Overzicht van 13 december 2017

Elke werkdag hoor je in de Anekdote van… herinneringen van musici of bekende Nederlanders bij muziekstukken. Deze week is dat Adrián Rodríguez Van der Spoel, dirigent en oprichter van Música Temprana. Geboren in Argentinië, maar naar Nederland verhuisd voor studie en hier gebleven. In 2001 richtte hij Música Temprana op, een ensemble dat zich voornamelijk toelegt op de interpretatie van de muziek uit de koloniale periode van Latijns-Amerika en Spanje. Adrián doet zelf veel onderzoek naar die muziek, en is daarnaast veelgevraagd gastdocent en gastdirigent.

“An American in Paris” van George Gershwin, dat vandaag 89 jaar geleden in New York in première ging. Behalve zijn verblijf in de Franse hoofdstad was ook dit schilderij van de Catalaanse schilder Josep Mompou (1888-1968) een inspiratie voor Gershwin bij het componeren van dit werk.

De kerstpastorales die de Franse componist Marc-Antoine Charpentier (1643-1704) schreef voor de Franse hertogin Maria de Guise, behoren tot de kerstmuziek die het Weihnachtsoratorium van Bach naar de kroon kan steken. De Franse klavecinist en organist Sébastien Daucé – ‘een van de nieuwe smaakmakers in de oude muziek’ aldus NRC – en zijn Ensemble Correspondances, breekt in dit concert een lans voor deze meesterlijke kerstmuziek.

De Franse barokcomponist Marc-Antoine Charpentier was een tijdgenoot van Jean-Baptiste Lully. Waar Lully het juk van hofcomponist droeg, had Charpentier veel vrijheid. Hij werd ondersteund door zijn beschermvrouw, de hertogin van Guise, en kon naar hartenlust experimenteren. Vooral in de pastorales en andere kerstmuziek die hij voor de hertogin schreef. Volgens velen, zijn grootste pleitbezorger Sébastien Daucé voorop, maakt dat zijn werk interessanter dan dat van Lully.

Toen Polaroid in 2008 zijn deuren sloot en stopte met de productie van de direct-klaar filmpjes, betekende dit voor velen het naderende einde van hun dromen. Regisseur Willem Baptist brengt met 'Instant Dreams' een ode aan dit populaire format.

De gepensioneerde chemicus Stephen Herchen verliet zijn gezin om het geheim van de verloren chemische formule te ontrafelen en de Duitse kunstenares Stefanie Schneider schiet in de Californische woestijn een van haar laatste fotosessies op originele Polaroidfoto’s. New York Magazine-redacteur Christopher Bonanos probeert met de laatste instant film de relatie met zijn zoontje te verbeteren en in Tokio ontdekt een Japans meisje juist opnieuw de magie van Polaroid. Instant Dreams is een epische, poëtische vertelling over vier mensen, wiens leven is verbonden door de fascinatie en liefde voor de ‘instant film’ van polaroid. In een visuele achtbaanrit vertelt de film hoe deze individuen elk op hun eigen manier de Instant Dream in leven houden.

Olga Pashchenko (Moskou, 1986) is een Russische klavecimbelspeler, pianofortespeler, organiste en pianiste. Olga Pashchenko studeerde aan het Moscow Tchaikovsky Conservatorium, piano bij professor Alexei Lubimov, en klavecimbel en pianoforte bij Olga Martynova, orgel bij Alexei Shmitov. In 2010 begon ze aan doctoraatsstudies onder de leiding van Alexei Lubimov. In 2011 begon ze aan de masteropleidingen pianoforte en klavecimbel aan het Conservatorium van Amsterdam bij Richard Egarr. Zij treedt op in Moskou en andere Russische steden, Wit-Rusland, Italië, Oostenrijk, België, Nederland, Frankrijk en Duitsland. Ook speelt Olga tijdens het Russische kamermuziekfestival 'Winteravonden aan de Amstel'.

Rustig sta ik op. Die hoofdpijn is gelukkig voorbij.Op social media komt een vreemd artikel van De Stentor voorbij; een ram bevruchtte tientallen schapen, terwijl men dacht dat de castratie gelukt was. Ik snap die ram wel. Ik probeer hem op een cartoony wijze te tekenen, samen met een "bewijs van castratie". Het experiment hier is met beperkte middelen een gifje te maken; animatie doet het ook altijd goed in de media. Ik teken verschillende frames, alsof de ram probeert te flirten met de kijker. Alleen, het omzetten naar een vloeiend gifje lukt met de beperkte hoeveelheid apps hier niet. Ik ben me wederom bewust van hoeveel ik normaliter mijn werk-pc gebruik.

Begin van de middag is er groot politiek nieuws: Roemer stapt op. Ik probeer mijn rode inkt uit (valt wat roze uit) om hem te tekenen terwijl hij kratten tomaten overhandigt aan Lilian Marijnissen en "houdoe" zegt. Dat werken op basis van actualiteiten zorgt ervoor dat ik snel wil leveren, snel inhaken terwijl het nieuws nog vers is, terwijl ik wellicht de compositie had kunnen verbeteren. Na elke tekening bekijk ik wat een volgende keer conceptueel er beter bij zou passen. Reflecteren en dat meenemen.

Een cartoon van gisteren mocht gepubliceerd worden op Joop (BNN/VARA). Of ik nog een foto van mijzelf heb voor erbij? Tijd voor een nieuw zelfportret dus. Vanwege de "roast of Giel Beelen" die eraan zit te komen, schets ik 's middags nog een idee uit, maar dat krijgt een hoog "Kuifje in Afrika"-gehalte en dat is zeker niet de kant waar ik op wil.

's Avonds bedenk ik me dat die waan van de dag wat stresserig werkt. Ik zoek op wat voor 'dag van de... ' het morgen is, en combineer dat met iets actueels. Op twee manieren werk ik dat uit. Maakt toch steeds veel verschil! 

Wederom veel mailen en bellen vandaag, maar toch aardig wat kunnen tekenen. In de uitzending geniet ik mee met de live muziek en mag ik vertellen hoe het ervoor staat. Morgen naar de rechtbank!