Gedicht: Afscheid van mijn vrouw Janina, van Milosz

De klaagvrouwen stonden hun zuster af aan het vuur.

En het vuur, datzelfde vuur waarnaar wij samen keken,

Zij en ik, talloze jaren in de echt verenigd,

Door een eed in goed en kwaad verbonden, het vuur

Van schoorstenen ’s winters, van campings, brandende steden,

Elementair, puur, van het begin van de planeet aarde,

Nam haar haar af, dat stromende, stromende grijze

Greep haar lippen hals, het slokte haar op, het vuur

Waarmee de menselijke talen de liefde vergelijken.