Wendeline Wijkstra en Hannah de Klein zijn balletdanseressen bij het Nationale Opera & Ballet. Ze dansen samen in The Sleeping Beauty.
Rond de feestdagen kust Het Nationale Ballet The Sleeping Beauty maar liefst achttien keer tot leven. Ruim 125 jaar na de première is het klassieke sprookjesballet van Marius Petipa op muziek van Tsjaikovski nog altijd dé toetssteen voor balletdansers wereldwijd.Het Nationale Ballet brengt het Russische kroonjuweel The Sleeping Beauty in de versie van de Engelsman Sir Peter Wright. Deze versie heeft alle glans en allure die passen bij een productie die was bestemd voor het hof van de Russische tsaar. 
The Sleeping Beauty (Doornroosje), gebaseerd op Charles Perraults sprookje La Belle au Bois Dormant, vertelt het verhaal van prinses Aurora, die bij haar doopfeest vervloekt wordt door de boze fee Carabosse. Deze voorspelt dat Aurora zich op haar zestiende verjaardag aan de spoel van een spinnenwiel zal prikken en daardoor zal sterven. De goede Seringenfee weet het ongeluk echter af te wenden: Aurora zal niet sterven maar honderd jaar slapen… om daarna gewekt te worden door de kus van een aantrekkelijke prins.

Trio Levani bestaat uit pianiste Lineke Lever, sopraan Tamar Niamut en tenor Jeroen de Vaal. Het trio speelt deze kerstperiode een programma met kerstmuziek uit diverse landen, met onder andere muziek van Reger, Nin en Cornelius. Vanavond laat het Trio Levani delen uit dit kerstprogramma horen. Komende zaterdag geeft het trio een kerstconcert in Museum IJsselstein.

Foto: Jacqueline Imminkhuizen

Dag 4 van mijn torenkamer week. Het zit er alweer bijna op. Vandaag dan toch echt de vloer op geweest. Tijdens het schrijven heb ik veel van het artistieke werk al gedaan: het ritme van de voorstelling heb ik al in mijn hoofd, de intenties bij de scènes al in theorie uitgeplozen en gevoel dat ik over wil brengen heb ik deels al bepaald. Dus nu is het ook veel praktisch uitvoeren van die ideeën: de juiste muziek zoeken, mise en scène maken (waar sta ik op het toneel) en hoe maak ik mooie overgangen tussen scènes. Een artistiek proces gaat vaak met pieken en dalen en dat is ook hier niet anders. Het ene uur is het al best leuk allemaal en gaat het bijna vanzelf. En het andere uur slaat de existentiële twijfel toe. Gaar het überhaupt wel lukken? Waarom wilde ik dit ook alweer? En al zou ik pas in de zomer premiere hebben dan was er nog niet genoeg tijd. Dan valt er weer iets op z'n plek en denk ik: januari gaan we wel halen. Ik heb inmiddels geleerd dat dat erbij hoort. Juist op de momenten dat je bang bent dat je het nooit gaat kunnen, komen de ideeën die je anders nooit zou hebben. Alsof die leegte af en toe nodig is om iets nieuws te laten ontstaan. Alsof paniek af en toe juist de motor is. Dus ik probeer ook die momenten in een dal te koesteren, te vertrouwen dat er dan wel weer iets komt. Alleen fijn als het dal niet toeslaat net als ik in bed lig en wil gaan slapen.

Het fenomeen kringloopwinkel heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen. De hartverwarmende documentaireserie ‘Het succes van de kringloopwinkel’ laat zien dat de kringloop niet alleen qua spullen, maar ook qua mensen vol verborgen parels zit. Het succes van de kringloopwinkel is een docuserie in vijf delen, 25 t/m 29 december te zien op NPO 2. 

Frank Wiering deed de regie en samenstelling van de serie.

Pianist Hannes Minnaar ontvangt op 1 oktober de Nederlandse Muziekprijs tijdens de NTR ZaterdagMatinee. De Nederlandse Muziekprijs is de hoogste onderscheiding van het ministerie van OCW die aan jong getalenteerde musici wordt toegekend. 

Het Britse Heath Quartet is won met glans het Tromp Concours, dit was de start van een internationale carrière met nog meer prijzen zoals de prestigieuze Borletti-Buitoni Special Ensemble Scholarship en de Ensemblepreis van de Festspiele Mecklenburg-Vorpommern.

In januari staat Hannes Minnaar samen met het Heath Quartet in het Concertgebouw, waar zij Fauré’s Tweede pianokwintet spelen.

Op donderdag 21 december spelen The Heath Quartet & Hannes Minnaar in de Kleine Zaal van het Concertgebouw in Amsterdam het Pianokwintet van Robert Schumann. Het concert wordt ingeleid door schrijver Bert Natter. Speciaal voor NPO Radio 4 schreef hij voor de Slaapservice een kort verhaaltje naar aanleiding van dit stuk:

Polo de Haas werd geboren in Amsterdam, studeerde daar aan het Amsterdams Conservatorium bij Jan Odé‚ en behaalde cum laude zijn solodiploma. Hij trad op met vrijwel alle Nederlandse orkesten waaronder het Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink. Polo de Haas geldt als voorvechter van de eigentijdse muziek en heeft ook als componist een aantal werken op zijn naam staan. Hij gaf recitals in Oost- en West Europa, Japan, Canada, Korea, Cuba en de VS. Vele componisten droegen werken aan hem op. Hij werd verder bekend door zijn vele radio en televisie-optredens. Polo de Haas is gespecialiseerd in het werk van Simeon ten Holt en werkte mee aan talrijke uitvoeringen en opnamen van zijn muziek. De cd ‘Canto Ostinato’ met pianist Kees Wieringa werd in 2001 met goud bekroond.

Vanavond speelt hij een voorproefje van een kerstconcert op 26 december, waaronder een deel improvisatie. 

Artistiek directeur van Scapino Ballet Ed Wubbe is een van de meest veelzijdige Nederlandse choreografen wiens werk het meest gezien is in Nederland. Met de regelrechte hit Rameau, zijn eerste dansstuk in 1990 als huischoreograaf, breekt hij met de gangbare balletesthetiek en legt hij de eerste steen voor een nieuw imago van Scapino. 

De voorstelling Scala is het vervolg op de theaterhit Pearl waarmee Scapino in 2012 en 2014 meer dan 50.000 bezoekers trok. Topdans, schitterende kostuums en virtuoze muziek zijn opnieuw de hoofdingrediënten van het barokspektakel.In Scala komen de pracht en praal, de decadentie en de sensualiteit van de barok opnieuw tot leven op live muziek. uitgevoerd door Combattimento. Choreograaf Ed Wubbe creëert een fictieve hofhouding die elkaar letterlijk dicht op de huid zit. Scala begint waar Pearl eindigde, als de spanning toeneemt en de etiquette begint af te brokkelen. Intrige, spanning en gekte stuwen de dramatiek naar hoog niveau. Samen met de tien musici van Combattimento, uitgebreid met twee operazangers, ensceneert Wubbe een theatrale en operateske voorstelling met veelal onbekende werken uit de schatkamer van de barokmuziek

Vandaag was een dag van aandacht verdelen. Mijn project bestaat uit een voorstelling en een podcast dus soms ben ik ineens de helft van de dag met iets heel anders bezig. 

Vanochtend paste ik de laatste scène nog aan, aan de hand van wat ik bij de lezing had opgestoken. De tekst is nu dan toch echt af! Er zal nog wel iets mee gebeuren als ik er de vloer mee op ben, maar alle scènes zijn er, ik ben blij met de lijn en volgens mij vertelt het inhoudelijk wat ik graag zou willen overbrengen. De vloer op, dat is altijd een spannend moment in een repetitieproces. Voor het eerst zonder de veiligheid van de tafel iets gaan proberen. Nu werk ik vooral alleen, dus het zal denk ik meevallen met de zenuwen en ik heb er vooral zin in. Omdat ik de voorstelling die ik heb geschreven ook in mijn eentje ga spelen heb ik tijdens het schijven al veel dingen bedacht, ik ben benieuwd of ze als ik het hardop doe ook zo werken als in mijn gedachten. En vanavond werkte ik in mijn torenkamertje aan de podcast. Vanavond zet ik de nieuwe aflevering online, dus die kunnen jullie als deze blog uit is ook beluisteren. Bijvoorbeeld op 

iTunes: https://itunes.apple.com/nl/podcast/voor-altijd-duurt-een-jaar/id1321077405?mt=2 
of via Podbean, als je geen iPhone hebt: https://simonheijmans.podbean.com 

Een podcast is voor iedereen gratis toegankelijk en ik vind het een geweldig medium. Je hoort er de meest prachtige verhalen terwijl je fietst, de afwas doet of er juist even goed voor gaat zitten. In mijn podcast hoor je gesprekken met liefdesexperts. Dat zijn gewone mensen die de liefde op een bijzondere manier hebben vormgegeven of beleven. Ik hoop dat jullie allemaal gaan luisteren! Dan richt ik me morgen weer helemaal op de voorstelling met ook een openbare repetitie hier in VondelCS. Wees welkom!

Joke Hoolboom is regisseur en algemeen directeur bij Holland Opera. Ze deed de regie en libretto van de nieuwe voorstelling Meermeisje.

Het verhaal van een jonge zeemeermin die haar familie, haar waterwereld én haar stem opgeeft uit liefde voor een jongen van het land en de drang om te dansen. In deze Faust-achtige vertelling verkoopt het Meermeisje in plaats van haar ziel haar stem aan de Zeeheks, in ruil voor een paar prachtig dansende benen.Ze kan niet wachten tot het ochtend is! Dan mag ze eindelijk naar boven, de wolken zien, de wind horen, de zon voelen. Het kriebelt in haar staart, hoe zou het zijn om te lopen, te rennen, te dansen? Hij staat op het strand, een surfplank onder zijn arm en tuurt over de zee, achter hem brandt het vuur en dansen de meisjes. Hij verlangt naar de zee, de wind steekt op.Meermeisje (6+) is een vrije bewerking van het sprookje van Hans Christiaan Andersen: de kleine zeemeermin. Deze jeugdopera is i.s.m. Opera Zuid, Scholen in de Kunst en Ragazze Quartet.

Dorine Wiersma studeerde klassiek gitaar aan het Hilversums Conservatorium. Lange tijd schreef zij teksten en muziek voor andere artiesten en was zij als gitarist werkzaam in diverse ensembles en bands. In 1999 ging het roer om en schreef zij haar eerste eigen liederenrepertoire. Samen met Barbara Tiggeler maakte zij haar debuut op de Nederlandse cabaretpodia als het duo De Doos. Zij behaalden in het jaar 2000 in de finale van het Amsterdams Kleinkunstfestival, speelden op de Parade, op Curacao en toerden tot 2002 door het land. Daarna ging Dorine alleen verder. Als soliste stond zij in 2003 in de finale van het Leids cabaretfestival. Ze schreef 2 seizoenen het wekelijkse themalied voor het radioprogramma Andermans Veren en ontwikkelde zichzelf als liedtekstschrijver/cabaretier. Ze maakte de voorstellingen Rustig Blijven, Goed Zo Dorine en Zei Ik Dat? In 2009 kreeg zij de Annie M.G.Schmidtprijs voor het lied Stoute Heleen. Een anti-ode aan de schrijfster Heleen van Royen. Nu is er haar nieuwe voorstelling Gaan we katten?
Gaan we katten?
Jazeker! Maar natuurlijk wel geheel in Dorine Wiersma-stijl: Met virtuoze gitaarliedjes in diverse muziekstijlen en vlijmscherpe komische teksten. In 'Gaan we katten?' gooit Wiersma haar laatste restje beleefdheid overboord. Met veel plezier zet zij haar nagels in complottheorieën, sportscholen, acteervolk, fundamentele gelijkhebbers, bovenmatige onderbuikgevoelens, genderneutrale toiletten en natuurlijk ook in zichzelf. Taalrijk, muzikaal, vilein maar zeker ook hoopvol maakt zij de balans van haar eerste halve levenseeuw op. 

Samen met de solocellist van de Bremer Philharmoniker, Johannes Krebs, en haar vaste pianiste Ksenia Kouzmenko, neemt stervioliste Lisa Jacobs het publiek aan de hand tijdens een winters sprookje met romantische, melancholische muziek uit Rusland. Met oa Tchaikovsky’s pianotrio in a-klein en het Trio Elegiaque van Sergei Rachmaninov.

Bekijk hier een samenvatting van de week: