De Torenkamer: Valérie Bongaarts - Dag 3

Ik ben los! Vanochtend vertelde ik nog aan iemand dat het zo leerzaam is om hier te zitten. Dat ik mezelf tegenkom, maar dat ik hier dezelfde persoon blijk te zijn als thuis, met dezelfde escape-routes. Op de een of ander manier lijk ik altijd een beetje bang voor mijn eigen creaties. Ik stel het uit om er volledig in te gaan. Maar na vandaag begrijp ik waarom. Na twee dagen denktijd moet ik normaliter weer wachten tot een volgend moment om verder te gaan en dat remt af. Hier kan ik doorknallen, een hele week lang, heerlijk!

Op zich heb ik de eerste tweeënhalve scène nu in mijn hoofd. Het wordt een locatie voorstelling dus ik heb mij op afstand laten inspireren door de locatie die ik op het oog heb. Dat lukte wonderwel goed. Een heleboel van wat ik hier bedenk, moet ik natuurlijk ter plekke gaan uitproberen, maar wat de ruimte in de kern voor mij zou kunnen toevoegen dat heb ik helder. Ook qua beweging in de voorstelling en de positionering van de acteurs is het, op afstand, improviseren. Normaal zijn daar de spelers met wie je dingen uitprobeert. Daarom werk ik hier met dummy’s: de ratjes! (ze zijn nep, no panic, geen dierenleed in mijn voorstellingen 😉)

Tijdens het werken, luister ik veel muziek. Als ik muziek luister, zie ik altijd veel. Misschien had ik eigenlijk choreograaf moeten worden, haha.  Vandaag kon ik me goed laten inspireren door alle klanken die voorbij kwamen. Ik zet mijn playlist altijd op random, zodat ik niet teveel gestuurd word in de sfeer die de muziek bepaalt. Ben ik nog niet klaar met een bepaalde sfeer, zet ik het nummer nog een keer op. En zo kwam ik vandaag dus in een heerlijke flow. Puzzelstukjes vielen in elkaar en ik kwam weer uit bij wat ik nou eigenlijk wilde zeggen met deze voorstelling. Namelijk dat hoop zo dubbel is. Dat hoop boost en pusht en helpt en loont, maar ook trekt en breekt en opvreet. Ik heb gisteren besloten dat ik in deze voorstelling de lelijke kant van hoop wil laten zien, maar dat ik de mensen ook naar huis wil sturen met een sprankje hoop. Hoe… daar komen we straks, later, verderop, als het laatste puzzelstukje valt, hopelijk, achter.

Ik hoop
Ik hoop op begrip
Ik hoop van je te horen
Ik hoopte op een beter leven
Hoop maakt mij kapot
Ik hoop dat het goed met je gaat
Geld
Geluk
Liefde
Carrière
Geld 
Geluk 
Gelijkheid
Hoop
Hoop 
Hoop

Huishoudelijke mededeling: helaas ben ik wel een beetje ziekjes, dat zal op de radio vanavond (rond 23:00 uur, luisteren jullie ook? Tof!) misschien ook wel te horen zijn. Ik at daarom sinaasappels, tomatensoep en nam Antigrippine. Oh ja en voor mijn kinderen maakte ik nog een foto van de parkieten in de boom tegenover ‘mijn’ torentje, maar zoals jullie kunnen zien, mega-mislukte die. Ik probeer het later deze week nog eens en anders zullen ze me op mijn woord moeten geloven.

Tot morgen!