De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

F. Starik - Waar wij vrijdag slapen

F. Starik was dichter en schrijver. Hij overleed in februari op 59-jarige leeftijd. Vorig jaar verscheen zijn tiende bundel STAAT. Zijn bekendste boek is Moeder doen, het hartverscheurende relaas over zijn dementerende moeder. Starik was initiatiefnemer en coördinator van ‘de eenzame uitvaart’ in Amsterdam.
Foto: Keke Keukelaar

Het werken ging goed. Deze fase is fijn; op papier vrij associëren, losse scenes opzetten zonder dat het meteen helemaal hoeft te kloppen. Veel verzameld. Anne kwam langs om te brainstormen over hoe we alle interviews die we gedaan hebben met cliënten en functionarissen van verschillende organisaties gaan omzetten tot theater. Na zoekend praten kwamen we tot een werkbare ingang. Daarmee gaan we de komende tijd aan de slag.

Maar eerst zit ik nog in mijn opdracht voor deze week; één lange scene waarin de functionaris aan het eind een beslissing moet nemen over de cliënt. Met alle losse flarden die vandaag ontstaan zijn.

De kamer is in ieder geval mijn vriend (vandaag). Rustig, zonder al te veel afleiding, behalve dat tafeltje lekker eten.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Eva Meijer uit Het vogelhuis

Eva Meijer (1980) is beeldend kunstenaar, filosoof, schrijver en singer-songwriter. Ze publiceerde eerder korte verhalen en poëzie in literaire tijdschriften. Haar debuutroman Het schuwste dier (2011) werd genomineerd voor de Academica Literatuurprijs, de Gouden Boekenuil en de Vrouw&Proza Debuutprijs. In 2013 verscheen Dagpauwoog. Ze promoveert momenteel aan de Universiteit van Amsterdam op een onderzoek naar politieke stem van dieren. Begin 2016 verscheen Dierentalen, waarin ze talen van niet-menselijke dieren bespreekt, en de vraag wat taal eigenlijk is. Haar derde roman Het vogelhuis verscheen in september 2016, won de Lezersprijs van de BNG Bank Literatuurprijs, is genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs en zal worden vertaald in het Duits en Engels. Dierentalen zal ook in het Duits vertaald worden.
Foto: Irwan Droog

Vandaag ben ik om 6 uur s' ochtends opgestaan om zo lang mogelijk aan het project te kunnen werken. En het gaat goed! Ik begin er handig in te worden en het gaat een stuk sneller dan gisteren. Het werk groeit vanzelf. Ik hoef er niet meer zo over na te denken. Alles volgt elkaar logisch op. Gelukkig zorgen de mensen van de redactie goed voor me. Ze halen lunch zodat ik niet hoef te stoppen met tekenen. Zo haal ik mijn deadline wel! Een uurtje voor de uitzending ben ik opeens klaar. Ik kan nog even opruimen voordat ze straks mijn kamertje binnenlopen. Dat is ook wel nodig, want het is een bende. Overal liggen losse stukjes filament en vellen papieren.

Na de uitzending trek ik het werk los van de muur en leg het op de grond. Hij komt er in één stuk af en de muur eronder is ook nog heel. De reis naar huis met het openbaar vervoer heeft hij tegen alle verwachtingen in overleefd. Eerst in een overvolle tram door Amsterdam, dan door werkzaamheden behoorlijk omreizen met de trein naar Den Haag en als laatste nog een tram naar huis. Onderweg spreken mensen mij aan over het werk. De conducteur noemt het een dromenvanger; dat vind ik wel een mooie vergelijking. Eenmaal thuisgekomen kijk ik terug op een erg productieve week. Heel erg bedankt dat ik dit zo mocht doen!

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Peter Theunynck - Walvissen

Peter Theunynck (1960) is een duizendpoot die woont en werkt in Antwerpen. Hij doceert Nederlands aan anderstalige analfabeten, is freelance tekstschrijver, dichter, biograaf, romancier en scenarist van graphic novels. In 2016 verschijnen van hem twee boeken bij de Wereldbibliotheek: de graphic novel, Nel. Een zot geweld, die hij samen met Lies Van Gasse maakte, en de roman De Slembroucks. Hij is vooral bekend als dichter en biograaf. Tot hiertoe publiceerde hij 7 dichtbundels. De meest recente is De benen van de hemel (2014). In 2015 werd hij bekroond met de Ger Fritz Prijs voor het mooiste Eenzame Uitvaart gedicht.
www.petertheunynck.wordpress.com

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Marjolijn van Heemstra uit En we noemen hem

Marjolijn van Heemstra studeerde godsdienstwetenschappen in Amsterdam, is als theatermaker verbonden aan het Ro theater in Rotterdam, geeft boeken uit bij Das Mag en is columnist voor dagblad Trouw. 
Foto: Maarten van der Kamp

Gisteren om tien uur de laatste lijnen van de ondertekening gezet. Op de valreep verzonnen wat er op de tafel in de tekening moet komen te liggen. Het is de tafel van de wetenschapper die mijn nieuwe diersoort heeft ontdekt, het dier waar ik nu het oog van aan het uittekenen ben.

Je ziet studieboeken, aantekeningen en een potlood liggen. En potten met sterk water, die klaar staan om het dier in te conserveren. Centraal op de tafel ligt een boek, met op de open bladzijde een minitekening van het nieuwe dier. Ik vind het wel passend dat het oog van mijn dier nu eigenlijk naar zichzelf kijkt, naar de ontdekking van zijn bestaan. Net zoals de reflecties van het Torenkamertje in het oog in de avond in een oneindige loop terechtkomen met de reflecties van het raam van de Torenkamer.

Maar nu is het woensdag en het blijkt een rommeldag te worden. Het verstevigen van de onderlaag tekening met transparante lijnen duurt veel langer dan ik had verwacht. Als ik straks in de lucht ga bouwen zal de tekening een stuk zwaarder worden. Er is een kans dat hij dan niet meer aan de muur blijft plakken en naar beneden valt. Ik moet er dus voor zorgen dat alle losse onderdelen in de tekening aan elkaar vastgelijmd zitten en dat de gehele tekening aan de waslijn hangt. Het is een saai klusje, al die transparante lijnen. De truc is dat je het niet ziet, maar daardoor lijkt het alsof ik uren zit te tekenen met een wit potlood op wit papier. Op de foto heb ik met een rode pijl aangegeven waar de transparante lijn zit.

Eindelijk ben ik klaar met het verstevigen, maar dan dient zich het volgende probleem aan: Hoe maak je dat eigenlijk, zo’n bolling in het oog? En hoe bol moet hij dan staan? Ik maak dankbaar gebruik van een stukje muur dat haaks op de muur van de tekening staat en probeer verschillende dieptes uit. Een erg grote bolling is natuurlijk gaaf, maar dan heb je meer kans dat het geheel slap begint te hangen door het gewicht. Een erg platte bolling is dan weer een beetje flauw, want dan zit er maar een klein beetje diepte in.

Een paar testjes met het ruimtelijk maken leert me dat ik erg netjes en nauwkeurig zal moet werken om het geheel zo stevig mogelijk te maken. Dat wordt dus straks alles netjes afmeten en uitrekenen. Het doet me denken aan een bouwpakket, alleen dan één die je zelf nog helemaal moet verzinnen en maken, voordat je hem in elkaar kan zetten. Ik ben wel erg tevreden dat het eerste kleine stukje omhoog staat. Ik was daarnet even het vertrouwen kwijt dat het zou werken. Enigszins gerustgesteld kan ik verder.

Toch niet, pen stuk! Hij maakte gedurende de dag al een steeds ratelender geluid, dus ik was er al bang voor. Zo is de rommeldag helemaal compleet. Na wat zoeken op internet en bellen met de klantenservice, vind ik een winkel waar ik een 3D-pen morgenochtend om 9 uur op kan komen halen. Pfff, wat een dag! 

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Idwer de la Parra uit de bundel Grond

Idwer de la Parra (1977) is werkzaam als tuinman. Daarnaast schrijft hij af en toe een gedicht. Zijn debuutbundel Grond verscheen september 2016 bij De Bezige Bij.

Foto: Keke Keukelaar