Gedicht: Ik zeg: appel, van Herwig Hensen

Ik zeg: appel, en mijn tanden bijten,

ik zeg: zomer, en mijn bloed is warm.

Ook als woorden, schilferig en arm,

nergens ophouden te slijten,

blijf ik gaten door mijn stilten steken

als door ijzers vinnig aangeraakt:

in een taal die naar geboorte smaakt,

wagen afgronden te spreken.