De Duitse celliste Raphaela Gromes (1991) begon op 4-jarige leeftijd met cellospelen. Momenteel studeert Raphaela bij Reinhard Latzko in Wenen. Bij de Deutscher Musikwettbewerb won ze de 1ste prijs. Raphaela soleerde met de Tsjechische Philharmonie o.l.v. Kent Nagano tijdens het Ingolstadt Summer Festival en met het Bonn Beethoven Orchestra o.l.v. Christoph Altstadt speelde ze het Celloconcert van Schumann. Raphaela’s vaste begeleider is pianist Julian Riem.

De Duitse pianist Julian Riem (1973) begon op 6-jarige leeftijd met pianospelen. Hij studeerde in München, Parijs en Basel. Julian was winnaar van Internationale Competities in Modena en Florence en Madrid. Hij is lid van het Munich Horn Trio en het Velit Quartet.

Joost de Vries (1983) is schrijver en journalist. Zijn werk verscheen onder meer in de Groene Amsterdammer, nrc.next en Das Magazin. Joost schreef twee romans: Clausewitz en De republiek. In 2014 werd De Republiek bekroond met de Gouden Boekenuil. Nu is zijn nieuwe boek Oude Meesters uit:

Het grootste drama van de broers Sieger en Edmund van Zeeland is dat ze in de verkeerde tijd zijn geboren. Edmund zou anderhalve eeuw geleden op zijn best zijn geweest, toen je nog in je eentje een continent kon veroveren of de bron van de Nijl kon ontdekken. Nu reist hij van cruiseschip naar vijfsterrenhotel, dromerig op zoek naar iets betekenisvols. Pas als hij een vage, geladen vriendschap aangaat met zijn broers al dan niet weggelopen vrouw Sarie, voelt hij zich verleid zich ergens aan te verbinden. Sieger leeft in zijn hoofd in de tijd dat de krant een Deftige Meneer was en journalisten nog vertrouwd werden. Net als zijn krant aan de zoveelste populariserende restyling begint, is hij de enige getuige van een aanslag op een Russische politicus: een scoop die zo groot is, dat hij hem met niemand wil delen. Ook als dat betekent dat hij alle veiligheidsdiensten en complotdenkers van Europa achter zich aan krijgt. Oude meesters schakelt speels van familiedrama naar satire, van thriller naar romance, terwijl zich een groots, enerverend verhaal ontvouwt over heerszucht en compassie, kennis en onvermogen, vertrouwen winnen en liefde verspelen, en over het privilege van mannen die ervan uitgaan dat de wereld zonder meer van hen is – en de vrouwen die het daar niet direct mee eens zijn.

Foto: Koen Hauser

Vandaag was een dag in grijstinten. Geen vijftig hoor, gelukkig. Aan de ene kant lukten de tekeningen die ik maakte aardig, heb ik in een fijne techniek kunnen werken, aan de andere kant was ik heel druk in mijn hoofd.

Begin van de middag maak ik een rondje door het park, waarin hier en daar nog (delen van) sneeuwpoppen staan. Even wat lopen, zeker in zo'n mooie omgeving, maakt mijn hoofd even leeg. Deze week is bedoeld om rustig aan een eigen project te kunnen werken, maar de praktijk suddert door. Vandaag heb ik meer gemaild en gebeld dan getekend. Niet helemaal de bedoeling. Een vervelend nog te maken telefoontje blijft in mijn achterhoofd hangen de rest van de dag. Ik neem me voor elke dag even een wandelingetje te maken.

Met stift maakte ik vanochtend mijn eerste cartoon van de dag, maar het ontbrak aan wat volume. Toen ik dezelfde compositie opnieuw deed maar dan met (met water aangelengde) inkt, lukt de plaat al beter. Ik krijg inspiratie om het rechtbanktekenen weer te willen oefenen. Misschien later deze week even op en neer naar de rechtbank?'s Middags zie ik een artikel van de Volkskrant langskomen. Weliswaar over sport, iets wat echt buiten mijn comfortzone ligt, maar ik kan me er iets visueels bij voorstellen. Die schaatser lukt ook aardig.  Tijdens de uitzending neem ik plaats op de achtergrond en teken ik een impressie op van de zaal en gasten. 

Met een beetje hoofdpijn, die zich tijdens de dag opbouwde, ga ik naar bed. Hopelijk is die morgen weg. Aan de muziek lag het vast niet; die was weer prachtig.

Rond 1372 kwam op het luisterrijke kasteel Santpoort Jan van Brederode ter wereld in de meest gezegende omstandigheden. Een kleine veertig jaar later sneuvelde hij roemloos, als ridderlijke huurling, in de fameuze Slag bij Azincourt. Nobel streven reconstrueert, als een historische detective, de loop van dit bizarre leven tot in verbluffende details.Hoe Jan tot tweemaal toe met een gigantisch Hollands leger de Zuiderzee overstak voor oorlog tegen Friesland. Hoe hij naar Ierland reisde om in een onderaardse grot het helse vagevuur van Sint Patricius te voelen. Zijn jaren in het klooster, waarin hij een sprankelende Middelnederlandse tekst schreef. Zijn pogingen om de gigantische erfenis van zijn echtgenote te verwerven, en hoe hij daarvoor zelfs deze Johanna uit haar eigen klooster ontvoerde... En hoe zijn naam door heel Europa roemrucht zou worden: tot in Parijs, waar men college gaf over zijn geval, en tot aan de Engelse koning Henry V.

Frits van Oostrom heeft de geschiedenis van Jan van Brederode, en heel de rijke wereld daaromheen, virtuoos gereconstrueerd en vervat in een meeslepend verhaal.

Frits van Oostrom (1953) is sinds 2002 universiteitshoogleraar te Utrecht. Daarvoor was hij hoogleraar oudere Nederlandse letterkunde te Leiden en gasthoogleraar aan Harvard University. Hij won zowel de AKO Literatuurprijs als de Spinozaprijs. Daarnaast was hij onder meer voorzitter van de commissie die de Canon van Nederland ontwierp en president van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.Eerder verschenen van zijn hand Het woord van eer, Maerlants wereld en het tweeluik Stemmen op schrift en Wereld in woorden.

Nicolas van Poucke (Baarn, 1992) begon op zesjarige leeftijd met pianospelen. Hij studeerde o.a. bij Marlies van Gent, Henk Ekkel, David Kuyken en Jan Wijn. Ook genoot hij enkele lessen van Murray Perahia. Als solist treed Nicolas op in binnen en buitenland. Hij trad op in de meeste grote zalen van Nederland. Nicolas eindigte het hoogst in zijn leeftijdscategorie tijdens het YPF Nationaal Pianoconours 2010. Ook als kamermusicus is Nicolas actief. Samen met zijn zus Ella van Poucke organiseert hij de zeer succesvolle EllaNi kamermuziekserie in Amsterdam.

Een overvolle Intercity Direct, kramp in mijn schouders van het dragen van alle spullen, twee keer uitgegleden in Amsterdam, maar ik ben er. Ik word aan iedereen voorgesteld, krijg een rondje door het gebouw. Veel indrukken gelijk en wanneer ik later op de dag op eigen initiatief naar een bepaalde ruimte ga, verdwaal ik. Ach, het hoort erbij. Ik kan er wel om lachen.

Na het uitpakken schets ik gelijk een poppetje met mijn jas en tassen dat uitglijdt. Zo, nu hangt er tenminste iets aan de muur. De hele dag ben ik nog zoekende. Veel interessant nieuws buiten de sneeuwval is er niet. Misschien kan ik beter vijf verschillende uitwerkingen van één cartoonidee uitwerken in plaats van vijf verschillende cartoons per dag? Even eten. Lekkere curry van een zaakje om de hoek. Hondjes aaien in het park. De uitzending begint zo alweer. Fijne live pianomuziek. Ik mag wat vertellen en grapjes maken. Misschien toch wat meer de politieke kant op met mijn cartoons.

En de dag is alweer voorbij. Mochten jullie na dit niks meer van mij vernemen dan is het laddertje des doems naar de hoogslaper mij fataal geworden. Op hoop van zege!

Cees Dam brengt het boek 'Cees Dam. Over architectuur' uit.
Architectuur is volgens Cees Dam in eerste instantie een vak, een vak dat geleerd moet worden. Het kent een traditie en daar kan het niet van loskomen, hoezeer sommige architecten dat ook zouden willen. Architectuur is ook een kunst, een gebonden en vervuilde kunst. De architect moet alleen en intuïtief ideeën ontwikkelen (dat is de kunstkant van de architectuur), die later aan functionele en economische wetten aangepast moeten worden (en dat vervuilt of bindt de kunst). Ten slotte is architectuur ook herinnering, niet alleen voor architectuurcritici, die de voorlopers van het nieuwe vaak feilloos kunnen aanwijzen, maar juist ook voor het brede publiek. De architectuur moet hun dromen kunnen bevatten. Bovendien moet de architectuur verrassen. De architect moet daarom eerst orde scheppen, om deze daarna te ontregelen. 

Cees Dam (1932) heeft als architect en als hoogleraar en decaan van de faculteit Bouwkunde, TU Delft, talloze lezingen, artikelen en andere teksten gepubliceerd over architectuur. Dit boek biedt zijn meest fundamentele teksten over het vak van architectonisch ontwerpen, ontwerpend denken, de cultureelmaatschappelijke rol van architectuur en de positie van de architect.

Het Pneuma Duo bestaat uit pianisten Justyna Jarzab en Ineke Hellingman. Op donderdag 7 december 2017 speelt het duo een lunchconcert in de Leidse Kapelzaal. Op het programma staan suites voor piano à quatre mains van Debussy, Fauré en Ravel. Begonnen wordt met een uitvoering van de beroemde in 1889 gecomponeerde Petite Suite van Claude Debussy. Daarna volgt de Dolly Suite van Gabriel Fauré. Maurice Ravel tenslotte, staat op het programma met zijn uit vijf delen bestaande suite Ma mère l'oye.
De leden van het Pneuma Pianoduo studeerden aan het Rotterdams Conservatorium bij Jean-Bernard Pommier. Ook namen beiden les van de befaamde Engelse pianiste Imogen Cooper. Als duo treden Justyna Jarzab en Ineke Hellingman niet alleen in Nederland maar ook tijdens internationale festivals in Italië en Frankrijk op. 

De Franse schandaalroman “Les liaisons dangereuses” van Choderlos de Laclos is voor het eerst in zestig jaar weer vertaald in het Nederlands als “Riskante relaties”, door Martin de Haan. De Haan is bekend als vaste vertaler van de romans van Michel Houellebecq en Milan Kundera.

Amsterdam Sinfonietta is een Nederlands strijkorkest met als thuisbasis Amsterdam. Het ensemble werd opgericht in 1988 onder de naam Nieuw Sinfonietta Amsterdam door een groep jonge musici die samen het hoogst mogelijke niveau in ensemblespel wilden bereiken, zoals in de kamermuziek gebruikelijk is. Op dit moment staat het orkest onder leiding van concertmeester en tevens artistiek leider Candida Thompson. 

Op de grond ligt een lijst met daarin losliggende papiervouwsels. De kunst is dat het straks ook nog vast moet zitten, en aan de muur kan hangen. Want dan is het pas echt af. Is dit leuk werk? Nee, gelukkig krijg ik versterking van kunstenares Anna van Lingen.

Het gebeurt voor je er erg in hebt. Je wordt verliefd, je reist, je krijgt samen een kind, het groeit op, je brengt het naar school, je gaat naar je werk. En ineens is er een kloof. Tussen jou en degene die het dichtst bij je staat. Geruisloos ben je jezelf en je plek in het geheel kwijtgeraakt. Hoe gaat zoiets in zijn werk? Dit is de vraag die Renée van Marissing zich stelt in Parttime astronaut. Haarfijn ontleedt ze de verwijdering tussen een vrouw en haar man.

Niek KleinJan (Almelo, 1988) kreeg op achtjarige leeftijd zijn eerste slagwerklessen. Tijdens zijn vwo‐opleiding volgde hij de vooropleiding klassiek slagwerk en vanaf september 2007 tot 2011 studeerde hij de bachelor klassiek slagwerk aan het ArtEZ Conservatorium in Zwolle, waar hij les kreeg van Jan Wissink, Jan Roel Hamersma, Martin Geessinck en Peter Prommel. Deze studie heeft hij cum laude afgesloten in juni 2011. 

Niek heeft verschillende Nederlandse, Europese en Wereldpremières gespeeld met werken van verschillende (buitenlandse) componisten. In april 2011 kreeg hij een onderscheiding van Jacob ter Veldhuis voor zijn vertolking van GRAB IT! en in juli 2011 heeft hij de ArtEZ Vriendenprijs in ontvangst mogen nemen. Tegenwoordig is Niek een veelgevraagd solist in Nederland. Hij speelt regelmatig soloconcerten en recitals in o.a. festivals en concertreeksen in verschillende zalen zoals het Koninklijk Concertgebouw & Het Compagnietheater in Amsterdam.