DAG 4

Diep in slaap schrik ik wakker van de wekker. Alle indrukken, het vele tekenen en het voor mij laat opblijven begin ik nu te merken. Ik besluit het rustig aan te doen vandaag. Voor de hotelflat, of eigenlijk Het Klokkenhof, kies ik ervoor geen schaduw aan te brengen. Hierdoor krijgt het geheel een meer stripachtig effect. Vervreemdend, zeker ook door het patroon van balkons. Het zonnetje komt door en ik ben toe aan een frisse neus. Ik wandel naar huis voor een warm bad. 

Weer terug in mijn toren valt me op dat ik alles op liggend formaat heb getekend. Dus kies ik er nu voor om de Westermoskee te gaan tekenen op staand formaat. Alle koepels en pilaren zijn een pittige uitdaging zonder potloodschets vooraf. Daarbij moet ik ook van rechts naar links werken, omdat ik anders met mijn linkerhand de inkt uitsmeer. Ik kan dus niet van binnen naar buiten werken, wat normaliter mijn aanpak is. De vermoeidheid blijft mij parten spelen en ik wil wel wakker blijven voor de radio-opname, dus ik rust veel tussendoor. Het lukt mij toch om de tekening grotendeels af te maken. Morgenochtend de puntjes op de i.  

DAG 3

Vannacht heerlijk geslapen in mijn knusse hoogslaper. Met frisse moed ga ik verder aan de tekening die ik de avond ervoor ben begonnen; Café De Pont aan het IJ. Omdat ik gisteravond moe was, zijn de lijnen wat slordiger geworden dan de bedoeling was, dus ik wil kijken of ik tegenwicht kan brengen met veel aandacht voor kleine details. Het resulteert in een fijne tekening. Misschien is het een idee om snel te starten met de grote lijnen en dan de tijd te nemen voor alle details.

's Middags ontsnap ik uit mijn toren om een al geplande Masterclass Acrylverf te geven in Galerie Salon West. Ik keer terug aan het eind van de middag en besluit eerst even wat te rusten. Maar als de regen begint te trommelen op het dak lonkt mijn bureau en start ik toch een nieuwe tekening: de hotelflat aan het Surinameplein. Het patroon van balkons maakt mij een gelukkige tekenaar. Alsof ik een legpuzzel doe. Meditatief lijnen trekken. Om niet overwerkt te raken, daal ik om acht uur af naar beneden. Lekker een film kijken in VondelCS. 

Opium Tipt: 

Toneelstuk Kleine Zielen van Toneelgroep Amsterdam

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Jannah Loontjens - fragment uit Wie weet, personage Bertrand

Jannah Loontjens (1974) is schrijver en filosoof. Ze promoveerde aan de Universiteit van Amsterdam als literatuurwetenschapper. In 2002 publiceerde Loontjens de dichtbundel Varianten van nu, daarna verschenen de dichtbundels Het ongelooflijke krimpen (2006) en Dat ben jij toch (2013). In 2007 debuteerde Jannah Loontjens met Veel geluk als romanschrijver. In 2011 verscheen de roman Hoe laat eigenlijk, die enthousiast werd ontvangen en werd genomineerd voor de Halewijn-literatuurprijs, en in 2013 verscheen de essaybundel Mijn leven is mooier dan literatuur. Loontjens doceert literatuurtheorie en literair schrijven aan ArtEZ en de Gerrit Rietveld Academie.
Foto: Bob Bronshoff

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Gerda Blees - gedicht uit bundel Dwaallichten

Gerda Blees (1985) publiceerde eerder in Tirade en Hollands Maandblad en won, net als voorheen schrijvers als Maartje Wortel en Arnon Grunberg, in 2016 de Nieuw Proza Prijs Venlo voor haar verhaal Zomerkroos. In 2017 bracht ze bij Uitgeverij Podium haar bundel korte verhalen Aan doodgaan dachten we niet uit. In 2018 verschijnt haar poëziedebuut Dwaallichten.

Foto: Keke Keukelaar

Dag 1 in de Torenkamer. Wat een bijzondere ervaring om vanaf deze plek het Vondelpark te aanschouwen. Ik ben opgegroeid in Oud-West en het park was mijn achtertuin. VondelCS (toen het Filmmuseum) was het witte paleis. En nu zit ik in een van de torens te tekenen. 

Ik ben begonnen om op A3 papier VondelCS te tekenen met kroontjespen en inkt. Omdat ik geen potloodschets maak, hoop ik dat het resultaat wat vrijer en losser zal zijn dan mijn eerdere tekeningen. Het gaat iets langzamer dan verwacht, omdat ik steeds al kijkend moet 'meten' of ik op de goede weg zit. Na 1,5 uur zie ik dat niet het hele gebouw gaat passen op het vel papier. Toch besluit ik door te werken. Ik ben blij met het uiteindelijke resultaat, wat al een stuk losser oogt. Misschien moet ik de volgende tekening benaderen alsof het gebouw zou kunnen weglopen, dus met snellere streken het op papier zetten. 

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Erik Lindner gedicht uit de bundel Zog

Erik Lindner (1968) is dichter en schrijver. Hij debuteerde in 1996 met de dichtbundel Tramontane. Daarna volgden de bundels Tong en Trede, Tafel, Terrein en Acedia. In 2013 verscheen Naar Whitebridge, zijn eerste roman. Zog is de eerste dichtbundel van Lindner die bij Van Oorschot verschijnt.

Veel heb ik niet gedaan vandaag. Ik merk dat ik meer tijd en afstand nodig heb om de volgende slag te maken. Zit een beetje op details te pielen, terwijl het echte werk ergens anders ligt.

Het is goed dat het weekend voor de deur staat. Even loslaten.

En deze kamer... ik zal toch wel het uitzicht missen. De honderden joggers die voorbij komen, de karaoke-canta die hier voor de deur een pitstop had, de toeristen die in een andere dimensie lijken te leven. En de kantoorruimte naast me, de telefoon, de gesprekken, de concentratie van hard werken.

De focus van deze Torenkamerweek heeft me gebracht wat ik hoopte; een grote slag in de tekst voor Het laatste gesprek. Iets om de komende weken op voort te borduren. Mijn scherm is niet meer leeg; uit al dat onderzoek dat we gedaan hebben, zijn er nu haakjes op papier die mogen groeien. En personages waar ik al een beetje van ga houden.

Ik hoop iedereen te zien op de première van de voorstelling! December in WOW, Amsterdam.

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Ties Teurlings uit Krentenkoppen

Ties Teurlings (1993) studeerde aan de kunstacademie in Breda. In zijn tweede jaar maakte hij voor zijn minor fotografie een fotoserie over zijn opa en zijn oma. In 2014 deed hij mee aan het Leids Cabaret Festival en in 2015 liep hij de pelgrimsroute van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostella. Hij groeide op in het Brabantse Oosterhout. Begin 2017 verscheen zijn bundel Krentenkoppen, humoristische en ontroerende verhalen over zijn bezoeken aan zijn opa en oma.
Foto: Lona Aalders

De nacht valt over Opium op 4 en het Vondelpark. Er brandt nog één lampje in Vondel CS. Daar zit een schrijver voor te lezen uit eigen werk. Vanavond hoort u:

Kira Wuck uit De zee heeft honger

Kira Wuck (1978) is dochter van een Finse moeder en een Indonesische vader. Ze studeerde aan de Hogeschool Utrecht en aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. Met haar overrompelende optredens won ze het NK Poetry Slam en de jaarfinale van Festina Lente. Met haar poëziedebuut Finse meisjes uit 2012 won ze de C.W. van der Hoogtprijs en werd ze genomineerd voor de C.Buddingh'prijs en de Jo Peters PoëziePrijs. In 2016 verscheen haar verhalenbundel Noodlanding, die door Trouw een "Daverend debuut" werd genoemd. Onlangs verscheen haar tweede poëziebundel De zee heeft honger. Kira Wuck werkt momenteel haar eerste roman.
Foto: Biana Sistermans