 2014 met het alom bejubelde We zullen niet te pletter slaan, dat werd genomineerd voor de Anton Wachterprijs, de ANV Debutantenprijs en de Opzij Literatuurprijs. Ze is redacteur bij De Correspondent en schrijft regelmatig voor De Gids. ‘Gebrek is een groot woord’ is haar nieuwste roman.
Foto: Bob Bronshoff