Het Eurovisie Songfestival klinkt beter met een orkest

Vanaf het eerste moment dat de Europese Radio Unie, de EBU, in 1956 het festival organiseerde waren er orkesten bij het Songfestival betrokken. Er werd voor iedere editie een Eurovisie-orkest samengesteld en per land werd dat geleid door een aparte dirigent. Bekende Nederlandse dirigenten waren Dolf van der Linden en Dick Bakker, die indertijd ook de componist en arrangeur was van Ding-a-Dong, de winnaar in 1975, uitgevoerd door Teach In.

Het orkest zat voor het podium in een orkestbak en later ook op het podium. Prachtig zijn de beelden van Cliff Richard die Power to all our Friends zingt terwijl achter hem het orkest in een aantal etages boven elkaar hem begeleidt. Het ritueel ging als volgt: na een kort introductiefilmpje van het betreffende land, kwam de dirigent onder applaus op, zette een koptelefoon op om de mix goed te kunnen horen en sloeg af. De dirigent van Waterloo, Sven Olof Walldoff, maakte er in 1974 een show van, door met een Naoleonsteek de bok te betreden.

Orkest versus synthesizers

Maar helaas, de klad kwam er in. De zangers en zangeressen gebruikten steeds minder de sound van een orkest in hun arrangementen en dat gold voor meer lichte muziek in de jaren ‘80 en ‘90. Misschien kwam het door mensen als Georgio Moroder, die de strijkersbegeleiding van Donna Summers ‘I feel Love’ verving door zacht zoemende synthesizers.
In 1998 was het zover: het liedje Hemel en Aarde gezongen door Edsilia Rombley werd nog swingend en funky begeleid door het Eurovisie orkest, ergens verstopt in het decor onder leiding van Dick Bakker, maar daarna hield het op. De muziek werd na 1998 door een kleine groep musici gespeeld of klonk op een geluidsdrager. De act werd steeds belangrijker en uiteindelijk beperkte het live element zich tot de zanger of zangeres. Zelfs de backing vocals mochten van te voren worden opgenomen, aldus werd door de EBU besloten. Zo werd alles veel beheersbaarder, maar ook minder risicovol en uitdagend. Soms herrees het orkest als een Phoenix uit haar as, weliswaar niet live, maar toch. De Oostenrijkse Conchita Wurst won in 2014 met de powerballad Rise like a Phoenix, dat begeleid werd door weelderige orkestklanken à la James Bond.

Oude tijden herleven

Aanstaande vrijdagavond worden de jonge aanstormende zangers begeleid door een geweldig Eurovisie - live orkest: het Nederlands Balletorkest, dat meestal in de orkestbak balletvoorstellingen van het Nationale Ballet en het NDT begeleidt. Het wilde graag aan dit bijzondere AVROTROS Vrijdagconcert zijn medewerking verlenen, want in verband met corona vielen een aantal balletvoorstellingen uit. En zo herleven de tijden van weleer. Het orkest staat onder leiding van dirigent Ivan Meylemans. De arrangementen zijn van Bob Zimmerman, Job Greuter en Marco Hoving. De regie is in handen van Anouk Beugels.

'Net Als Toen' - Liedjes uit het Songfestival van toen en nu

Songfestivalklassiekers met een klassiek tintje in AVROTROS Vrijdagconcert.
Het Balletorkest o.l.v. Ivan Meylemans, een combo en een sextet zangers brengen liedjes uit het Songfestival van toen en nu. Van ‘Net als toen’ uit 1957 tot ‘Arcade’ uit 2019 en heel veel Nederlandse en buitenlandse winnaars en aanstekelijke meezingers passeren de revue. Live vanuit de Grote Zaal van TivoliVredenburg in Utrecht.
Presentatie: Leonard Evers.

Programmaboekje

Vrijdag 14 mei 2021, vanaf 20.00 uur in AVROTROS Vrijdagconcert op NPO Radio 4. Of bekijk de voorstelling via nporadio4.nl/live of de Facebookpagina van o.a. AVROTROS Vrijdagconcert.