Gedicht: Het laatste wat van ons werd vernomen, van Ineke Riem

We werden weer zo jong als ooit

en doken diep in de verkleedkist

van het universum. Lichtjaren voorbij

het keukenschort van opa,

een ribfluwelen hoed en mijn moeders

zilveren seventiesjurk vonden we

elkaar terug, bezaaid met sterren.