Gedicht: Stoppelvelden van H.H. ter Balkt

Het stoppelveld was er wanneer de herfst kwam. Steevast hing er een groene maan op het bos als het nacht werd. En allerhande gedierte rende op het stoppelveld elkanders staart na. 

Het stoppelveld vermengde als een stokoude alchimist de twee werelden, van de oogst en het roemloze einde: de herfst; bittere baardgroei van de ontgoochelde kunsten; de regenval.