Gedicht: Winterlandschap, van Ad Zuiderent

Vergeefs sla ik gesloten ogen op;

daarmee sluit mij het landschap in zich op

dat mij voor dag en dauw en kou voor ogen stond: 

een man fietste voor ’t laatst de polder in

op zoek naar stilte als een vruchtbegin,

en wolkjes adem condenseerden bij zijn mond.