Pianist Jeremy Denk: 'Schrijven is haast therapeutisch'
- Klassiek
- Pianist Jeremy Denk: 'Schrijven is haast therapeutisch'
Jeremy Denk loopt in twee varianten rond op de Piano Biënnale. Hij is er natuurlijk als veelgevraagd pianist, maar hij is er ook als schrijver. Een van zijn optredens tijdens het festival bestaat uit voordrachten uit zijn roman Een merkwaardig leven lang klassiek. Voorafgaand aan zijn pianorecital vertelt hij aan het Avondconcert over de balanceer-act tussen zijn muzikantenbestaan en het schrijverschap.
Jeremy Denk heeft al de hele dag zitten spelen op de gloednieuwe vleugel in de grote zaal van De Vereeniging in Nijmegen. Als de audiotechnici beginnen aan de opbouw op het podium, is dat voor Denk het moment om zich op te laden voor zijn recital. Bovendien kon hij mooi wat lunchen in de Nijmeegse binnenstad. “Ik had een burrito met kip, rijst en chipotle”, zegt hij bij terugkeer in zijn kleedkamer bij wijze van soundcheck in het opnameapparaat.
Rilling van plezier
“Schrijven en muziek delen allerlei overeenkomsten”, legt hij uit. “Soms vind ik tijdens het schrijven een mooie metafoor, een bepaald woord dat de juiste kleur geeft waardoor alles op zijn plek valt. Dat is voor mij erg vergelijkbaar met hoe het voelt als ik de juiste manier vind om een muzikale frase te spelen. Het gaat om de juiste nadruk, de juiste kleur, de juiste stijl. Het geeft me in beide gevallen dezelfde rilling van plezier als ik het precies goed weet te treffen.”
Pianospelen en schrijven zijn allebei neurotische en eenzame activiteiten
“Pianospelen en schrijven zijn allebei neurotische en eenzame activiteiten”, lacht hij. “Ik ben van nature een kluizenaar, maar ik heb soms ook mensen om mij heen nodig. Het wisselt elkaar af.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Schrijven over klassieke muziek
Dankzij een vriendin begon Denk met schrijven over klassieke muziek. “Zij wist dat ik tijdens mijn studie veel taalvakken had gevolgd en dat ik veel las. Ze vroeg waarom ik naast mijn carrière als pianist geen blog begon. Dat heb ik diezelfde dag nog gedaan en het was alsof ik een sluis openzette. Ik kreeg allemaal ingevingen om over te schrijven, het was haast therapeutisch.”
Het is moeilijk om schrijven en musiceren met elkaar te vergelijken, volgens Denk. “Als schrijver kan ik meer precies zijn. Taal staat meer in verbinding met echte dingen, als ik het zo mag uitdrukken. Je kunt er makkelijker een verhaal mee vertellen. Muziek is abstracter, maar eigenlijk zit daar toch ook altijd een verhaal in.”
