K. Schippers is schrijver, dichter, essayist en kunstcriticus. Hij heeft een omvangrijk oeuvre op zijn naam staan, dat bestaat uit romans, poëzie, essays, verhalen & beschouwingen, en een enkel kinderboek. Zijn werk is veel gelauwerd. Zo ontving hij onder andere de P.C. Hooftprijs en de Libris Literatuur Prijs.

In zijn nieuwe boek ‘Straks komt het’ gaat K. Schippers terug naar zijn jeugd:
De bevrijding door de ogen van de negenjarige K. Schippers – I got rhythm, het kaalscheren van meisjes, het schieten op de Dam. In de bioscoop is hij zo kapot van George Gershwin dat hij hem gaat zoeken in New York, je hoort het vluchten, in elke song. Later volgt hij Kurt Schwitters, op de vlucht voor de nazi’s in Noorwegen, je ziet het aan ieder werk.De reizen vervlecht hij met zijn jeugdherinneringen aan de oorlog en flarden familiegeschiedenis. De routes van zijn jeugd en de routes van zijn idolen, begeleid door de crooners van het American Songbook.

De Spaanse gitarist Pablo Sáinz Villegas won op zijn vijftiende de Andrés Segovia Award. Ook won hij, als eerste gitarist in de geschiedenis, El Ojo Critico, de meest prestigieuze Spaanse onderscheiding in de klassieke muziek. Als jongste gitarist ooit debuteerde hij met de New York Philharmonic, en sindsdien trad hij op voor onder andere de Dalai Lama en de Spaanse koninklijke familie en vanavond voor ons!
Foto: Lisa_Mazzucco

Te gast is Ted van Lieshout, dichter, schrijver, beeldend kunstenaar en grafisch vormgever. Hij won vele prijzen, waaronder de staatsprijs voor jeugdliteratuur, de Theo Thijssen-prijs, de Gouden Griffel en talloze Zilveren Griffels.

In 2012 verscheen Van Lieshouts eerste roman voor volwassenen, ‘Mijn meneer’, in 2017 gevolgd door het veelgeprezen ‘Schuldig kind’. Onlangs verscheen zijn nieuwe kijk- en leesboek: ‘Ze gaan er met je neus vandoor’

Ze gaan er met je neus vandoor
Een dichter begint aan een nieuwe dichtbundel.
Maar al na één gedicht haakt hij af.
Waarom?
Liefdesverdriet!
Hoe moet het nu verder met het boek?
Er komt hulp uit onverwachte hoek.
Maar het gaat he-le-maal fout!
Zijn het gedichten?
Is het een verhaal?
Het is het allebei tegelijk!

‘Ik heb iets geks gemaakt.’ Ted van Lieshout verkent in dit nieuwe boek de grenzen van wat er in een boek mogelijk is. Als het stof langzaam optrekt, ontstaat er een nieuwe orde.

De Roemeense pianiste Clara Prager (1996) begon op 5-jarige leeftijd met pianospelen. Clara studeerde in Roemenië bij D. Bazavan aan de ‘G. Enescu’ Music School. Momenteel studeert ze aan het Mozarteum in Salzburg bij Hiroko Miki. Clara volgt deze zomer bij TIHMS masterclasses bij professor Jacques Rouvier.
©Maxime Michaluk

Stuiterend van alle indrukken, de eerste dag en mijn debuut op de radio val ik moeilijk in slaap. Maar het bed ligt lekker en het is doodstil. Om half acht sta ik op om te ontbijten en besluit ik toch meteen te gaan tekenen. Ik kies voor de Corner Inn: een snackbar in Oud-West (ooit De Vork), befaamd om zijn raspatat en snacken tot in de late uurtjes. De combinatie van een veelvoud aan uithangborden, stickers en glas-in-lood ramen maakt mij blij. Door alle leuke details vergeet ik mijn goede voornemen om dit keer losser te werken. Maar ik ben blij met het resultaat. 

Om wat te rusten, maak ik een wandeling door het park en lees ik wat. Ik werk altijd in sessies van dertig minuten, zodat mijn gewrichten niet overbelast raken en ik mijn concentratie scherp houd. Dus ik neem mij bij het begin van de volgende tekening voor om te kijken of het lukt om in een half uur de tekening te volbrengen. Dat betekent dat ik mij niet moet verliezen in te kleine details, maar moet kijken naar de grote lijnen. Mijn onderwerp is Molen de Otter in Westerpark. Het blijft een bijzonder gezicht: een molen middenin de stad. Uiteindelijk pik ik tien extra minuutjes, maar dan staat het erop. Het resultaat oogt grafischer en de contrasterende lijnen vormen een mooi eigen geheel.  Kijken of ik dat in de volgende tekening kan voortzetten. 

Greg Nottrot (Gregor-Jan Nottrot) is geboren op 3 april 1983 in Delft. Hij heeft een Griekse moeder en een Nederlandse vader. In 2002 werd hij aangenomen aan de acteursopleiding van de HKU, waar hij in 2006 afstudeerde als Bachelor of Theatre in Acting, met als specialisatie theatermaker.Meteen na zijn afstuderen richtte hij samen met Boris van Bommel, Floor Leene en Michiel van Schijndel Het NUT ( Nieuw Utrechts Toneel) op. Inmiddels vormt hij samen met actrice Floor Leene de artistieke kern van Het NUT.

TERUG IS TERUG!
In een oude kersenboomgaard, middenin de Vinex (Kersenboomgaard Leidsche Rijn), speelt Greg Nottrot zijn versie van Tsjechovs klassieker De Kersentuin. Hij situeert zijn vertelling in zijn opa’s vervallen zomerhuis op een Grieks eiland. De plek waar hij iedere zomer zeven weken lang de tijd traag voorbij zag trekken. De plek waar zijn jeugd verpakt in doeken opgeslagen ligt. Een plek die hij wellicht verkopen moet. Nog te zien: 30 augustus t/m 9 september 2018

Het Festival Oude Muziek Utrecht is weer van start gegaan. Klavecinist Bertrand Cuiller geeft daar komende woensdag om 13u een concert in de Lutherse Kerk met muziek uit het derde klavecimbelboek van Couperin. Hierin vond Couperin zijn eigen, unieke stem. De oubollige suite heeft afgedaan, de ordre wordt tot een hoogtepunt gevoerd. Terwijl het aantal delen per ordre wordt ingeperkt, zorgt een sterke sfeertekening voor karakter en samenhang. Deze legendarische publicatie bevat enkele van de merkwaardigste werken uit het barokke klavierrepertoire. Wij krijgen vast een voorproefje.
Meer over Festival Oude Muziek Utrecht bij NPO Radio 4.

Marita de Sterck (Antwerpen 16 augustus 1955) is een Vlaamse schrijfster. Aan de bibliotheekschool van Gent doceert ze literatuur en antropologie. Ze geeft ook workshops aan jongeren: verhalen schrijven. Met reisverhalen debuteerde ze en heeft ondertussen al een 40-tal titels gepubliceerd. Duivelskruid is haar nieuwste boek.

Duivelskruid
Tanne groeit op op een boerderij bij de hei in de eerste helft van de vorige eeuw. Als kind is ze gefascineerd door de schrikwekkende verhalen over hel en duivel. Ze begint al vroeg te experimenteren met toverplanten en wordt een volleerde kruidenvrouw. Ze weet welke kruiden liefde opwekken, genezen, giftig zijn. Maar ze overschrijdt de grenzen en kwetst wie haar het dierbaarst zijn. Jaren later wil haar kleindochter Yara, die schaapherder is, achterhalen wat er vroeger is gebeurd. De tijd dringt, want de stoko ude Tanne vecht met de duivel.Wat is er waar van wat ze allemaal ziet en vertelt? Is de waarheid zonder wanen wel verteerbaar? En wat als Tannes duivel samen met haar groene ogen door de generaties reist?

De Amerikaanse celliste Julia Tom is sinds 2010 is lid van het Koninklijk Concertgebouworkest en won in 2017 de Prix de Salon, de prijs die jaarlijks aan een orkestlid wordt toegekend door de zakelijke kring van het Koninklijk Concertgebouworkest.

Volksmuziek Vertaald
Ze won de prijs voor haar project 'Volksmuziek Vertaald'. De prijs stelt haar in staat om een CD op te nemen voor dat project. Tijdens haar onderzoek voor de cd kwam de vraag op: waarom is er in Nederland nooit een sterke nationale 'compositieschool' van de grond gekomen - met andere woorden: waarom heeft Nederland nooit een eigen Sibelius, Bartok of Tan Dun gehad? Tom probeert nu bij hedendaagse componisten en arrangeurs interesse in de Nederlandse volksmuziek op te wekken.

Er was laatst eens een groenteboerinne (Trad.)

Er was laatst een groenteboerinnen,

Die had zoveel op hare wagen liggen,

Zij had haar ezel zo zwaar belaân

En is er toen mee naar de markt gegaan.

Maar wie ontmoette zij op hare wegen?

Een Franse grenadier die kwam haar tegen,

Hij heeft haar toen zo vriendelijk gegroet,

Zodat hij salueerde al met zijnen hoed.

Hij sprak: 'O schone maagd, hoe kunt ge mij verachten?

Ik ben een soldaat, schoon edel van geslachten,

Gij zult mij geven wat mijn hart begeert,

Anders zulde gij sterven hier onder dit zweerd.'

Zij sprak: 'Nee, dat zal nooit gebeuren,

Zolang ik leef hier op deez' aardse dalen,

Mijn hartje is voor gene grenadier,

Maar wel voor ene jonge hovenier.'

Zij zag van verre de blanke sabel blinken,

Zij liet zich zachtjes van haar ezel zinken,

Zij heeft genomen zijn eigen sabel af

En heeft ermee gekapt zijn hoofd en schouders af.

Toen is zij weer op haar ezel gestegen

En zij reed voort door straten en door wegen,

Totdat zij kwam bij ene commandant,

Met de blanke sabel in haar rechterhand.

Zij sprak: 'O commandant, hier is een blanke sabel,

Hij is van uw soldaat, ligt daar zo miserabel,

Ik heb genomen zijn eigen sabel af

En ik heb ermee gekapt zijn hoofd en schouders af.'

Op het trimenaal daar werd toen voorgelezen,

Dat zij pardon kreeg ja voor heel haar leven

En ook een kruisje van goud en diamant,

Om ermee te prijken door ons Nederland.

Peter Delpeut (1956) is cineast en schrijver.

In het zwart van de spiegel
‘In het zwart van de spiegel’ van Peter Delpeut vertelt het verhaal van een filmmaker die lijdt aan een raadselachtige oogkwaal die langzaam zijn blikveld vernauwt. Als troost voor het onbestemde gevoel van verlies dat hem overvalt, gaat hij op zoek naar landschappen – geschilderde. In het voetspoor van de zeventiende-eeuwse landschapsschilder Claude Lorrain reist hij door Europa. Als in een tijdmachine krijgt hij gezelschap van aristocratische kunstverzamelaars, eigenzinnige schilders, kardinalen en spionnen – reisgenoten die ongemerkt zijn eigen verleden spiegelen, waarin het geheim van een spoorloos verdwenen geliefde hem niet loslaat.

Beethoven FestivalHet Beethoven Festival is een tweejaarlijkse culturele manifestatie waarin de componist Ludwig van Beethoven, zijn muziek en zijn historische betekenis centraal staan. Dit voor Nederland unieke festival vindt plaats in de sfeervolle middeleeuwse binnenstad van Hanzestad Zutphen. In de stad zijn veel gevels uit de tijd van de componist en sinds kort is het Geelvinck Muziekmuseum er gevestigd. In het museum is veel aandacht voor de muziek, de persoon en de tijd van Beethoven. De 3e editie van het festival vindt plaats op 24, 25 en 26 augustus 2018.

Ferdinand Binnendijk (mandoline) en Laurens de Man (piano)laten tijdens het festival hun onverwachte kijk op Beethoven horen. Wij krijgen een voorproefje.

Toen ik gisteravond naar huis fietste, realiseerde ik me wat er nog niet goed was aan veel van de scenes. Ze zijn teveel 'meta', de personages weten te goed waar ze inzitten en hebben daar ook taal voor.

Met dit inzicht heb ik het materiaal vanmorgen met frisse blik bekeken en mijn eigen analyse beaamd. Daarna ben ik gaan wandelen en gaan nadenken over hoe de vertaalslag te maken en hoe de andere stemmen en perspectieven zich zouden kunnen verhouden tot de scenes die ik nu geschreven heb.

In de middag kwam Anne en hebben we samen de tekst gelezen. Ik was blij, sommige dingen lopen echt al goed en zijn grappig en/of schrijnend. Het was fijn haar eerste reactie te horen, het heeft me erg geholpen. Inderdaad is het meta-probleem het eerste wat ik moet gaan tackelen. Meer 'dat het gebeurt' in plaats van 'dat het erover gaat'. Of ik daar morgen al oplossingen voor kan vinden is de vraag, maar, wie weet!