De Bezetting Speelt is het tienkoppige kamermuziekensemble speciaal voor kenners én nieuwkomers. Met 5 strijkers + 5 blazers:

• variëren ze in klank, door de combinaties van hun instrumenten;

• zoeken ze naar spanning in repertoire, door afwisseling van ‘bekend’ en ‘minder bekend’;

• halen ze het maximale uit de bezetting; tussen solistisch spel en symfonische klanken.
Solo, duo, trio, kwartet, kwintet, sextet, septet, octet, nonet of decet. Het kan allemaal bij De Bezetting Speelt.

Foto: Edu Calicher.

Schrijver Martin Michael Driessen is te gast. Hij won de ECI Literatuurprijs 2016 voor zijn boek Rivieren. Driessen (1954) is opera- en toneelregisseur, vertaler en schrijver. Zijn werk is vertaald in het Italiaans, Duits en Hongaars. Zijn nieuwe boek De Pelikaan is nu net verschenen. Een tragikomedie die zich afspeelt in het Kroatische deel van het Joegoslavië van na Tito.

De Pelikaan
Andrej is postbode in een slaperig stadje aan de Adriatische kust in communistisch Joegoslavië. Josip is verantwoordelijk voor de kabeltrein naar het heldenmonument boven op de heuvel. Hij is ongelukkig getrouwd en houdt er een minnares op na. Amateurfotograaf Andrej weet beelden van een amoureuze ontmoeting vast te leggen en begint Josip ermee te chanteren. Kort hierna ontdekt Josip dat postbode Andrej brieven open stoomt en geld steelt. Om aan de verwachtingen van zijn onbekende chanteur te voldoen begint hij op zijn beurt Andrej te chanteren. Intussen kabbelt de blauwe zee rustig door. Met een gedegen blik op beider geestesgesteldheid en met empathie zet Martin Michael Driessen zijn hoofdpersonen vast in een parabel van wederzijdse gebondenheid. Deze roman toont tegen een achtergrond van kapitalistisch hoogstandjes als gokken en knevelarij in laat-communistische Joegoslavië Driessens ongeëvenaarde vermogen alledaags leven te verheffen tot opwindende literatuur.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Maria Barnas uit de roman Altijd Augustus 

Maria Barnas (1973) is schrijver, dichter en beeldend kunstenaar. Ze debuteerde in 1997 met de roman Engelen van ijs. Haar poëziedebuut maakte ze in 2003 metTwee zonnen en werd bekroond met de C. Buddingh’-prijs. In 2009 ontving zij de J.C. Bloemprijs voor Er staat een stad op. Recent verscheen haar derde roman Altijd Augustus.

Foto: Blommers/Schumm

Gisteravond ben ik laat gaan slapen. Na zo'n eerste dag, waarin veel gebeurt (intern en extern), duurt het altijd even voor ik ontspan. Het eerste interview vond ik spannend, maar volgens mij deed ik het wel goed. Ik kom er steeds meer achter hoeveel idealisme er soms in mijn werk schuilt. Ik ben niet uit op provoceren, maar een beetje prikkelen mag het werk wel. 

Ik ging vanmorgen met weinig slaap en toch frisse moed aan de slag met de tweede tekening. Soms heb je bepaalde beelden al een tijd in je hoofd. Dit was het geval bij de eerste twee werken van deze week. Zonder al te veel nadenken heb ik ze kunnen maken. Ze zijn nog niet af, maar het gaat de goede kant op en ze brengen nieuwe ideeën met zich mee. 

Het weer is nog steeds wispelturig; regen, zon en hagel wisselen elkaar gretig af. Op een mooi moment ben ik naar buiten geglipt voor een lekkere lunch en een wandeling in het park. Ik kom niet zo vaak in Amsterdam, maar bedacht me vandaag dat het leuk zou zijn een paar weken in de Torenkamer te kunnen verblijven en zo als tijdelijke bewoner nog wat langer van de stad te kunnen genieten. Maar goed, genoeg gedroomd. Er is werk aan de winkel. Morgen ga ik aan de slag met het derde werk in de serie, een die nog niet kant-en-klaar in mijn hoofd zit, dus tijd voor wat experiment!

Wat weten vrienden met een lang gedeeld verleden echt van elkaar? Wat is er waar van hun herinneringen en wat blijkt verbeelding? Of heb ik het verzonnen? is een geestig en ontroerend portret van een levenslange vriendschap. Met de schrijvers Herman Koch en Wanda Reisel is een nieuw literair duo opgestaan. Zij richten hun scherpe blik ditmaal niet op hun personages, maar op elkaar. Het resultaat: een intiem verslag van een onuitgesproken verbondenheid. 

Herman Koch (1953) is Nederlands meest succesvolle schrijver van het moment. Het diner is in meer dan vijftig talen vertaald. In 2017 was hij de auteur van het Boekenweekgeschenk. 

Wanda Reisel (1955) is gevierd roman- en toneelschrijver, winnaar van de Anna Bijns Prijs en genomineerd voor de AKO- en de Libris Literatuurprijs.

Een belangrijke rol in het ensemble van pianist en componist Julian Schneemann heeft de virtuoze udspeelster Jawa Manla. De in Haarlem woonachtige Syrische vluchtelinge speelde al eerder bij o.a. het Nederlands Blazers Ensemble. De jonge musici van ‘Caravan’ trekken zich van grenzen helemaal niets aan. Tijdens hun concerten wordt bijvoorbeeld Ierse muziek gemixt met Arabische klanken en jazz samengesmolten met volks- en klassieke muziek.

Uitvoerenden
Jawa Manla - ud
Emmy Storms - viool
Jeroen Batterink - percussie
Julian Schneemann - piano, compositie

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jan van Mersbergen uit De ruiter

Jan van Mersbergen (Gorinchem, 1971) debuteerde in 2001 met de roman De grasbijter, waarmee hij genomineerd werd voor de Debutanten Prijs. Met zijn roman Naar de overkant van de nacht (2011) won hij de BNG Nieuwe Literatuurprijs en werd hij genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de Gouden Uil en de Libris Literatuur Prijs. De in 2014 verschenen roman De laatste ontsnapping werd bekroond met de prestigieuze F. Bordewijkprijs. 

Foto: Bob Bronshoff

Vandaag heb ik mijn intrek genomen in De Torenkamer van VondelCS. Een klein, rustig en sfeervol kamertje met uitzicht op het Vondelpark. Buiten is het grijs en nat; daar hoef ik voorlopig niet heen. Na een rondleiding door het pand start ik meteen met tekenen. Ik ben in opperste concentratie en heb tijdens het tekenen geen idee wat er zich buiten allemaal afspeelt. Daar is deze week voor: afzondering, om een serie tekeningen te maken over de expansiedrift van de mens. Onze wens het heelal te verkennen, doorgronden en te bewonen. Ik heb zowel een fascinatie als angst voor wat wij mensen allemaal kunnen. In mijn tekeningen vraag ik mij af: "hoe ver moeten we gaan?".

Vanaf vandaag is de Rijksakademie van beeldende kunsten drie dagen lang geopend voor publiek! Wij vullen onze uitzending met deze geweldige gasten:
- hoofd van de residency Martijntje Hallman
- kunstenaar en advisor Melvin Moti
- Alumnus aan de Rijksakademie Wouter Venema zat deze week in onze Torenkamer en vertelt over zijn werk en wat hij deze week heeft gedaan.

En presentatrice Andrea van Pol ging voor een reportage langs bij kunstenaars Marieke Zwart (1ste jaar tekenen/ video/performance), Rutger De Vries (de jaar schilderen) en Inge Meijer (2de jaar film/video). Vanavond dus alles over de Rijksakademie, de kunstenaars en hun ateliers.

Musica Extrema, een muzikaal gezelschap met een bijzonder geluid vanwege de niet alledaagse bezetting en de verschillende achtergronden van de musici, duikt in de muzikale smeltkroes van de nachtclubs uit de jaren ’20 en ’30 van New York, Berlijn en Parijs. Daar waar na de Eerste Wereldoorlog jazz, folklore en klassieke muziek zich virtuoos vermengen met variété en amusement. Dit alles komt samen in Club Vaudeville, daar waar nachtbrakers en extravaganten elkaar ontmoeten. 
Het album ‘Club Vaudeville’, met eigenzinnig bewerkte beroemde Franse, Duitse en Amerikaanse liedjes van weleer, verschijnt op 20 oktober 2017. De gelijknamige theatertour start op dinsdag 31 oktober (14:00u) in de Stadsschouwburg in Haarlem.



Jessica Gorter maakte The Red Soul, een film die op het IDFA wordt vertoond.

Meer dan vijftig jaar na de dood van Jozef Stalin is Rusland verdeeld. Was hij een groot leider die van Rusland een supermacht maakte? Of was hij een meedogenloze dictator door wie miljoenen onschuldige burgers op wrede wijze om het leven kwamen? Bijna iedere familie in Rusland heeft te maken gehad met de gevolgen van Stalins regime en in alle uithoeken van het land worstelen nabestaanden met de geschiedenis. Een vader struint met zijn tienerdochter door desolate bossen, op zoek naar massagraven met Russische gevangenen. Twee zussen van wie de moeder werd weggevoerd naar een gevangenkamp delen hun vroege herinneringen. Nog altijd zijn ze bang om in openheid te vertellen over de gebeurtenissen en daarmee hun vaderland in een negatief daglicht te plaatsen. Anderen willen de zwarte bladzijden uit de geschiedenis liever helemaal vergeten. Onder alle lagen van de bevolking stijgt de populariteit van Stalin en is er een hang naar nationale eenheid. The Red Soul maakt duidelijk hoe het verleden voortleeft in het huidige Rusland en daarmee een stempel op de toekomst drukt.

Ruben Plazier (1998) studeert piano aan het conservatorium van Rotterdam bij pianist Stéphane De May. Ruben begon op 6-jarige leeftijd met het volgen van pianolessen in Dordrecht bij Mateja Tops. Al snel kreeg hij een tweede pianoleraar, zodat hij naast klassiek piano zich ook kon scholen in jazz piano. In 2013 ontving hij verschillende lessen van de wereldberoemde pianist Wibi Soerjadi. Later dat jaar werd hem nog een extra les aangeboden ter voorbereiding op een optreden tijdens een van Soerjadi’s beroemde salonconcerten. In 2015 verkreeg Ruben een eervolle vermelding op het nationale Prinses Christina Concours. Hij speelde Mendelssohn’s Rondo Capriccioso Op. 14 en de bijzonder gewaagde Etude Op. 10 No. 1 van Chopin. De commissaris van de Koning rijkte deze eervolle vermelding aan hem uit.

Tijdens zijn carrière gaf hij concerten in verschillende grote zalen in Europa waaronder de grote zaal van de Doelen, de grote zaal van het muziekgebouw in Eindhoven, de Filharmonie van Luik en vele anderen. Hij is regelmatig te zien en horen in de media, waaronder op Radio 4. In maart 2017 werd hij uitgenodigd om de Liebeslieder und Walzer van Brahms te spelen met het Lets Radiokoor, een van de beste koren ter wereld o.l.v. Sigvards Klava

Djoeke Veeninga regisseerde de film:

Adieu a G.
Kunstenaar Ger van Elk (1941 - 2014) uit zich in alle vormen die kunst biedt. Zijn werk wordt conceptueel genoemd. Het is geestig en ironisch maar tegelijk uiterst serieus. Van Elk is continu op zoek naar schoonheid en poëzie. Deze korte documentaire volgt Ger in zijn laatste jaren. Hij voert in Venetië een Replacement Piece uit en ontwerpt zijn laatste werk: twaalf automatische landschappen. Hij geeft een overzicht van zijn oeuvre maar vertelt ook over zijn ideeën en hoe hij ze uitvoert. Hij neemt de kijker mee achter de horizon; naar wat we niet zien.

Het Utrecht String Quartet geniet een internationale reputatie als veelzijdig en dynamisch kamermuziekensemble. Hoewel de vier musici van het USQ in Nederland wonen, is hun muzikale wereld grenzeloos. In geen geval wil het ensemble het genre strijkkwartet als een museumstuk behandelen. De musici ontdekken steeds weer iets nieuws, ook in traditionele werken, die gecombineerd worden met noviteiten. Ook speelt het kwartet op ongebruikelijke concertlocaties. De uitstekende reputatie in de muziekwereld heeft het Utrecht String Quartet vooral verkregen door hun zoektocht naar verdwenen of in vergetelheid geraakt repertoire en door samen te werken met hedendaagse componisten. Deze veelzijdigheid bewijst het kwartet tijdens internationale tournees naar Frankrijk, Duitsland, Engeland, Canada, de Verenigde Staten en Australië.

Foto: Allard Willemse.