Het culturele landschap van Simone Meijer
- Klassiek
- Het culturele landschap van Simone Meijer
Simone Meijer is zendermanager van NPO Klassiek. Als kind speelde ze al dwarsfluit in diverse orkesten. Ze studeerde af aan het conservatorium in Leuven voor dwarsfluit. Hierna studeerde ze ook muziekwetenschap in Utrecht en dat bracht haar naar Nederland. Haar eerste baan was als programmamaker voor wat toen nog Radio 4 heette. Haar culturele landschap voert ons langs videokunst van Guido van der Werve, dichtkunst van Vasalis, muziek van Brigitte Kraandorp en Goldbergvariaties van Glenn Gould.
Panorama Zondag: het culturele landschap van Simone Meijer
KUNSTWERK 1: Het werk Nummer 8, Everything is going to be allright, van videokunstenaar Guido van der Werve
Guido van der Werve maakte naam met melancholische kunstfilms, waarin hij steeds het gevecht aangaat met zichzelf. Hij is een succesvolle kunstenaar met een Gouden Kalf en een tentoonstelling in het MoMa.
In zijn films speelt hij vaak zelf de hoofdrol. Dan komt hij eenzaam en alleen over. In Nummer 8 loopt hij over een bevroren vlakte voor een ijsbreker uit, moederziel alleen. Kwetsbaar, maar toch vastberaden.
Ik vind de titel echt bij me passen: het komt altijd wel goed met mij. Ik vind dit een prachtig fascinerend werk. Ik zag het in De Hallen in Haarlem en ik moest er maar naar blijven kijken. Ik heb er wel een uur voor gezeten, zo mooi. Dit is een kunstenaar die zichzelf lichamelijk uitdaagt. Deze beelden maken me ook heel rustig. Je keert even helemaal terug naar jezelf. Kunst is van groot belang in je dagelijks bestaan, kunst laat nadenken, spiegelt en trekt je uit je eigen bubbel. Je hoeft het niet altijd te snappen, maar het verruimt wel je blik en vergroot je wereld. Daarbij brengt het je tot rust, we roepen allemaal dat we het zo druk hebben, maar we maken elkaar helemaal gek en trekken elkaar erin mee.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
KUNSTWERK 2: Gedichtje van Vasalis
De zomerwei, des ochtends vroeg.
En op een zuchtje dat hem droeg
vliegt een geel vlindertje voorbij.
Heer, had het hierbij maar gelaten.
M. Vasalis is een geliefde Nederlandse dichteres. Haar dichtersnaam is het pseudoniem van Margaretha Drooglever Fortuyn-Leenmans, die in 1909 in Den Haag werd geboren in een vrijzinnig socialistisch milieu.
Ze publiceerde in haar leven drie bundels bestaande uit zo'n honderd verzen. Tot aan haar dood bleef het stil. Na haar overlijden verscheen een postume bundel met vijftig nieuwe gedichten. Haar kleine oeuvre werd ongekend populair zowel bij poëzieliefhebbers als bij het grote publiek. Ze kreeg er twee oeuvreprijzen voor: de Constantijn Huygensprijs (1974) en de P.C. Hooft-prijs (1982)
Vasalis’ gedichten roepen vaak iets op waar geen woorden voor zijn. Iets preverbaals, iets onmenselijks of iets goddelijks, iets wat dood is of nog ongeboren, iets wat eerder gedroomd lijkt dan echt gebeurd. Dat lijkt vreemd. Gedichten zijn immers juist van woorden gemaakt. Hoe kan taal een weg uit de taal vinden? Bij Vasalis gebeurt dat.
Dit was het eerste dat ik las op jonge leeftijd, toen ben ik naar de bibliotheek gegaan om meer te weten te komen en ben ik haar werk gaan leren kennen. Het frappante is dat ik jaren later eens deze tekst vond op een hoofdkussen. Je kent ze wel: van die kussenslopen met een gedicht erop. Ik heb het jarenlang op die manier kunnen lezen, tot het helemaal kapot ging en de letters ook niet meer leesbaar waren door het vele wassen. Mijn tante Maaike Meijer heeft de biografie van Vasalis geschreven en ook zo ben ik heel veel meer te weten gekomen van het bijzondere levesverhaal van Vasalis. En zo komt ook alles weer mooi samen voor me: ik heb een zwak voor vlinders, ze zijn zo zorgeloos, wat ik doe is dat niet altijd, maar door het gedicht kan ik me wel zo altijd even voelen.
foto: ANP
KUNSTWERK 3: Het liedje ‘Let op haar’ van Brigitte Kaandorp
Brigitte Kaandorp is cabaretière. Ze maakte haar eerste shows in nauwe samenwerking met haar oudste broer Peter, later nam Bert Klunder die rol over. Met Klunder stond ze in Miss Kaandorp - Brigitte de musical. Klunder regisseerde ook diverse shows van Kaandorp. Na zijn dood in 2006 kwam de regie van de shows in handen van Jessica Borst. Haar solovoorstelling Eh... werd geregisseerd door Wimie Wilhelm.
Kaandorps populariteit is voor een groot deel te danken aan haar absurdistische stijl. Ze wisselt hilarische stunts af met gevoelige liedjes. Dikwijls gebruikt ze het overslaan van haar stem in haar zangtechniek. Zij vindt het niet haar missie de wereld te verbeteren, maar wel te entertainen, met hier en daar het raken van een gevoelige snaar.
Ik vind haar briljant. Ik hou van gesproken woord, maar ik hou niet van alle cabaretiers. Sommigen gaan alleen voor de grove grap, dat hoeft voor mij niet. Kaandorp daarentegen spiegelt, ze maakt van iets kleins iets grappigs, maar ze kan ook heel serieus zijn over iets doodgewoons en ze kan dat als geen ander. In dit liedje, dat ik hoorde in haar tournee met Jenny Arean, zingt Kaandorp over haar angsten als moeder nu haar dochter zelfstandig de wijde wereld in trekt. Ze gaat de wereld in, en dat doet ze heel verstandig, maar tegelijkertijd is het ook opletten. Dat herken je als moeder, dat gevoel, maar het gaat er ook om dat je ook voor elkaar moet zorgen. Let een beetje op, hou het leuk. Dat simpele, dat dagelijkse, dat spreekt me zo aan.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
KUNSTWERK 4: Goldbergvariaties van Glenn Gould uit 1981
De Goldbergvariaties BWV 988 vormen samen een muziekwerk van de Duitse componist Johann Sebastian Bach. De compositie bestaat uit een instrumentale aria gevolgd door dertig 'veranderingen' zoals het titelblad van de oorspronkelijke uitgave aangeeft, waarna de aria wordt herhaald.
Bach schreef dit werk voor klavecimbel met twee manualen, al voert men het ook veel uit op de piano, het typische klavecimbelidioom van de cyclus ten spijt.
Bach staat boven alles, ik kan dat niet verklaren, ga ik ook niet doen. Bach. Punt. Ik heb dit werk al vrij jong ontdekt, en ik vind deze versie het mooist. Mooier dan die van 1955. Ik luister het veel als ik tot rust moet komen. Als ik echt even moet kalmeren en even niks aan mijn hoofd moet hebben, luister ik hiernaar.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
