Vandaag zijn we de Albert Cuyp opgegaan met een extra groot wit T-shirt aan een hengel om mensen mee te portretteren. We stelden ze één vraag, namelijk: "Hoe denk je dat de wereld eruit ziet als iedereen hetzelfde witte T-shirt zou dragen?" Hier kwamen onverwachte antwoorden uit, die gelijk iets zeggen over het kleedgedrag van mensen. Gisteren hebben we gemerkt dat het lastig was voor mensen als we op de man af vroegen wat kleding voor hen betekent, terwijl wij ze vandaag lieten fantaseren over een ander soort wereld, met andere gewoontes. Visueel gezien werd het gemaakte beeld ook interessanter.

Jessie
"Dan zou er in ieder geval geen klassenverschil zijn; de segregatie zou dan opgelost zijn. Dit is hetzelfde als bij Engelse scholen: dat er uniformen gedragen worden, waardoor iedereen gelijk wordt getrokken. Het zou wel een beetje saai zijn, maar ik begrijp de gedachte. Dat én Trump, én jij, én de lepralijder die altijd aan het zingen is daar op de Albert Cuyp: als die altijd hetzelfde witte T-shirt dragen, dan is dat eigenlijk fantastisch. Het zou in ieder geval voor minstens één dag en één nacht worldwide moeten gebeuren. Ik denk ook dat de mensen die niet eens een T-shirt kunnen betalen, er ook heel blij mee zijn."

Mildred

"Als iedereen hetzelfde witte T-shirt zou dragen, dan ziet de wereld er prachtig uit, sprankelend! Ik houd ervan als mensen in harmonie en vrede met elkaar samenleven. Ik ben in Suriname grootgebracht en daar staat multiculturaliteit op de eerste plaats."

Zou u het niet jammer vinden als u uw mooie kleding niet meer kunt dragen?

"Helemaal niet. Ik heb toch iets? Ik ben in mijn Adam en Evakostuum geboren en ik ben trots op mijn body. Ik ben down to earth. Ik heb in Afrika gewerkt en ik weet wat het is. Ik kan lekker op de grond slapen op een papaya-mat, I feel happy, als ik maar te eten en te drinken heb, want daar gaat het in het leven om!"

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Hannah van Binsbergen uit Kwaad gesternte

Hannah van Binsbergen schrijft gedichten. In juni van het vorige jaar kwam haar debuutbundel Kwaad gesternte uit, die onlangs bekroond is met de Herman de Coninckprijs voor beste debuut en de VSB poëzieprijs. Ze woont in Amsterdam.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Erik Lindner gedicht uit de bundel Zog

Erik Lindner (1968) is dichter en schrijver. Hij debuteerde in 1996 met de dichtbundel Tramontane. Daarna volgden de bundels Tong en Trede, Tafel, Terrein en Acedia. In 2013 verscheen Naar Whitebridge, zijn eerste roman. Zog is de eerste dichtbundel van Lindner die bij Van Oorschot verschijnt.

De eerste dag hebben we gebruikt om onderzoek te doen naar ons onderwerp en om een stap verder te gaan in het weef-onderzoek. Lotte is al een tijd bezig met een kleuronderzoek op de industriële weefgetouwen van het Textielmuseum. De garens gedragen zich hetzelfde als verf die je kunt mengen, waardoor er honderden verschillende kleuren en tinten ontstaan, in verschillende bindingen en structuren. Uiteindelijk gaat ze op pixelniveau de beelden omzetten in verschillende weefsels.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Eva Gerlach - Drukte

Eva Gerlach (Amsterdam, 9 april 1948) is een Nederlands dichteres en vertaalster. Eva Gerlach is het pseudoniem van Margaret Dijkstra. In 2000 kreeg ze de hoogste Nederlandse letterkundige onderscheiding, de P.C. Hooft-prijs.

Het regent vandaag. Dat past bij de laatste dag van een vakantie, bij het terugkeren naar huis. Alsof de omgeving zich nu niet meer van haar beste kant laat zien, maar haar ware gezicht toont. Nu pas voel je ook hoe moe je lichaam is. Maar in het echt sta ik in een bergrivier, omringd door kolkend water. Het is hier prachtig: de zon schijnt, er hangt een nevel over het water en iedereen wil met me op de foto. 'Kijk dit afval, dat is toch prachtig?' hoor ik naast me. Annemieke laat me op haar eiland een berg afval zien in de vorm van een vierkant. Het afval bestaat uit witte brokstukken. Toeval bestaat niet meer, alles wat we zien lijkt precies zo bedoeld. 

Ik trek verder stroomafwaarts tot ik niet verder kan, maar het maakt me niet uit. Hetzelfde water stort een stuk verderop tientallen meters naar beneden, de zee in. Vanaf de veerboot heb ik de waterval gezien. 

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoor je:

Bernard Wesseling - Mediamaatschappij

Bernard Wesseling (1978) debuteerde als prozaschrijver met de roman De favoriet, die zeer lovend ontvangen werd. Zijn eerste dichtbundel Focus (2006) werd bekroond met de C. Buddingh’-prijs voor het beste poëziedebuut. In 2010 verscheen zijn roman Portret van een onaangepaste, in 2012 zijn tweede dichtbundel Naar de daken. Wesseling is actief als podiumdichter, trad veel op in Festina Lente, stond op de Nacht van de Poëzie en in talloze festivals. Zijn derde dichtbundel: ‘& de dag ligt open als een ei in zijn gebroken schaal’ is nu te koop.

Foto: Koos Breukel

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Roos Vlogman - Moeiteloos

Roos Vlogman (1992) schrijft proza en poëzie. Ze is winnaar Write Now! 2016 met het verhaal ‘Sessie 51’ en droeg onder meer voor op Het Gedichtenbal, Dichters in de Prinsentuin en festival de Zwarte Cross. Het afgelopen jaar heeft ze deelgenomen aan het Slow Writing Lab, een talentontwikkelingstraject van het Nederlands Letterenfonds, hiervoor gaat ze in november een maand naar Zuid-Afrika om aan haar poëziedebuut te werken. 

Foto: Vera Cornel